To… τρισκατάρατο κράτος βγάζει το φίδι από την τρύπα στα δύσκολα
Η ανατριχιαστική πομπή από τα στρατιωτικά καμιόνια στο Μπέργκαμο με τα φέρετρα Ιταλών που έσβησαν από τη λοίμωξη Covid-19 στοίχειωσε εμβληματικά τις μέρες της πανδημίας στην Ευρώπη.
Και στα μουλωχτά –το αποκάλυψε αναπαράγοντας την πληροφορία ο Μάρκο Ρίτσο, γγ του ΚΚ Ιταλίας– μισό εκατομμύριο αντιδραστήρια για τεστ σχετικά με τον κορονοϊό μεταφέρθηκαν με στρατιωτική αποστολή από την Ιταλία στις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος πολιτεύεται με το δόγμα του κοινωνικού δαρβινισμού: όποιος ζήσει έζησε και χωρίς δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους οικονομικά (πόσο μάλλον και υγειονομικά). Δεν χρειάστηκε να ανοίξουν οι πολέμιοι του δημόσιου τομέα ή του κορπορατισμού το βιβλίο του Λέοναρντ Ριντ «I, Pencil» (Εγώ το μολύβι), το οποίο διαφημίζεται δεόντως και στην Ελλάδα από φιλελεύθερους, για να εντρυφήσουν στη συνεργασία των νατοϊκών και πολιτικά συμπορευόμενων ταγών του οικονομικού ανταγωνισμού.
Μονά ζυγά στους ιδιώτες
Μυρίζει θανατικό στην Ευρώπη αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δίπλα στα κανόνια που συνεχίζουν να χτυπούν ζωές αλλού προστέθηκε και η υγειονομική (που εξελίσσεται και σε οικονομική) κρίση από τον κορονοϊό. Και να ο Κυριάκος Μητσοτάκης που σαν… άλλος Μακρόν έκρωξε «έχουμε πόλεμο» και ενώθηκε με τη φωνή της Μέρκελ που θύμισε τα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και λίγο αργότερα με τη φωνή του
Ντ. Τραμπ που έχρισε εαυτόν… αρχιστράτηγο λέγοντας «είμαι πρόεδρος εν καιρώ πολέμου». Είτε χέβι είτε λάιτ αντικρατιστές, όλοι τους το έχουν ξεκαθαρισμένο ότι το κράτος –που κι αυτό έτσι κι αλλιώς το πληρώνουν οι πολίτες– υπάρχει για να ταΐζει τον ιδιωτικό τομέα, άλλοτε κάνοντας στην άκρη για να παραχωρεί στους ιδιώτες υπηρεσίες –από την έρευνα και την παιδεία έως την υγεία και το περιβάλλον– και άλλοτε σε περιόδους κρίσης για να πληρώνει τα σπασμένα και να ξελασπώνει τον ιδιωτικό τομέα ώστε να ξαναπάρει μπροστά η καπιταλιστική οικονομία.
Πάντως στη χώρα μας, όπως δηλώνει στο Documento ο δρ οικονομολόγος και δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτης, «αυτό που επιβεβαιώνει η κατάσταση που ζούμε με την πανδημία είναι η αποτυχία του ιδιωτικού τομέα. Εδώ και καιρό λυσσάξανε οι νεοφιλελεύθεροι να φύγουν υπηρεσίες του δήθεν τεμπέλικου, αντιπαραγωγικού, αναποτελεσματικού δημοσίου και να πάνε στους ιδιώτες. Δες τι γίνεται γύρω μας, από το ίντερνετ που σέρνεται μέχρι τα ασφαλιστήρια που δεν προβλέπουν τίποτε για πανδημία και την ώρα που έχουν ανάγκη τις ασφαλιστικές οι άνθρωποι μένουν μετέωροι». Σημειώνει με έμφαση ότι, όπως έχει αποκαλύψει και το Documento, οι ιδιωτικές κλινικές –ακόμη και οι ελάχιστες που έχουν μονάδες εντατικής θεραπείας– παραπέμπουν τους πάντες στα δημόσια νοσοκομεία όταν πρόκειται για τον κορονοϊό, «ενώ φτάσαμε στο σημείο στο εξωτερικό να συζητείται η εθνικοποίηση αεροπορικών εταιρειών όπως η Alitalia».
Αν η ΔΕΗ ήταν… ιδιωτική
Δίνει εικόνες από τη δική του εμπειρία τις ώρες που περνά χωρίς να βγαίνει εκτός οικίας. «Κλεισμένοι στο σπίτι, ούτε το ίντερνετ λειτουργεί σωστά. Από τις πέντε το απόγευμα έως τις έντεκα το βράδυ είναι αδύνατο να κατεβάσει κάποιος μεγάλα αρχεία. Οι ιδιωτικοί πάροχοι δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν αν η ΔΕΗ λόγω υψηλής ζήτησης και καραντίνας παρείχε ρεύμα στα σπίτια μας εκ περιτροπής χωρίς καν να το ανακοινώσει, όπως κάνουν με το ίντερνετ οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Κι όλοι μαζί κραυγάζουν για την πώληση της ΔΕΗ». Προσθέτει όμως και μια ακόμη παράμετρο: «Οι ασφαλιστικές εταιρείες, που τώρα τις έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, σφυρίζουν κλέφτικα. Ψελλίζουν ότι αν επιταχθούν θα χρησιμοποιηθούν οι μονάδες εντατικής νοσηλείας, εννοείται με το αζημίωτο από το κράτος. To… τρισκατάρατο δημόσιο βγάζει το φίδι από την τρύπα στα δύσκολα, σε αυτό προσφεύγουν οι πολίτες στην ανάγκη τους, αυτό πρωτοστατεί στην αντιμετώπιση δυσχερών καταστάσεων σε περιόδους κρίσης».
Ακόμη και οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί παρουσιάζονται ως αποτέλεσμα της φιλελεύθερης πολιτικής που εμφανίζει σαν τρόπαιο την ένταξη της Ελλάδας στο νέο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αντιθέτως, όπως σημειώνει ο Λ. Βατικιώτης, κι αυτό «είναι δώρο στους τοκογλύφους των χρεοκοπημένων τραπεζών». Και συμπληρώνει «σε καμία χώρα της ευρωζώνης η συμμετοχή στο QE δεν μείωσε την ανεργία, ούτε αύξησε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, δεν απέτρεψε την ύφεση».
Στον καιρό του κορονοϊού τα μέτρα της κυβέρνησης δίνουν έμφαση στην προστασία των επιχειρήσεων και μόνο σαν προπέτασμα καπνού ορίζουν προσωρινά κάποιες προστατευτικές εργασιακές προβλέψεις κατά των απολύσεων. Τώρα ακούγονται φωνές για επίταξη υπηρεσιών υγείας από ιδιώτες. Στην Ισπανία η κυβέρνηση βγάζει φιρμάνια ότι τίθενται υπό κρατικό έλεγχο ιδιωτικές κλινικές και ιδιωτικά κέντρα παροχής νοσοκομειακών υπηρεσιών. Στην Ιταλία φουντώνουν οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο να υπάρξει πακέτο διάσωσης, έως και να περιέλθει σε κρατικό έλεγχο η Alitalia. Η Γερμανία επιτάσσει ξενοδοχεία για να παρέχουν εκεί νοσοκομειακές υπηρεσίες. Στη Γαλλία ανοίγει η συζήτηση για τη διάσωση μεγάλων επιχειρήσεων των οποίων η κατάρρευση επιταχύνεται λόγω της πανδημίας. Εκεί τον περασμένο Ιανουάριο στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro» ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης διαλαλούσε για τη ΔΕΗ ότι «θα απελευθερώσουμε τον κλάδο ενέργειας μέσω του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεών μας, κάτι που θα προσελκύσει κεφάλαια και θα επιτρέψει τον εκσυγχρονισμό του».
Δεν είναι… χθεσινοί οι αντικρατιστές αυτού του κόσμου. Ξέρουν να ανεβοκατεβάζουν από το εικονοστάσι της αγοράς άλλοτε τον Τζον Μέιναρντ Κέινς, άλλοτε τον Φρίντριχ Χάγεκ, άλλοτε τον Μίλτον Φρίντμαν, πάντοτε τον Ανταμ Σμιθ για να κάνουν new deal, εννοείται με κρατικές επενδύσεις, όταν οι κρίσεις φέρνουν τα πάνω κάτω στα κέρδη τους.
Οι αντικρατιστές της πιάτσας
Ξέρουν να ελίσσονται και έχουν γεμίσει το Τwitter τους με επιχειρήματα της… δεκάρας για να συσκοτίσουν την κυρίαρχη πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται, συνθλίβοντας ό,τι έχει απομείνει από τη μνημονιακή περίοδο. Προτάσσουν αυτό που αρέσκεται να λέει ο Θάνος Τζήμερος της Δημιουργίας Ξανά και αγαπούν να επαναλαμβάνουν με άλλα λόγια ο βουλευτής της ΝΔ Μπάμπης Παπαδημητρίου και το δημοσιογραφικό πάλαι ποτέ alter ego του στον Σκάι, ο Αρης Πορτοσάλτε: «Το κράτος είναι ο διαιτητής του οικονομικού παιχνιδιού – όχι παίκτης»! Είναι η συνεκτική χρυσόσκονη, με κρίση και χωρίς κρίση, που κολλάει παντού και που σαν την κόκα κόλα πάει με όλα.
Δεν λείπουν ποτέ και οι ύμνοι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Πάντα στις επάλξεις ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος κάνοντας retweet σε αναρτήσεις οι οποίες μετράνε τους πλούσιους «ευεργέτες» που έκαναν στο παρελθόν δωρεές για να χτιστούν νοσοκομεία. Στο ενδιάμεσο πετά και μια «τραγωδία» ως συνώνυμο της Οκτωβριανής Eπανάστασης. Για να καταλήξει στην είδηση ότι ένα ιταλικό νοσοκομείο στο οποίο υπήρχε έλλειψη βαλβίδων για αναπνευστήρες που χρησιμοποιούνται στις ΜΕΘ τις εξασφάλισε μέσα σε λίγες ώρες αφού κάποια εταιρεία ανέλαβε να τις φτιάξει μέσω 3D εκτυπωτή. «Για τους αμετανόητους λάτρεις του Δημόσιου Τομέα. Να τι μπορεί να κάνει ο Ιδιωτικος. Και στην υγεία!!» έγραψε. Oμως υπήρξαν νέες πληροφορίες που έλεγαν ότι τελικά νεαροί εθελοντές τις έφτιαξαν και κοντεύουν να βρουν τον μπελά τους από επιχείρηση εκτυπωτών που τους ζητά τα ρέστα. Την ίδια ώρα κοράκια της αγοράς, πολυεθνικές μαλώνουν ποιος θα έχει την πατέντα των εμβολίων κατά του κορονοϊού ή των αντιικών φαρμάκων.
Πριν από τις εκλογές του Μαΐου 2019 στο ραδιόφωνο του Σκάι οι Μπ. Παπαδημητρίου και Αρης Πορτοσάλτε ξόρκιζαν το ΕΣΥ. Ο ένας έκοβε κι ο άλλος έραβε για την… εξαφάνισή του – «έχω ακούσει ως ιδέα ότι ενδεχομένως από τα κρατικά νοσοκομεία τα μισά τουλάχιστον πρέπει να κλείσουν. Γιατί είναι φορείς ασθενειών, γιατί έχουν πρόβλημα» έλεγε ο Μπάμπης Παπαδημητρίου και συμπλήρωνε ο Αρης Πορτοσάλτε «πρέπει να γκρεμιστούν κιόλας, όχι να κλείσουν». Και τώρα πρώτοι και καλύτεροι στα χειροκροτήματα για τους γιατρούς.
Δεν υπάρχει καμιά έκπληξη – είδαμε άλλωστε και τον αντικρατιστή Κυρ. Μητσοτάκη που εφάρμοσε με το καλημέρα της κυβέρνησής του το δόγμα «L΄etat c΄est moi», με ρεσάλτο «γαλάζιων» στελεχών στον μηχανισμό κεντρικής και τοπικής διοίκησης στο όνομα του λεγόμενου επιτελικού κράτους. Κι αυτό παράλληλα με την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, η οποία αποδυνάμωνε κάθε δημόσια υπηρεσία από μόνιμο προσωπικό, και ομνύοντας στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, των λιμανιών κ.ά. Τώρα θέλει να εμφανιστεί ως οδηγός (leader) στον υγειονομικό πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ρημαγμένο από την πολιτική των μνημονίων δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν μπορεί όμως γιατί υπουργοί του, όπως ο Βασίλης Κικίλιας και ο Αδωνης Γεωργιάδης, εδώ και μια δεκαετία και μέχρι σήμερα δεν έχουν σταματήσει να απαξιώνουν το δημόσιο σύστημα υγείας. Ούτε να ακούσουν ήθελαν για ενίσχυσή του από τον προϋπολογισμό ενώ κατηγορούσαν τους ιατρούς του ΕΣΥ για μαξιμαλισμό.
