Να θυμίσω μια ιστορία σχετικά άγνωστη. Όταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος και η ομάδα του αποφάσισαν να προχωρήσουν στην προμήθεια των υποβρυχίων για να βγάλουν το μεροκάματο από τους Γερμανούς, υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα. Οι προσφορές για υποβρύχια από άλλες χώρες προμηθευτές, ήταν πολύ φτηνότερες και φυσικά δεν υπήρχαν οι συμφωνημένες μίζες.
Τότε οι Γερμανοί φρόντισαν μέσω μιας “ομάδας προσευχής” όπως την ονόμασαν, στην οποία συμμετείχαν συνδικαλιστές των Ελληνικών Ναυπηγείων, να δημιουργήσουν μια κρίση στα Ναυπηγεία. Εργαζόμενοι κατέβηκαν στο δρόμο, έκλεισαν τα Ναυπηγεία, θέσεις εργασίας άρχισαν να απειλούνται. Και τότε η Γερμανική κατασκευάστρια εταιρεία των υποβρυχίων, δήλωσε πως αναλαμβάνει η ίδια τα Ναυπηγεία για να μη χάσουν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, με αυτό το επιχείρημα, ότι πρέπει να σωθούν οι εργαζόμενοι, ανέθεσε την κατασκευή υποβρυχίων στη Γερμανική εταιρεία που ήταν ακριβή “αλλά δεν άφηνε να χαθούν θέσεις εργασίας”.
Μερικά χρόνια μετά, το ίδιο κόλπο χρησιμοποιήθηκε από το Βενιζέλο, ο οποίος για να προχωρήσει στη νέα προμήθεια υποβρυχίων, χρησιμοποίησε ως επιχείρημα τις θέσεις εργασίας, τις οποίες δεν έσωσαν οι Γερμανοί και που τώρα διασφάλιζε ένας άλλος έντιμος κύριος ο Ισκαντάρ Σάφα (αργότερα συνέταιρος του Βγενόπουλου και της οικογένειας του πεθερού του Βενιζέλου) που θα αγόραζε τα ναυπηγεία. Φυσικά όχι μόνο έγιναν οι αναθέσεις, αλλά με νόμο ο Βενιζέλος αμνήστευσε και τους Γερμανούς πρώην ιδιοκτήτες για τα φορολογικά τους εγκλήματα, με το επιχείρημα (μαντέψτε), “πρέπει να σωθούν οι εργαζόμενοι”.
Ο Βενιζέλος, είχε χρησιμοποιήσει ακριβώς το ίδιο κόλπο και επιχείρημα, για να δώσει τα Πετρέλαια Καβάλας για εκμετάλλευση σε συγκεκριμένη εταιρεία μετά την αποχώρηση της Καναδικής εταιρείας. “Γιατί η νέα εταιρεία εξασφάλιζε θέσεις εργασίας”.
Σήμερα το ίδιο παιχνίδι, παίζεται από Τράπεζες, στελέχη του Συγκροτήματος και πολιτικά πρόσωπα στην υπόθεση του ΔΟΛ. Με επιχείρημα “πρέπει να σωθούν οι δόλιοι οι εργαζόμενοι”, στρεβλώνεται και το υπάρχον πρόβλημα και η λύση. Η κυβέρνηση, ευαίσθητη λόγω των πολιτικών της θέσεων “περί τα εργασιακά”, είναι έτοιμη να δεχθεί “λύσεις” για να σωθούν οι εργαζόμενοι. Δίπλα της σύσσωμοι οι της άλλης πλευράς, οι μουτζαχεντίν της αγοράς, οι “όποιος δεν μπορεί να κλείσει”, είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν.
Να κάνω δύο διευκρινίσεις. Το να κλείσει ο ΔΟΛ δεν είναι απαραίτητα λύση. Επίσης η γενίκευση του όρου “εργαζόμενοι” δεν αποδίδει την πραγματικότητα, αφού πολλοί απ αυτούς αυτοεξαιρέθηκαν από εργαζόμενοι για να γίνουν υποτακτικοί. Παρ όλα αυτά στη λύση του προβλήματος πρέπει να αντιμετωπίζονται ως εργαζόμενοι και όχι να υπάρχουν προγραφές.
Ωστόσο το ερώτημα παραμένει: ποιά είναι η λύση; Γιατί δεν αφήνουν την “αγορά” να την επιβάλει;
Ο ΔΟΛ, χρωστάει 200 εκατομμύρια σε δάνεια. Όποιος μπει στο συγκρότημα ως σωτήρας υπογράφει την καταδίκη του, αφού με το “καλημέρα” πρέπει να δώσει 25 εκατομμύρια για άμεσες ανάγκες και να αναλάβει χρέη 200 εκατομμυρίων. Εκτός αν υπάρξει γενναίο κούρεμα των χρεών, αλλά τότε πρέπει να απαντήσουν τράπεζες και κυβέρνηση, γιατί αυτό το κούρεμα να γίνει για μια επιχείρηση όπως ο ΔΟΛ και να μην ισχύει και σε άλλες παραγωγικές μάλιστα επιχειρήσεις. Αν υπάρξει επενδυτής χωρίς γενναίο κούρεμα, τότε αγοράζει το ΔΟΛ, όχι για να σώσει κάποιον με τη δικιά του ζημιά, αλλά για να εξυπηρετήσει με άλλο τρόπο τα συμφέροντά του.
Αν δεν ισχύσει κανένα τέτοιο σενάριο, τότε ο ΔΟΛ θα προχωρήσει άμεσα σε εκκαθάριση και από την πώληση των περιουσιακών του στοιχείων θα πληρωθούν όσοι προλάβουν. Σε αυτή την περίπτωση οι εργαζόμενοι είναι τέταρτοι κατά σειρά, μετά από το δημόσιο, τις τράπεζες και τους προμηθευτές. Αυτό προβλέπουν οι (μνημονιακοί) νόμοι της αγοράς.
Το μόνο βέβαιο είναι πως οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούνται ως μέρος ενός κόλπου. Τους ίδιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρει αφού το ζητούμενο είναι η σωτηρία τους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως δεν υπάρχει καμιά σωτηρία, μόνο διαιώνιση της παθογένειας και αλλαγή ημερομηνίας λήξης.
Οι συναδέλφοι του ΔΟΛ, είτε φταίνε είτε δεν φταίνε, θα μπορούσαν να βάλουν ένα πιο καίριο και πραγματιστικό θέμα: να ερευνηθεί η προσωπική περιουσία του Ψυχάρη η οποία κρύβεται σε offshore και να αντιπαραβληθεί με τη φαινομενική φτώχεια του ΔΟΛ. Αυτό θα επέβαλε λύσεις.
ΥΓ: Φυσικά το πρόβλημα στο ΔΟΛ δεν είναι μόνο ο Ψυχάρης αλλά το σύνολο των στελεχών που και έφαγαν και απαξίωσαν το συγκρότημα κάνοντάς το προπαγανδιστικό μηχανισμό. Οι περισσότεροι σαν τα ποντίκια πήδηξαν πρώτοι από το πλοίο που βυθίζεται, ή κάνουν διακοπές στο Λονδίνο. Θα επιστρέψουν ως εργαζόμενοι για να (ξανα)εισπράξουν