Στην πολιτική χειρότερο από το έγκληµα είναι το λάθος. Η αφέλεια δε τιµωρείται πάντα, ακόµη και όταν το έγκληµα µένει ατιµώρητο (πράγµα που συµβαίνει συχνά). Αν µάλιστα στην εσωτερική πολιτική η τιµωρία µπορεί να σηµαίνει µια χαµένη εκλογική µάχη, στις διεθνείς σχέσεις σηµαίνει αίµα, θάνατο, καταστροφή και συχνά απώλεια εδαφών.
Στη Συρία αυτές τις ηµέρες φαίνεται το πραγµατικό πρόσωπο της Τουρκίας. Η επίθεση που εξαπέλυσαν οι ελεγχόµενες από την Τουρκία ισλαµιστικές οµάδες (στην πραγµατικότητα εν πολλοίς το Ισλαµικό Κράτος µε το κατάλληλο «rebranding») από κοινού µε µισθοφόρους ως επί το πλείστον προερχοµένους από τον κατά τον Ταγίπ Ερντογάν «τουρκικό κόσµο» εναντίον των συριακών κυβερνητικών δυνάµεων αποτελεί τµήµα του σχεδίου των ΗΠΑ και του Ισραήλ για άνοιγµα δεύτερου µετώπου εναντίον της Ρωσίας και για καταστροφή του «άξονα της αντίστασης». Οσοι τολµήσαµε το γράψαµε εγκαίρως (δυστυχώς πολύ λίγοι): η Τουρκία αποτελεί αναπόσπαστο, απολύτως κοµβικό τµήµα του περιφερειακού νατοϊκού σχεδίου, µε παγκόσµιες επιπτώσεις.
Ο ιστορικός αναθεωρητισµός της Τουρκίας, το παντουρανικό και νεοοθωµανικό δόγµα της, δεν αποτελεί µια εκκεντρικότητα του Ταγίπ Ερντογάν. Βασίζεται από υλικής απόψεως στον ρόλο των τουρκικών κεφαλαίων της (τουρκικής) Ανατολίας, στην ιστορική µνήµη του τουρκικού κράτους ως διαδόχου της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, αλλά µπορεί να υλοποιηθεί µόνο χάρη στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ η οποία ρευστοποιεί τα σύνορα στον Καύκασο και στη δυτική Ασία ούτως ώστε να ηττηθούν η Ρωσία και ο «άξονας της αντίστασης».
Οποιος δε νοµίζει ότι ο τουρκικός αναθεωρητισµός θα «χορτάσει» στην Ανατολή και ως εκ τούτου θα εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του προς τα δυτικά είναι είτε αθεράπευτα αφελής είτε δόλιος. Κάθε ιστορικός αναθεωρητισµός «τρέφεται» από τις νίκες του, σε βαθµό βουλιµίας.
Στη Συρία η Ρωσία διέπραξε ένα ολέθριο σφάλµα. Θεώρησε ότι µπορούσε να τα βρει µε την Τουρκία, εξού και προέταξε τις διαπραγµατεύσεις και το «σχήµα της Αστάνα». Ενα είδος εγγυητριών δυνάµεων για τη Συρία, αφήνοντας ένα τµήµα της Συρίας υπό τουρκική επιρροή. Μάλιστα, ενώ µπορούσε να εξοντώσει τους τουρκο-νατοϊκούς µαχητές µε τα διάσηµα «πράσινα λεωφορεία», τους επέτρεψε να εγκαταστήσουν τις βάσεις τους στο Ιντλίµπ. Το αποτέλεσµα είναι ότι τέσσερα χρόνια µετά, στη δυσκολότερη συγκυρία και για την ίδια και για τον «άξονα της αντίστασης» συνολικώς, η Τουρκία καρφώνει στην πλάτη τη Ρωσία, τη Συρία, το Ιράν και την παλαιστινιακή αντίσταση.
Και οι ηγεσίες του ελληνισµού; Αυτές µέσα από τον τυφλό, αυτοκαταστροφικό ευρωατλαντισµό και σιωνισµό τους ταυτίζονται µε την Τουρκία. Μετατρέπουν την Ελλάδα και την Κύπρο σε παραπληρωµατικές δυνάµεις του Ισραήλ και του τουρκικού αναθεωρητισµού. Αντί να έχουµε σταθερές συµµαχίες αποθάρρυνσης και στεγανοποίησης του τουρκικού αναθεωρητισµού, τον ενισχύουµε.
Μάλιστα επιχειρούν να βάλουν την Κύπρο στο ΝΑΤΟ. Καθιστούν έτσι επισήµως την Κυπριακή ∆ηµοκρατία όµηρο της Τουρκίας, η οποία θα ανάψει το πράσινο φως για µια τέτοια ένταξη µόνο αν η Κυπριακή ∆ηµοκρατία µετατραπεί σε Νότια Κύπρο και αναγνωρίσει την Τ∆ΒΚ. Ετοιµαζόµαστε δηλαδή να αναγνωρίσουµε όχι µόνο τον «Αττίλα» αλλά και να (αυτο)καταργήσουµε την Κυπριακή ∆ηµοκρατία. Η αφέλεια (για να µη χρησιµοποιήσουµε κάποιον άλλον όρο καταλληλότερο) θα πληρωθεί. Θα πληρωθεί από τον λαό, ενώ οι τωρινές ηγεσίες του θα βρίσκονται προστατευµένες από τους πάτρονές τους κάπου µακριά.
Διαβάστε επίσης
Τρίτη από το τέλος η Ελλάδα του Μητσοτάκη στα ποσοστά ανεργίας – Ξανά πίσω από την Κολομβία
Γάζα – Σοκαριστική έρευνα: Το 96% των παιδιών αισθάνονται ότι σύντομα θα πεθάνουν
Φορολογικές δηλώσεις: Τι αλλάζει από το 2025 – Το χρονοδιάγραμμα και οι κυρώσεις
Συντάξεις Ιανουαρίου 2025: Πότε ξεκινούν οι πληρωμές
Πληρωμές Δεκεμβρίου 2024: Πότε μπαίνουν συντάξεις, επιδόματα, δώρο Χριστουγέννων
Νότια Κορέα: Αντιμέτωπος με καθαίρεση ο πρόεδρος Γιουν – «Θα δώσω μάχη μέχρι την ύστατη στιγμή»
