Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο γραμματέας της ΝΔ, ο καρδιακός φίλος του Κυριάκου και ταγμένος σε βαθμό παρεξηγήσεως με τους Μητσοτάκηδες, είναι του νόμου και της τάξης. Όπως και ο αρχηγός του, αισθάνεται τον νόμο σκληρό και ανυποχώρητο και την τάξη ατσαλένια να επιβάλλει και να επιτάσσει, να δέρνει και να τσεκουρώνει όπως θα ’λεγε και ο Μάκης Βορίδης. Να μην υπάρχουν Εξάρχεια και εξαρχείωνες, να επικρατούν οι νοικοκύρηδες και η επιχειρηματικότητα να αστράφτει όπως τα γυαλισμένα γαλόνια στις στολές αυτών που υπερασπίζονται την ασφάλεια.
Ετσι μάλλον τα σκέφτεται και τα λέει ο Λευτέρης Αυγενάκης. Και για να είναι σίγουρος ο κύριος Αυγενάκης πως δεν θα μπει κανένας πολιτικός εχθρός ανάμεσα σε αυτόν και την τακτοποιημένη πραγματικότητα που αναπαράγει λεκτικά, όταν χρειάζεται γίνεται και άκομψος με τους συναδέλφους του. Κάνει ερωτήσεις στη Βουλή για «όσα ακούγονται» για τον Νίκο Παππά και τον Χρήστο Σπίρτζη, ξανακάνει ερωτήσεις στη Βουλή για τη μητέρα της Νάντιας Βαλαβάνη που δήθεν έβγαλε χρήματα από την τράπεζα κατά την επιβολή των capital controls και αναγκάζεται να κάνει πέτρα την καρδιά και τα fake news πολιτική για να σώσει και την τάξη και την ασφάλεια οι οποίες προφανώς κινδυνεύουν απ’ όσους ο Αυγενάκης θεωρεί επικίνδυνους.
Μέχρι που ανοίγεις μια δικογραφία όπου αναφέρεται το όνομα του Αυγενάκη αλλά και άλλων αρίστων οι οποίοι είναι κάπως πιο Don από τον Δον Αυγενάκη και ανακαλύπτεις πως ο νόμος και η τάξη του Δον είναι σαν τις τσίχλες που τις μασάς, τους δίνεις ό,τι σχήμα θες και μετά τις πετάς για να πάρεις γεύση από την επομένη. Γιατί ο Αυγενάκης τελικώς έχει εκτίμηση και συναναστροφές και άμα χρειαστεί κάνει και ρουσφέτια σε ποινικούς, κατάδικους, πείτε τους όπως θέλετε, το ίδιο πράγμα καταλαβαίνουμε. Η χάρη του έφτασε μέχρι και στη σωτηρία πρωταγωνιστών σε απαγωγές επιμένουν οι φίλοι του. Πρόκειται για τύπους που καταδικάστηκαν για εκβιασμούς, που ερευνώνται για μαύρο χρήμα και περίεργη εμπορία χρυσού, που νταραβερίζονται με όπλα και επιχειρήσεις στις οποίες είναι αφεντικά αλλά δεν φαίνονται. Με αυτούς, που αναμφίβολα ούτε μένουν στα Εξάρχεια ούτε απειλούν την τάξη όπως την εννοεί ο κύριος Αυγενάκης, ο γραμματέας της ΝΔ μπαίνει σε κότερα, γευματίζει, σηκώνει το τηλέφωνο για να τους εξυπηρετήσει και λαμβάνει (σύμφωνα με τη δικογραφία πάντα) και μικρά δωράκια.
Φυσικά δεν είναι μόνο ο κύριος Αυγενάκης. Γιατί οι πετυχημένοι της εγκληματικής επιχειρηματικότητας έχουν σχέση και με άλλους αρίστους της ΝΔ, με τον επικεφαλής της φρουράς της Ντόρας, με μεγαλοδικηγόρους, αλλά κυρίως με την Εκκλησία και μητροπολίτες με τους οποίους συζητούν όχι για λιβάνι και σμύρνα, αλλά για χρυσάφι και ασήμι.
Βλέπεις όλη αυτήν τη διαπλοκή με το κοινό έγκλημα και τους ανθρώπους του που συμπεριφέρονται σαν εταίροι και πολιτικοί ταγοί και αναρωτιέσαι αν αυτό εννοούν ως νόμο και τάξη. Την ώσμωση με τη εγκληματικότητα που τους εξυπηρετεί και τη βρομιά που τους επιτρέπει να επιβάλλονται.
Η υπόθεση ΝΔ – Gate με πρωταγωνιστή τον Αυγενάκη αποκαλύπτει και μια άλλη πλευρά της υποκρισίας. Για τους ίδιους τους ανθρώπους του νόμου και της τάξης. Την Πέμπτη ήταν η δεύτερη φορά στην καριέρα μου που διαβάζοντας δικογραφία για έρευνα που πραγματοποιούσαμε ανακάλυψα πως υπάρχουν συνακροάσεις στις οποίες αναφέρεται το όνομά μου. Κάποιοι άνθρωποι του υποκόσμου, συνομιλίες των οποίων υπέκλεπτε η αστυνομία, υπόσχονται πως θα με εξοντώσουν, θα με εξαφανίσουν , θα μου δώσουν εν πάση περιπτώσει να καταλάβω. Την πρώτη φορά ήταν τον Νοέμβριο του 2014, που διαβάζοντας δικογραφία που είχε σχηματιστεί, για μια υπόθεση που είχαμε αποκαλύψει με τον συνάδελφο Μάκη Νοδάρο (αφορούσε τον εργολάβο Θόδωρο Καράμπελα που εκμεταλλευόταν τα σκουπίδια στον νομό Ηλείας), βρήκαμε τα ονόματά μας φαρδιά πλατιά στις απομαγνητοφωνήσεις των συνακροάσεων. Αυτοί που είχαν αποκαλυφθεί και συλληφθεί εξαιτίας των ρεπορτάζ, μιλώντας μέσα από τις φυλακές, περιέγραφαν πώς θα μας «τακτοποιήσουν». Για τον Μάκη Νοδάρο είχαν επιλέξει μάλιστα πνιγμό. Και σε αυτή την υπόθεση οι συνομιλητές ομολογούσαν ότι έχουν διασυνδέσεις με το γραφείο του προέδρου της ΝΔ και (οποία δεύτερη σύμπτωση) με ανθρώπους στη Δικαιοσύνη.
Δύο φορές, αστυνομικοί που απομαγνητοφώνησαν τις συνομιλίες, άλλοι που έκαναν την προανάκριση και οι εισαγγελείς που άσκησαν τις διώξεις διαπίστωσαν σχεδιασμό για κάποιο έγκλημα, αλλά δεν αισθάνθηκαν την παραμικρή ανάγκη να ενημερώσουν τους δημοσιογράφους πως κάποιοι τους είχαν στο στόχαστρο. Πως ίσως να κινδυνεύουν ή έτσι τουλάχιστον ήθελαν να λένε κάποιοι. Ο νόμος και η τάξη σε όλο τους το μεγαλείο.
Εχει σημασία επίσης πως αυτήν τη φορά, με βάση όσα αναφέρονται στις καταγεγραμμένες συνομιλίες, ένας άγιος πατέρας, ο μητροπολίτης Σύρου, εμφανίζεται από τους συνομιλητές του να είναι ο πρώτος που θέλει το κακό μας γιατί με τα ρεπορτάζ χαλάσαμε δουλειά με χρυσάφι από τα τάματα στην Παναγιά της Τήνου.
Αναρωτιέμαι αν πρέπει να κλάψω πλέον ή να γελάσω για όλα αυτά. Γιατί να φοβηθώ δεν μπορώ, όχι από γενναιότητα αλλά από ρουτίνα πλέον. Δεν ξέρω από ποιον να πρωτοφοβηθώ. Μου αρκεί που αυτοί που θέλουν να με σκοτώσουν με περιγράφουν με ακρίβεια. Ως κάποιον που δεν τους υπολογίζει, δεν τους φοβάται και δεν μπορούν να τον ελέγξουν. Κανονικά θα έπρεπε να το ξέρει και ο κύριος Αυγενάκης.
