Aίσθηση προκάλεσε στη φίλαθλη κοινή γνώμη ο οικογενειακός θρίαμβος των τριδύμων αδελφών Αλεξανδρή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα καλλιτεχνικής κολύμβησης. Η Άννα-Μαρία και η Ειρήνη-Μαρίνα κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο ελεύθερο ντουέτο, ενώ η Βάσω ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο, αφού ήταν δεύτερη στο σόλο πίσω από την ασυναγώνιστη Γιαπωνέζα Ινούι, τόσο στο ελεύθερο όσο και στο τεχνικό.
Ο ανυποψίαστος φίλαθλος έσπευσε να πανηγυρίσει την ελληνική επιτυχία, ώσπου μελέτησε καλύτερα την είδηση και διαπίστωσε ότι οι αδελφές Αλεξανδρή εκπροσωπούν μία χώρα που δεν έχει καν νερό. Στη Φουκουόκα δεν ακούστηκε ο ελληνικός ύμνος, αλλά ο αυστριακός.
Το θέμα δεν είναι καινούριο, αφού τα κορίτσια έφυγαν από την Ελλάδα το 2012 κιόλας, στα 15 τους χρόνια, και γράφτηκαν σε αθλητικό σχολείο της Αυστρίας, οι αθλητικές αρχές της οποίας άνοιξαν τον δρόμο. Οι επαφές έγιναν περίπου στα τυφλά, αφού η οικογένεια δεν είχε φίλους ή γνωστούς στη χώρα. Οι αδελφές Αλεξανδρή εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αυστρία, απέκτησαν την αθλητική υπηκοότητα και εκπροσωπούν τα χρώματα της δεύτερης «πατρίδας» τους εδώ και χρόνια, με εξαιρετικά πλασαρίσματα (4ες-6ες θέσεις) σε παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Τα περυσινά μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης και τα φετινά στη Φουκουόκα ήταν ουσιαστικά τα πρώτα τους σε αυτό το επίπεδο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης, Ευαγγελία Πλατανιώτη έμεινε 4η και 5η στα δύο αγωνίσματα όπου η Βασιλική Αλεξανδρή αναρριχήθηκε στο βάθρο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η Πλατανιώτη διατύπωσε πικρά παράπονα για την «έλλειψη στήριξης» από την πλευρά της Πολιτείας.
Όταν οι Βολιώτισσες αδελφές Αλεξανδρή ρωτήθηκαν για την …κοσμοϊστορική απόφαση που η οικογένειά τους έλαβε το 2012, μίλησαν για έλλειψη αξιοκρατίας στο άθλημα που ήδη υπηρετούσαν. Υποστήριξαν τότε (εποχή Διαθεσόπουλου) ότι η Ομοσπονδία του υγρού στίβου όπου υπάγεται η καλλιτεχνική -άλλοτε συγχρονισμένη- κολύμβηση πραγματοποιούσε μεροληπτικές κλήσεις στην Εθνική ομάδα, εξωθώντας τις ίδιες σε αθλητική μετανάστευση.
«Αυτή ήταν η μοναδική αιτία που φύγαμε», δήλωσε πιο πρόσφατα η Ειρήνη-Μαρίνα Αλεξανδρή. «Ήμασταν ήδη πέντε χρόνια πρωταθλήτριες Ελλάδας σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες και τρία χρόνια στην Εθνική, αλλά δεν υπήρχε αξιοκρατία στην Ομοσπονδία», δήλωσε η Βάσω Αλεξανδρή τον περασμένο Δεκέμβριο. «Ειδάλλως θα είχαμε σταματήσει τον αθλητισμό. Φύγαμε για την Αυστρία χωρίς τους γονείς μας, αλλά εκεί μας αγκάλιασαν και μας δικαίωσαν», πρόσθεσε η Ειρήνη. Μία Αυστριακή προπονήτρια έκανε το …προξενιό.
Οι 26χρονες αδελφές Αλεξανδρή χάρισαν τα πρώτα μετάλλια στην Αυστρία το 2015 κιόλας, στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του Μπακού, ενώ ένα χρόνο αργότερα πήραν το βάπτισμα του Ολυμπιακού πυρός στο Ρίο, σε ηλικία 19 ετών. Του χρόνου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, θα είναι ανάμεσα στα φαβορί για μετάλλια. Όχι όμως για την Ελλάδα, αλλά για την Αυστρία, όπου ζουν μόνες.
Ο ελληνικός αθλητισμός εξακολουθεί να διώχνει τα εκλεκτά παιδιά του, συχνά ελλείψει υποδομών και πόρων, αλλά ακόμη συχνότερα επειδή στη χώρα επικρατεί ευνοιοκρατία. Όλα δείχνουν, ότι η καλύτερη Ελληνίδα ιστιοπλόος Βασιλεία Καραχάλιου θα αγωνιστεί στο Παρίσι με πορτογαλική σημαία στα πανιά της, αφού έριξε μαύρη πέτρα πίσω της καταγγέλλοντας διαρκή πόλεμο από την -επανεκλεγείσα- διοίκηση της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Η ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή αρνείται να χορηγήσει την κάρτα «ελευθέρας» για την Ολυμπιακή συμμετοχή στην Καραχάλιου, αλλά η αθλήτρια ήδη κατεβαίνει σε διάφορους αγώνες ως Πορτογαλίδα και έχει κάνει αίτηση πολιτογράφησης.
Σε παρόμοιο μονοπάτι απειλεί να βαδίσει ο πρωτοπαλαιστής Γιωρίκας Πιλίδης ένεκα των βυζαντινισμών στο «άθλημα των Ολυμπιονικών», ενώ ο σπουδαίος τζουντόκα Ρομάν Μουστόπουλος, με καταγωγή από τη Γεωργία αλλά ελληνοποιημένος, μετακόμισε στην Τουρκία και αγωνίζεται με την ημισέληνο στο στήθος και με νέο όνομα (Βεντάτ Αλμπαϊράκ). Οι κανονισμοί απαιτούν συνήθως πολύμηνη αναμονή μέχρι να πραγματοποιηθεί η αλλαγή αθλητικής υπηκοότητας, αλλά πολλοί αθλητές προτιμούν να μείνουν προσωρινά σε «καραντίνα», παρά συνεχίσουν στην Ελλάδα.
Δεν εδράζονται βεβαίως όλα τα παράπονα στην αθλητική λογική, αφού πάμπολλοι αθλητές και αθλήτριες, και ακόμα περισσότεροι γονείς, επικαλούνται αδικίες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν τέτοιες, ιδίως σε αθλήματα όπου η βαθμολογία είναι «υποκειμενική»: ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, καλλιτεχνική κολύμβηση, τραμπολίνο, καλλιτεχνικό πατινάζ κ.α.
Ωστόσο, ο κατάλογος των Ελλήνων αθλητών που κατεβαίνουν σε αγώνες με ξένες σημαίες ως αθλητικοί εμιγκρέδες ολοένα αυξάνεται και συχνά γίνεται διψήφιος σε Ολυμπιάδες. Η «ομάδα» των ξενιτεμένων συμπατριωτών μας που πλέουν αγωνίζονται υπό ξένα λάβαρα μπορεί να κατακτήσει στο Παρίσι περισσότερα μετάλλια από την ίδια την Ελλάδα.
