Οταν μια πράξη γίνεται αντικείμενο ελέγχου της ποινικής Δικαιοσύνης, τότε παύει να είναι ιδιωτική και προσωπική υπόθεση και γίνεται δημόσια, αφού ο ποινικός έλεγχος αποτελεί αρμοδιότητα του κράτους και ασκείται δημόσια κατ’ επιταγήν του νόμου και για λογαριασμό του κοινωνικού συνόλου.
Οι σεξουαλικές επιλογές και προτιμήσεις κάθε ατόμου είναι απολύτως ελεύθερες και σεβαστές, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι δεν προσβάλλουν βάναυσα τη γενετήσια αξιοπρέπεια και ελευθερία άλλων προσώπων και δη ανηλίκων, οι οποίοι αδυνατούν να υπερασπιστούν τη γενετήσια αξιοπρέπεια και ελευθερία τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις παραβιάζονται διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που απηχούν τις γενικά παραδεκτές περί δικαίου αντιλήψεις της κοινωνίας. Ως εκ τούτου οι σχετικές παραβάσεις συνεπάγονται δικαστικό έλεγχο και ποινικό κολασμό με όλες τις συμπαρομαρτούσες δυσμενείς συνέπειες, οι οποίες αντιστοιχούν στην κοινωνική απαξία της παραβατικής συμπεριφοράς.
Το τεκμήριο αθωότητας ως γενική αρχή του δικαίου προστατεύει αποκλειστικά και μόνο τον ποινικά ελεγχόμενο, δηλαδή τον ύποπτο, τον κατηγορούμενο και τον πρωτόδικα καταδικασθέντα, ενώ τουναντίον δεν λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για τους ιδεολογικούς ομογάλακτους, προσωπικούς φίλους και εν γένει συμπαραστάτες και υποστηρικτές του ποινικά ελεγχόμενου.
Κατά συνέπεια, το τεκμήριο αθωότητας ισχύει αυστηρά και μόνο για τον Νίκο Γεωργιάδη μέχρι την έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης για την εγκληματική πράξη για την οποία καταδικάστηκε, ενώ δεν μπορεί να το επικαλούνται το κόμμα του, η παρέα του, οι φίλοι του και οι συναγωνιστές και συνοδοιπόροι του.
Η ποινική ευθύνη βαρύνει πρόσωπα και διακρίνεται σαφέστατα από την πολιτική ευθύνη που επωμίζονται πολιτικοί και κόμματα, που ανέχονται και καλύπτουν απεχθείς πράξεις, όπως είναι η παιδεραστία.
Τα ερωτήματα που εύλογα ανακύπτουν στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι:
α) γιατί η Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η παρέα του κλειστού κυκλώματος της κομματικής εξουσίας στο Μοσχάτο καλύπτουν τον Νίκο Γεωργιάδη,
β) γιατί οι υπόλοιποι αξιοπρεπείς πολιτικοί εκπρόσωποι της συντηρητικής παράταξης σιωπούν,
γ) αυτή η εκκωφαντική σιωπή τους οφείλεται σε συναίσθηση ευθύνης για την ένοχη στάση του κόμματός τους ή σε τύψεις συνείδησης για την έλλειψη αιδούς, όπως αυτή περιγράφεται στον γνωστό μύθο του Αισώπου «Ο Ζευς και η Αισχύνη»; και
δ) τελικά ποιος κρατάει ποιον; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Νίκο Γεωργιάδη ή ο Νίκος Γεωργιάδης τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Και γιατί;