Το Documento αναλύει μία μία τις νέες αλλαγές-κοροϊδία της κυβέρνησης που ρίχνουν γυμνούς και απροστάτευτους στην αρένα της επιβίωσης τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα
Η περαιτέρω «ζουγκλοποίηση» της αγοράς εργασίας είναι νόμος του κράτους. Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μπαίνει γυμνός και απροστάτευτος στην αρένα της επιβίωσης, αφήνοντας τη ζωή του, την οικογενειακή του γαλήνη, ακόμη και την αξιοπρεπή του διαβίωση στο όνομα του κέρδους. Σε όλα αυτά είναι εκκωφαντική η απουσία της ΓΣΕΕ. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η μη συμμετοχή της στην απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Πέμπτης, με τον εμποτισμένο με εργοδοτική λογική πρόεδρό της Γιάννη Παναγόπουλο να χαρακτηρίζει κατά τη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας «μικροαλλαγές» τις νέες θεσμικές παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις; Είναι άραγε μικροαλλαγή η διαφαινόμενη κατάργηση του οκταώρου και η θέσπιση 13ώρου (έστω και σε δύο διαφορετικούς εργοδότες); Είναι άραγε μικροαλλαγή η «λευκή σύμβαση» που περιλαμβάνει ελάχιστο αριθμό ωρών; Δεν πρέπει άραγε να προστατευτούν οι μισθωτοί από τη βαπτιζόμενη «δοκιμαστική περίοδο» των έξι μηνών που δίνει τη δυνατότητα να εισαχθούν δυσμενείς όροι εργασίας και ενδεχομένως «μαθητικός μισθός»;
Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι μέρος των νέων αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις που ο Αδωνης Γεωργιάδης βάφτισε υποκριτικά «ενίσχυση της εργασίας». Την αποκαθήλωση όσων προστατευτικών διατάξεων υπέρ των μισθωτών είχαν απομείνει μετά τη λαίλαπα των μνημονίων, που ξεκίνησε ο επονομαζόμενος «Προκρούστης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων» Γιάννης Βρούτσης ήδη από τον Ιούλιο του 2019 και συνέχισε με το ελαστικό οκτάωρο ο άνθρωπος που στο όνομα της σοβαρότητας σβήνει κεράκια σε τούρτες που έχουν πάνω τους την εικόνα του ως σούπερμαν που εξοντώνει δομές του κοινωνικού κράτους Κωστής Χατζηδάκης, έρχεται να ολοκληρώσει ο έτερος Καππαδόκης της ΝΔ Αδωνης Γεωργιάδης. Δεν διστάζει, την ώρα που διαλύει τον θεσμό της οικογένειας (άραγε πώς δύο εργαζόμενοι θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους όταν αναγκάζονται υπό το βάρος της ακρίβειας να εργάζονται 13 ώρες ημερησίως προκειμένου να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη της διαβίωσης;), να κοροϊδεύει μιλώντας για προστασία της εργασίας ενώ παραβιάζει κρίσιμες διατάξεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χρησιμοποιώντας ως εξαπτέρυγα τους δύο αντιπροέδρους της ΝΔ και παλαιότερα τον Γ. Βρούτση, σπέρνει ανέμους στην πραγματική οικονομία ελπίζοντας να θερίσουν τις θύελλες οι επόμενοι, με πραγματικά θύματα τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα. Σε αυτούς η κυβερνητική «ευαισθησία» του Μητσοτάκη και των συν αυτώ Γεωργιάδη, Χατζηδάκη, Βρούτση προσφέρει μείωση αποδοχών (στο όνομα της περικοπής του μοναδιαίου κόστους εργασίας) και διάλυση της ζωής τους (στο όνομα του «ή προσαρμόζεστε ή πεθαίνετε»).
Ποιες είναι όμως οι γκρίζες ζώνες ενός νόμου που έχει βαφτιστεί υποκριτικά «Για την ενίσχυση της εργασίας»; Ποιες οι διατάξεις που φέρνουν ανατροπές στο εισόδημα των μισθωτών και στην οικογενειακή τους γαλήνη; Το Documento αναλύει μία μία τις διατάξεις και φέρνει στο φως την κοροϊδία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
01 Παράλληλη απασχόληση. Παρέχεται η δυνατότητα στον μισθωτό να απασχολείται σε δύο εργοδότες μέχρι 13 ώρες ημερησίως. Μέχρι τώρα, με διάταξη που ίσχυε από το 1932, επιτρεπόταν η πολλαπλή απασχόληση σε διαφορετικούς εργοδότες αλλά με συμβάσεις μερικής απασχόλησης που δεν ξεπερνούσαν τις οκτώ ώρες ανά ημέρα. Πλέον καταργείται το οκτάωρο και η μόνη προστασία που απομένει είναι η ευρωπαϊκή νομοθεσία για ελάχιστη ημερήσια ανάπαυση έντεκα ωρών μεταξύ των ωρών εργασίας (χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος μετακίνησης των εργαζομένων).
Η συνέπεια: Αυτό που θα συμβεί είναι μείωση των αποδοχών διά της μείωσης του κόστους των υπερωριών ειδικά σε μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους εταιρειών. Ακόμη και σε μικρές εταιρείες ο εργοδότης θα μπορεί να ανοίξει μια ατομική επιχείρηση (με άλλον ΑΦΜ και ίδιους σκοπούς) και να απασχολεί μισθωτούς 13 ώρες ημερησίως χωρίς να πληρώνει υπερωρίες!
02 Μηδενικές ώρες. Μετά την κατακραυγή ο Αδ. Γεωργιάδης έδωσε την αίσθηση ότι παίρνει πίσω τις συμβάσεις μηδενικών ωρών. Ουδέν ψευδέστερο τούτου! Με το άρθρο 10 στην πράξη νομιμοποιούνται οι επονομαζόμενες «λευκές συμβάσεις» (αποτελούν συμφωνίες χωρίς συγκεκριμένο αριθμό ωρών απασχόλησης). Οποιος υπογράψει τέτοια σύμβαση θα παρέχει εργασία εντός προκαθορισμένων ωρών και ημερών αναφοράς, τις οποίες ο εργοδότης υποχρεωτικά γνωστοποιεί στον εργαζόμενο μόνο προ 24 ωρών. Το φαιδρό είναι ότι καθιερώνεται δικαίωμα στον εργοδότη να προβαίνει κατά το δοκούν σε αυξομείωση της εργασίας και ως εκ τούτου των αποδοχών του εργαζόμενου, με περιθώριο 75%! Αρα δεσμεύει τον εργαζόμενο για παράδειγμα για 20 ώρες, τον χρησιμοποιεί πέντε και τον πληρώνει για πέντε.
Η συνέπεια: Καταργείται η ισχύουσα έως σήμερα αμοιβή για την ετοιμότητα προς εργασία. Παρέχεται πλέον στην εργοδοτική πλευρά το δικαίωμα να παρακάμπτει με τις λευκές συμβάσεις όσα επιβάλλονται σε σχέση με αμοιβές από υπερωρίες, νυχτερινά, υπερεργασία, Σαββατοκύριακα κ.λπ. Καθίσταται προφανής επίσης η υποβάθμιση της ζωής του μισθωτού, που πλέον μετατρέπεται σε όμηρο και γίνεται λάστιχο (οφείλει να παρατά, για παράδειγμα, την οικογένειά του το ξημέρωμα για να απασχοληθεί μία ώρα ως οδηγός).
03 Δοκιμαστική περίοδος έξι μηνών. Ηδη από την αρχή της μνημονιακής εποχής έχει καθιερωθεί εμμέσως δοκιμαστική περίοδος δώδεκα μηνών (μετά την παρέλευσή της ξεκινά η υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης απόλυσης). Η δοκιμαστική περίοδος των έξι μηνών εμφαίνεται ως εκ τούτου ανούσια αν το δεις από τη σκοπιά της προστασίας του μισθωτού. Ομως εδώ ο σκοπός της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να καθιστά αναλώσιμο τον νεοεισερχόμενο μισθωτό.
Μάλιστα για να κάνει πρόδηλη την κοροϊδία, στο άρθρο 11 ο Αδ. Γεωργιάδης βάφτισε την εξάμηνη δοκιμαστική περίοδο «μετάβαση σε άλλη μορφή απασχόλησης». Ο «ενσυναίσθητος» υπουργός δίνει το δικαίωμα στον εργαζόμενο «με έξι τουλάχιστον μήνες υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη, που έχει ολοκληρώσει τη δοκιμαστική περίοδο, να υποβάλει αίτημα για την τροποποίηση της σύμβασής του, προκειμένου να απασχολείται εφεξής με πιο προβλέψιμους και ασφαλείς όρους εργασίας, εφόσον αυτή η απασχόληση είναι δυνατή». Ολο το ζουμί βρίσκεται στη φράση «προβλέψιμοι και ασφαλείς όροι». Εύκολα συνάγεται ότι μέχρι τους έξι μήνες οι όροι μπορούν να είναι μη προβλέψιμοι και μη ασφαλείς!
Η συνέπεια: Οπως προκύπτει, για έξι μήνες μπορεί να χορηγείται «μαθητικός μισθός» ή ακόμη και να ισχύουν άλλοι δυσμενείς όροι που θα αποδίδονται στη δοκιμαστική περίοδο. Σε κάθε περίπτωση θα γεννηθούν οι «αναλώσιμοι εργαζόμενοι» των έξι μηνών που θα είναι χαμηλόμισθοι δόκιμοι οι οποίοι θα «μαθαίνουν» και μετά θα φεύγουν για να έρθουν οι επόμενοι.
04 Το τυρί στη φάκα της διευθέτησης του ωραρίου. Στο άρθρο 17 προβλέπεται η περιπτωσιολογία που καθιστά άκυρη μια απόλυση λόγω καταχρηστικότητας. Εκεί έχει ενταχθεί και το «τυρί».
Η διευθέτηση του ωραρίου θα γίνεται πλέον με ατομική σύμβαση εργαζόμενου – εργοδότη χωρίς να απαιτείται προηγούμενο «αίτημα» του εργαζόμενου όπως όριζε ο ν. 4808/2021 (Χατζηδάκης). Παράλληλα, στο άρθρο 28 αναγράφεται ότι διαγράφεται η φράση «κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου» και μετά τη φράση «μετά από έγγραφη συμφωνία» προστίθεται η φράση «του εργοδότη με τον εργαζόμενο». Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν πάντα σε βάρος του μισθωτού και με το περιτύλιγμα της «προστασίας του».
Η συνέπεια: Με τον νόμο Χατζηδάκη το 2021 καταργήθηκε η διευθέτηση (το ελαστικό οκτάωρο) να γίνεται μέσω συλλογικής σύμβασης ή συλλογικής συμφωνίας. Εισήχθη ατομική διευθέτηση με αίτημα του εργαζόμενου. Πλέον η διευθέτηση περνά στα χέρια του εργοδότη αφού καταργείται η «αίτηση του εργαζομένου».
05 Εξι μέρες απασχόληση. Αν το δηλώσουν και υπό την εντελώς αόριστη έννοια του «αιφνίδιου και εξαιρετικού φόρτου εργασίας», πλέον επιτρέπεται η απασχόληση κατά την έκτη ημέρα της εβδομάδας σε επιχειρήσεις συνεχούς και μη συνεχούς λειτουργίας. Επίσης επεκτείνεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις το εξαήμερο σε όλες τις επιχειρήσεις.
Η συνέπεια: Αλλο ένα δώρο στις βιομηχανίες, που μπορούν έτσι να αφαιμάξουν το προσωπικό χωρίς να προσθέσουν έξτρα εργαζόμενους και άρα μεγαλύτερο εργασιακό κόστος. Ετσι όμως αυξάνουν την ανεργία, αφού μειώνουν τις προσφερόμενες θέσεις έστω μερικής απασχόλησης.
06 Ανοίγει η βεντάλια της κυριακάτικης απασχόλησης. Στο άρθρο 27 προβλέπεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για εργαζόμενους σε εκπαιδευτικά κέντρα πιλότων και τεχνικών αεροσκαφών, στη βιομηχανία τροφίμων και στις επιχειρήσεις εμφιάλωσης.
Η συνέπεια: Ερχεται ακόμη πιο κοντά ο εκπεφρασμένος στόχος του Αδ. Γεωργιάδη για εργασία επτά ημέρες την εβδομάδα.
07 Για «ψυχολογική βία» θα κυνηγούν τους απεργούς
Ηταν αρχές του 2018 όταν κατέστη δυσκολότερη η ψήφιση της απεργίας σε πρωτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο από την κυβέρνηση Τσίπρα με υπουργό Εργασίας την Εφη Αχτσιόγλου (ψηφίστηκε η παρουσία – απαρτία του 50% των οικονομικά τακτοποιημένων μελών της πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης στη γενική συνέλευση η οποία θα λάβει την απόφαση για απεργία). Ηταν η πρώτη παρέμβαση στο απεργιακό δικαίωμα από το 1982 και τον εμβληματικό νόμο 1264. Ακολούθησε το 2021 ο νόμος Χατζηδάκη που, πέραν των υπόλοιπων δυσχερειών (εξασφάλιση ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας, απαγόρευση πραγματοποίησης απεργιών που έχουν κηρυχθεί παράνομες), έφερε και αστική ευθύνη συνδικαλιστών που ασκούν βία σε απεργοσπάστες. Πλέον ποινικοποιείται και η άσκηση ψυχολογικής βίας. Συγκεκριμένα αναγράφεται: «Οποιος α) εμποδίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή την παροχή της εργασίας από εργαζομένους οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία και επιθυμούν να εργαστούν ή ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος τους ή
β) συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον διακοσίων (200) ημερησίων μονάδων».
Η συνέπεια: Πέραν της άσκησης σωματικής βίας, που έτσι και αλλιώς διώκεται ποινικά εδώ και πολλά χρόνια, η ποινικοποίηση της ψυχολογικής βίας, που είναι παντελώς αόριστη, στρώνει ευρύ πεδίο αυθαιρεσιών και διώξεων μέσω προσχηματικών αγωγών σε συνδικαλιστές ή αγωνιζόμενους με απεργιακές κινητοποιήσεις μισθωτούς.
