Τραγική η είδηση την Παρασκευή: Ο ‘Αντονι Μπουρντέν ο ασύγκριτος σεφ, ο διορατικός συγγραφέας, ο ένθερμος υποστηρικτής του κινήματος #MeToo και ο παρουσιαστής της όμορφης ωδής του CNN στον κόσμο, της ταξιδιωτικής και γαστρονομικής εκπομπής «Parts Unknown» πέθανε σε ηλικία 61 ετών.
Ο Μπουρντέν ήταν μοναδικός, αναφέρεται σε άρθρο του “The Cut”, στο οποίο παρατίθενται βαθυστόχαστες ρήσεις του.
Εισέβαλε στον κόσμο της γαστρονομίας και των μέσων μαζικής ενημέρωσης το 1999, χάρη στο θρυλικό δοκίμιο του New Yorker, “Μην φάτε πρoτού διαβάσετε αυτό” (που άνοιξε το δρόμο για το βιβλίο του, Confidential Kitchen). Από τότε, περάσαμε σχεδόν 20 χρόνια για να δούμε τον Μπουρντέν να ζει τη ζωή του με μια απαράμιλλη αίσθηση εντιμότητας και περιέργειας – την οποία επιδείκνυε και στην εκπομπή του CNN, καθώς προσπάθησε να μας διδάξει όλους για τον ανθρωπισμό και την ενσυναίσθηση μέσω του φαγητού.
«Ο σεφ είχε μια μοναδική προθυμία να παραδέχεται τα ελαττώματά του, να επανεξετάζει συμπεριφορές του παρελθόντος και να μιλά με τρόπους που άλλοι απέρριπταν. Μίλησε και έγραψε με ένα βαθμό διορατικότητας που λίγοι έχουν ποτέ ή θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να φτάσουν.
Μία ματιά σε μερικές από τα βαθυστόχαστες ρήσεις του.
Σχετικά με την καθυστερημένη επιτυχία στη ζωή:
“Θα μπορούσα να πεθάνω όταν ήμουν στα 20 μου. Έγινα επιτυχημένος στα 40 μου. Έχω γίνει μπαμπάς στα 50 μου. Νιώθω σαν να έχω κλέψει ένα αυτοκίνητο – ένα πολύ ωραίο αυτοκίνητο – και συνεχίζω να κοιτάζω στον καθρέφτη για φώτα που αναβοσβήνουν. Αλλά δεν υπάρχει ακόμα τίποτα”.
Για την πρόκληση και την ομορφιά του ταξιδιού:
“Το ταξίδι δεν είναι πάντα όμορφο. Δεν είναι πάντα άνετο. Μερικές φορές προκαλεί πόνο, ή ραγίζει την καρδιά σου. Αλλά αυτό είναι εντάξει. Το ταξίδι σε αλλάζει, πρέπει να σε αλλάξει. Αφήνει σημάδια στη μνήμη σου, στη συνείδησή σου, στην καρδιά σου και στο σώμα σου. Παίρνεις κάτι μαζί σου. Ας ελπίσουμε ότι αφήνεις κάτι καλό πίσω “.
Για τη ζωή:
“Η ζωή είναι περίπλοκη. Είναι γεμάτη εναλλαγές. Δεν είναι ικανοποιητική. … Αν πιστεύω σε κάτι, είναι η αμφιβολία. Η βασική αιτία όλων των προβλημάτων της ζωής είναι η αναζήτηση μιας απλής απάντησης”.
Για την υποστήριξη του κινήματος #MeToo:
“Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να επιλέξετε μια πλευρά. Είμαι χωρίς δισταγμό και ακλόνητα με τις γυναίκες. Όχι από ηθικότητα, ακεραιότητα ή ηθική ντροπή – όσο κι αν θα ήθελα να πω κάτι τέτοιο – αλλά επειδή αργά στη ζωή, συνάντησα μια εξαιρετική γυναίκα με μια ιδιαίτερα απαίσια ιστορία, που με σύστησε σε άλλες εξαιρετικές γυναίκες με εξίσου απαίσια ιστορίες”.
Για την εργασία σε μια κουζίνα:
“Λατρεύω την απόλυτα παράξενη ζωή της κουζίνας: τους ονειροπόλους, τους εκκεντρικούς, τους πρόσφυγες και τους κοινωνιοπαθείς με τους οποίους συνεχίζω να δουλεύω. Τις μυρωδιές των κόκαλων που ψήνονται, των ψαριών των υγρών που σιγοβράζουν. Τον θόρυβο και τον κρότο, το σφύριγμα και το ψέκασμα, τις φλόγες, τον καπνό και τον ατμό. Βεβαίως, είναι μια ζωή που σε εξουθενώνει. Οι περισσότεροι από εμάς που ζούμε και λειτουργούμε στον γαστρονομικό υπόκοσμο είμαστε κατά κάποιο τρόπο δυσλειτουργικοί. Όλοι έχουμε επιλέξει να γυρίσουμε τις πλάτες μας στο εννέα με πέντε, ή στο να έχουμε ένα βράδυ Παρασκευής η Σαββάτου ελεύθερο, στο να έχουμε μια φυσιολογική σχέση με έναν μη μάγειρα”.
Για τον χαρακτήρα:
“Οι δεξιότητες διδάσκονται . Τον χαρακτήρα τον έχετε ή δεν τον έχετε”.
