Όπου βρεθούν και όπου σταθούν ζητούν και μία «συγγνώμη». Ο λόγος για την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας η οποία σε όλα τα επίπεδα -προσφέροντας έναν κλάδο ελαίας- ζητάει συγχώρεση για την εποχή του ναζισμού και τα τραγικά δεινά που προκάλεσε σε όλον τον κόσμο, και όχι αποκλειστικά στην Ελλάδα.
Από τον πρόεδρο ως τον τελευταίο υπουργό προσφέρεται η «συγγνώμη» σε μια προσπάθεια βελτίωσης της εξωτερικής εικόνας, της συσκευασίας του προϊόντος.
Μιλούν για ηθική και ιστορική ευθύνη, ουδέποτε για επανόρθωση (την οποία και αρνούνται), αν και το ίδιο το Βερολίνο έχει δεχθεί επανειλημμένα την αλληλεγγύη της Διεθνούς κοινότητας!
Η Ιστορία από μόνη της καταγράφει τις ευθύνες, είτε τις παραδεχθείς είτε όχι. Τα εκατομμύρια των νεκρών και των καταστροφών μιλούν από μόνα τους. Η παραδοχή είναι μια μικρή «πινελιά», ουσιαστική αλλά και ανέξοδη.
Ούτε η ηθική ευθύνη έχει ανάγκη της παραδοχής. Ίσως η παραδοχή των μετέπειτα γενεών μπορεί να λειτουργήσει ωσάν εξιλέωση…
Τίποτα από αυτά τα δύο δεν μπορούν να αποτελούν ουσία, αν το παρόν δεν δείχνει την ουσιαστική μεταμέλεια.
Και βέβαια η Γερμανία δεν έχει πλέον ούτε στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε ασκεί την πολιτική του Γ’ Ράιχ…
Μόνον που η Γερμανία, ενωμένη πλέον και πιο δυνατή, ασκεί κατά γράμμα την αμφίδρομη ρήση του θεωρητικού του πολέμου Καρλ φον Κλάουζεβιτς: «Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα»!
Αναίμακτα (όσο το δυνατόν) και «χειρουργικά»!
Η εποχή του πολέμου πέρασε, ζήτω η εποχή της επιθετικής οικονομικής πολιτικής χωρίς περιορισμούς, αρκεί να μην μας βλέπουν οι άλλοι! Εδώ ο νεοφιλελευθερισμός θα έρθει να συμπληρώσει τη θεωρία, θα γίνει κρίση, θα γίνει ξεπούλημα.
Η πολιτική του ζωτικού χώρου γίνεται πράξη με την οικονομική πολιτική και τον επεκτατισμό, την επιθετική πολιτική με βρώμικους κανόνες και παιχνίδια.
Είτε πρόκειται για μίζες και προώθηση των «εθνικών» προϊόντων, είτε με ανήθικους τρόπους, είτε με απάτες, είτε με ανίερες συμμαχίες.
Η διαφθορά γίνεται υπόθεση κρατική και περιορίζεται στα υπόλοιπα επίπεδα – όσο περιορίζεται. Οι πολίτες παρουσιάζονται «οργανωμένοι» και «πειθαρχικοί», όχι όμως και η χώρα σε διεθνές επίπεδο.
Η περίπτωση της Siemens και του προστατευόμενου Χριστοφοράκου, ώστε να μην γκρεμιστεί όλο το οικοδόμημα της διαφθοράς (και μάθουμε ποιοι τα πήραν) είναι ενδεικτική.
Ουδέποτε το Βερολίνο αρνήθηκε ουσιαστικά την πρακτική της «προώθησης» των εξαγωγών του μέσω της διαφθοράς… Εξάλλου το 2% του προϋπολογισμού μιας επιχείρησης είναι ένα λογικό ποσοστό για την «προώθηση» των προϊόντων μέσω της διαφθοράς προσώπων!
Να μην ξεχάσουμε την Ferrostaal, την Krauss Maffei Wegmann (Leopard), την Rheinmetall Defence Electronics. Εμπλέκεται το Βερολίνο στα σκάνδαλα αυτά; Επισήμως όχι και δεν θα μπορούσε εξάλλου!
Η Deutsche Bank δεν αποτελεί εξαίρεση. Ένα από αυτά ήταν το περίφημο σκάνδαλο London Interbank Offered Rate, ή «Libor», της χειραγώγησης δηλαδή του διατραπεζικού επιτοκίου χορηγήσεων. Τον Απρίλιο του 2014 οι αμερικανικές αρχές επέβαλλαν πρόστιμο ύψους 2,5 δισ. ευρώ για την υπόθεση αυτή.
Μια ακόμη γερμανική τράπεζα, εμπλέκεται σε ξέπλυμα χρήματος. Η Commerzbank AG.Τον Σεπτέμβριο του 2014 σαν βόμβα έσκασε η είδηση πως η εισαγγελία του Μανχάταν, διενεργεί έρευνα για την δεύτερη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα την Commerzbank AG.
Μία ακόμη γερμανική εταιρία η οποία έχει απασχολήσει τα φώτα της δημοσιότητας για εμπλοκή με την Δικαιοσύνη, είναι και η Deutsche Telekom. Τον Αύγουστο του 2015, δημοσίευμα της Bild έκανε λόγο για δικαστική έρευνα η οποία αφορούσε τρεις από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές εταιρίες της Γερμανίας.
Σύμφωνα με αυτό, η Siemens, η Bosch και η T-Systems της Deutsche Telekom, ελέγχονταν για απάτη αναφορικά με τα συμβόλαια που έχουν αναλάβει για το υπό κατασκευή νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου.
Σε άλλο επίπεδο τώρα, η περίπτωση των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών δεν αποτελούν εξαίρεση. Ίσως όμως να καταστρέφει την άριστη εικόνα των γερμανικών προϊόντων.
Η Volkswagen, γέννημα-θρέμμα του Χίτλερ- γίνεται κολοσσός χάρη στις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ. Τόσο αυτή όσο και μια σειρά άλλων γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών-κολοσσών δεν διστάζουν να ενσωματώσουν στα αυτοκίνητά τους ένα λογισμικό που δείχνει πολύ λιγότερους(ελάχιστους) ρύπους.
Κοροϊδεύουν και καταστρέφουν το περιβάλλον, «σκοτώνουν» τους πολίτες με το Διοξείδιο του Αζώτου, αλλά οι πωλήσεις μετράνε!
Όσο για την «ηθική», ας πούμε το παράδειγμα του Βόλφγκανγ Σόιμπλε που το όνομά του –εκτός των άλλων- συνδέθηκε και με την επικρότηση του ντόπινγκ στον αθλητισμό… Κανείς δεν το αρνείται πλέον, αφού είναι καταγεγραμμένα.
Από την άλλη το Βερολίνο δεν διστάζει για την προώθηση των «εθνικών συμφερόντων» να συνομιλήσει με ακροδεξιούς και ναζί. «Slava Ukraini!» (Δόξα στην Ουκρανία) ανέκραξε μέσω Twitter το γερμανικό υπουργείο εξωτερικών. Ένα σύνθημα που πηγαίνει πίσω, στη συνεργασία των Ουκρανών Εθνικιστών – που είχαν υιοθετήσει τον ναζιστικό χαιρετισμό- με τους ναζί. Αλλά σημασία έχουν τα γερμανικά «συμφέροντα».
Τα παραδείγματα πολλά, αν ψάξεις μέσω διαδικτύου, όχι αναγκαστικά στην ελληνική γλώσσα, με έναν και μοναδικό παρανομαστή: Το χρήμα, που σημαίνει και «εξουσία».
«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» φαίνεται πως είναι το κρυφό σύνθημα της σημερινής Γερμανίας. Για να είμαστε δίκαιοι όμως, δεν αποτελεί το σύνθημα αποκλειστικά της Γερμανίας, αλλά του κάθε είδους αρπακτικού σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης…
Οι συγγνώμες δεν θα έχουν κανένα αντίκτυπο, αν αυτές δεν γίνουν πράξη, στην ενεργή πολιτική της… Αν η Γερμανία δεν πληρώσει το τίμημα στην ουσία του, αντί να πνίγει τους άλλους λαούς με την οικονομική της πολιτική.
Ως τότε επιτρέψτε μου να αμφιβάλω για την ουσιαστική και επίσημη «μεταμέλεια» του Βερολίνου.
Δεν θα τα λέγαμε αυτά αν το Βερολίνο δεν κούναγε συνέχεια το δάκτυλό του προς τους άλλους, παριστάνοντας την παρθένα.
Υ.Γ. Η παρούσα κριτική αφορά την επίσημη πολιτική της Γερμανίας και όχι την συνολική ευθύνη του Γερμανικού Λαού που ενδεχομένως περιορίζεται στην εκλογή των ηγεσιών του (όπως εξάλλου συμβαίνει με κάθε λαό και πάντα με το ελαφρυντικό της χειραγώγησης από τα ΜΜΕ).
Υ.Γ.2 Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και μια σειρά «βορείων χωρών» που συντάσσονται μαζί της…
