Πώς θα σας φαινόταν ένα κοντσέρτο στο οποίο επιτρέπεται ο θηλασμός, υπάρχει ειδικός χώρος για αλλαγή πάνας και οι θεατές μπουσουλάνε; Αυτό συμβαίνει στο Θέατρο Βέμπο κάθε Κυριακή πρωί!
Η σκηνή του (και όχι οι θέσεις στην πλατεία) πλημμυρίζει από μωρά και νήπια που μαζί με τους γονείς τους κάθονται αναπαυτικά σε μαξιλάρες και παγκάκια και περιμένουν να παρακολουθήσουν την πρώτη τους συναυλία κλασικής μουσικής. Σε απόσταση αναπνοής, οι μουσικοί: o Διονύσης Γιαμπανάς στο πιάνο, στο τσέλο ο Νίκος Ιωνάς, στο φλάουτο ο Θοδωρής Πιστόλας και στα κρουστά (κάποια από τα οποία δεν θα φανταστείτε καν ότι υπήρχαν) ο Σόλις Μπαρκή.
Το όραμα της μοναδικής αυτής ιδέας ανήκει στη Σάρα Τοσκάνο (χορεύτρια και χορογράφος της παράστασης), όπως μας ενημερώνει ο συνθέτης της μουσικής κ. Γιαμπανάς. «Η κινητήρια σκέψη μας ήταν να δημιουργήσουμε μια παράσταση προσβάσιμη στις πολύ μικρές ηλικίες, καθώς στα παραδοσιακά κοντσέρτα μουσικής δεν επιτρέπονται τόσο μικροί θεατές. Κατά κάποιον τρόπο θέλαμε να καλύψουμε αυτό το κενό». Ορμώμενοι μάλιστα και από το «φαινόμενο Μότσαρτ», όπως ονομάστηκε το πόρισμα του ψυχολόγου Φράνσις Ράουσερ σύμφωνα με το οποίο οι ψυχολόγοι κατέληξαν πως η κλασική μουσική έχει τη δύναμη να βελτιώσει τις νοητικές λειτουργίες του μωρού.
Η μουσική ξεκινάει, τα μικρά τεντώνουν τα αυτιά τους και σε λίγο εμφανίζεται η Σάρα Τοσκάνο, που με τις αέρινες κινήσεις της, τη γλυκύτητα του βλέμματός της και τα… μαγικά της αντικείμενα φαντάζει στα μάτια τους ίδια νεράιδα του παραμυθιού! Κάπως έτσι –μέσα σε 45 λεπτά– με οδηγό τις μελωδίες, τον χορό και τις εικόνες μικροί και μεγάλοι βιώνουν μαγικά τη ζεστασιά του καλοκαιριού, τη θαλπωρή του χειμώνα, τη μαγεία της άνοιξης και τη νοσταλγία του φθινοπώρου (εξού και το όνομα των παραστάσεων «Μουσικές εποχές»).
Πόσο εύκολο είναι όμως να συνθέσεις μουσική για ένα κοινό τόσο απαιτητικό όσο τα βρέφη; «Είχα κατά νου κάποιες ποιότητες που φέρουν τα μικρά παιδιά. Ξεκίνησα από τον αυθορμητισμό, τη διάθεση για παιχνίδι και τη γενικότερη χάρη που έχει ένα μικρό παιδί στο παρόν του, ενώ υπολόγισα επίσης την πρόκληση και το μυστήριο του μέλλοντός τους. Η επιλογή των οργάνων ήταν, νομίζω, επιτυχής. Το φλάουτο, ανάλαφρο και χαριτωμένο, σε ισορροπία με τον πιο βαθύ χαρακτήρα του τσέλου». Μετά το τέλος της συναυλίας οι μικροί φιλόμουσοι μπορούν να γνωρίσουν από κοντά τα μουσικά όργανα, αγγίζοντάς τα ελεύθερα.
