Το Release Athens Festival 2019 ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής με τους Anthrax να «κλέβουν» ένα μεγάλο μέρος από τη δόξα του The Sound of Silence.
Εικοσι τρεις ημερολογιακές μέρες μετά την έναρξή του, ήρθε η ώρα για το φετινό Release Athens να ρίξει αυλαία. Η ένατη και τελευταία μέρα του φετινού φεστιβάλ ήταν ίσως και η πιο πολυαναμενόμενη αφού η παρθενική εμφάνιση των Disturbed στην Ελλάδα είχε σημάνει συναγερμό τόσο σε παλιούς και πιστούς όσο και σε… εφήμερους οπαδούς του ενός τραγουδιού.
Οι Breathe After Coma, Need και SixForNine ήταν τα τρία ελληνικά συγκροτήματα που εμφανίστηκαν όσο ο καυτός ήλιος κρατούσε την συντριπτική πλειονότητα του κόσμου εκτός φεστιβάλ.
Με σύμμαχο τον εντυπωσιακά καλό ήχο τους οι Breathe After Coma απέδωσαν με περισσή δυναμική το εναλλακτικό heavy rock τους, κέρδισαν το ειλικρινές χειροκρότημα των λίγων θαρραλέων που βρέθηκαν μπροστά από τη σκηνή και παρέδωσαν τη σκυτάλη στους Need.
Το αθηναϊκό progressive metal σχήμα, έστω και στον περιορισμένο χρόνο που είχε στη διάθεσή του, απέδειξε για ακόμα μια φορά γιατί η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για αυτούς. Ξεκίνησαν τιμώντας τον φίλο τους Μάκη Τσαμκόσογλου από τους Mother of Millions που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό που είχε ήδη πολλαπλασιαστεί εντυπωσιακά. Με τρία κομμάτια από το Hegaiamas (Rememory, Alltribe και Tilikum) και δύο από το Orvam (Mother Madness και Orvam: A Song for Home) έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε μια πολύ δύσκολη χρονική συγκυρία για τους ίδιους και, φυσιολογικά, αποθεώθηκαν, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στο ότι αν και μόλις δεύτεροι στη σειρά είχαν μακράν τον πιο καθαρό και συμπαγή ήχο από όλους!
Για τους SixForNine που τους διαδέχτηκαν στη σκηνή η εμφάνιση αυτή αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να… συστηθούν σε ένα πολυπληθές κοινό. Με σχεδόν μια δεκαετία και ένα άλμπουμ στην πλάτη και τον ντράμερ των Septic Flesh Φώτη Μπενάρντο σε ρόλο frontman, αφιέρωσαν το μεγαλύτερο μέρος του σετ τους στην επερχόμενη δεύτερη κυκλοφορία τους με τίτλο «Parallel Universe», αφήνοντας με τη χαρά όσους περιμέναμε να ακούσουμε την εξαιρετική διασκευή που έχουν κάνει στο Here Comes the Rain Again των Eurythmics.
Στις εννιά ακριβώς τα μέλη των Anthrax ανέβαιναν στη σκηνή και για την επόμενη μιάμιση περίπου ώρα έδωσαν μακράν την καλύτερη συναυλία τους στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο φεστιβάλ. Οι Νεοϋορκέζοι άφησαν γρήγορα στην άκρη τα μικροπροβλήματα στον ήχο και με ένα setlist στα όρια του best-off πραγματοποίησαν μια εμφάνιση που αν δεν ακολουθούσε άλλο συγκρότημα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτή που θα έκλεινε τη βραδιά. Το σημαντικότερο για τους ίδιους είναι ότι όχι μόνο ενθουσίασαν δικό τους κοινό αλλά παρέσυραν στο διάβα τους και πολλούς από τους νεότερους σε ηλικία που είχαν κατηφορίσει στο Φάληρο αποκλειστικά για τους Disturbed. Τα circle pits άνοιγαν το ένα πίσω από το άλλο, ενώ το τέλος της εμφάνισής τους συνέπεσε χρονικά με το φαντασμαγορικό σόου πυροτεχνημάτων που σήμανε την πανηγυρική λήξη των εκδηλώσεων στο γειτονικό Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» και λειτούργησε σαν… κερασάκι στην τούρτα έστω και από σπόντα.
Μετά την καταιγίδα των Anthrax, πολλοί αναρωτιόντουσαν αν και κατά πόσο οι Disturbed θα κατάφερναν, όχι να ξεπεράσουν αλλά έστω να φτάσουν τον πήχη των προσδοκιών που δημιούργησε η εκκωφαντική εμφάνιση των μελών της Big 4 τετράδας του thrash.
Από τις πρώτες κιόλας νότες του Are You Ready από το τελευταίο τους άλμπουμ «Evolution», με το οποίο η τετράδα από το Σικάγο ξεκίνησε τη συναυλία της, φάνηκε ότι κάποια πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ο ήχος ήταν επιεικώς μέτριος και ο David Draiman αναζητούσε τα πατήματα και, κυρίως, τις ανάσες του. Η κατάσταση βελτιώθηκε στη συνέχεια, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να φτάσει τα standards και τις απαιτήσεις που συνοδεύουν ένα όνομα του βεληνεκούς των Disturbed. Αυτά βέβαια κάθε άλλο παρά αποθάρρυναν τη μεγάλη μάζα των νεότερων κυρίως σε ηλικία fans από το να απολαύσουν στο έπακρο την πρώτη εμφάνιση των Αμερικανών επί ελληνικού εδάφους, συμμετέχοντας σε κάθε τραγούδι, ανταποδίδοντας στο έπακρο την ενέργεια που έβγαζαν στη σκηνή.
Από την άλλη οι Disturbed, όσο και αν έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια θέση μεταξύ των σημαντικότερων εκπροσώπων του σύγχρονου σκληρού ήχου, εντούτοις τα τελευταία χρόνια μοιάζουν εγκλωβισμένοι στην -απρόσμενα μεγάλη- επιτυχία της διασκευής τους στο The Sound of Silence των Simon & Carfunkel. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η απόδοσή τους στο βασικό σετ κορυφώθηκε με τη συναισθηματικά φορτισμένη εκτέλεση των ακουστικών A Reason to Fight και Hold on to the Memories, ενώ στο encore το λιτό σκηνικό άλλαξε όταν ήρθε η στιγμή που περίμεναν οι περισσότεροι από αυτούς που, στο άκουσμα της έλευσης των Disturbed στην Ελλάδα έσπευσαν να προμηθευτούν το εισιτήριό τους τόσο έγκαιρα ώστε υποχρέωσαν τους διοργανωτές να βγάλουν το συγκρότημα από το κλειστό του ταεκβοντό και να το μεταφέρουν στη μεγάλη σκηνή της Πλατείας Νερού. O κιθαρίστας Dan Donegan κάθισε στο πιάνο, ο Mike Wengren κατέβηκε από τα ντραμς και στάθηκε πίσω από ένα σετ κλασικών τυμπάνων, ενώ ο μπασίστας John Moyer συνόδευε με μια ακουστική κιθάρα τις δύο κυρίες που με το βιολί και τη βιόλα τους προσέδωσαν μια ιδιαίτερη ζωντάνια σε μια από τις λίγες στιγμές που η ερμηνεία του David Draiman ήταν πραγματικά αψεγάδιαστη. Η Πλατεία Νερού μετατράπηκε ξαφνικά σε μια θάλασσα καλυμμένη από οθόνες κινητών που υψώθηκαν για να απαθανατίσουν τη ζωντανή εκτέλεση του The Sound of Silence, με το οποίο οι Disturbed μπήκαν σχεδόν σε κάθε σπίτι, αυτοκίνητο, δημόσια εκδήλωση και, γενικά, οπουδήποτε μπορούσε να ακουστεί και να ταιριάξει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τα κινητά υψώθηκαν και στο The Light, με τους φακούς να φωτίζουν την πλατεία στο ρεφρέν του κομματιού, ενώ η ενθουσιώδης ανταπόκριση στα κλασικά Stricken και Down With the Sickness, που έκλεισαν τη βραδιά, άλλα και νωρίτερα στα Ten Thousand Fists και απέδειξε περίτρανα γιατί οι Disturbed πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουν σε ό,τι αφορά την κατεύθυνση που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν τελευταία…
Η αυλαία του φετινού Release Athens έπεσε με το κοινό να βροντοφωνάζει «we are all Disturbed», σε μια εξαιρετική -κατά κοινή ομολογία- διοργάνωση που πιστώνεται κυρίως το γεγονός ότι δίπλα σε σταθερές αξίες και παλιούς γνώριμους έφερε μεγάλα και ανερχόμενα ονόματα που δεν είχαμε δει ποτέ στην Ελλάδα. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ιδανικό, με εύκολη πρόσβαση και υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης.
