Όταν ο νόμος των πιθανοτήτων παίζει τα μαθηματικά… ρέστα του στις κληρώσεις των δικαστών σε υποθέσεις του Κώστα Βαξεβάνη και του Documento.
Ανάμεσα σε 16 προέδρους του τμήματος, η κληρωτίδα έβγαλε την ίδια πρόεδρο σε τρεις από τις πέντε αγωγές που εκδικάστηκαν πρόσφατα στο Πρωτοδικείο Αθηνών με εναγόμενους τον Κ. Βαξεβάνη και το Documento.
Ποια είναι η ακριβής πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο με βάση τους νόμους των πιθανοτήτων; Μία στις… πέντε χιλιάδες ή 0,002%!
Γεγονός που καταδεικνύει ότι η «ανεπηρέαστη» κληρωτίδα σε κάποιες περιπτώσεις στέλνει… περίπατο και τον νόμο των πιθανοτήτων και κυρίως το μείζον ζητούμενο της αντιπροσωπευτικότητας που διασφαλίζει το αμερόληπτο της δικαστικής κρίσης.
Για του λόγου το αληθές, η δικαστής Αναστασία Σιώμου, όλως περιέργως και παρά τη διαδικασία της κλήρωσης, ανέβηκε τρεις φορές (από τις πέντε) στην έδρα προκειμένου να δικάσει αγωγές σε βάρος του Κ. Βαξεβάνη και του Documento.
Θα αντιτάξει κάποιος –και σε ένα μεγάλο βαθμό θα έχει δίκιο– ότι σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα (άλλωστε η Θέμιδα είναι τυφλή) αλλά οι αποφάσεις που εκδίδουν…
Η κ. Σιώμου μέχρι στιγμής έχει εκδώσει απόφαση (πρωτόδικη) για τη μία από τις τρεις αγωγές που εκδίκασε ως πρόεδρος του δικαστηρίου.
Η υπόθεση
Πρόκειται για την αγωγή του εφέτη και Α΄ αντιπροέδρου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων Παναγιώτη Λυμπερόπουλου που αφορά την αποκάλυψη του περιεχομένου ένορκης κατάθεσης, στις 18 Ιανουαρίου του 2016, του Αλέξανδρου Αβατάγγελου (εμπλεκόμενου στο σκάνδαλο των υποβρυχίων) ενώπιον τριών εισαγγελέων κατά της διαφθοράς.
Σύμφωνα με την κατάθεση, που είναι αντικείμενο εισαγγελικής προκαταρκτικής εξέτασης, κατά το διάστημα που ο Αλ. Αβάταγγελος βρισκόταν στη φυλακή ο συνήγορός του Ασημάκης Ασημακόπουλος του είχε προτείνει να τον αποφυλακίσει με αντάλλαγμα 800.000 ευρώ. Η αποφυλάκιση θα γινόταν, όπως του είχε αναφέρει, με την παρέμβαση ανθρώπων του υπουργού Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα του Θεοχάρη Μπίρμπου που την επίμαχη περίοδο ήταν διευθυντής του γραφείου του υπουργού Χαράλαμπου Αθανασίου και του τότε συμβούλου του υπουργού Παν. Λυμπερόπουλου.
Δυστυχώς η απόφαση της κ. Σιώμου για την εν λόγω αγωγή γεννά πολλά ερωτήματα, καθώς επιχειρώντας να στηρίξει το διά ταύτα της απόφασής της έπεσε η ίδια σε ατόπημα το οποίο, όπως είναι εύλογο, θα επισημανθεί και θα αναλυθεί στην έφεση του Κ. Βαξεβάνη.
Αν και δικαστής που καλείται να αξιολογήσει τα ψευδή ή αληθή περιστατικά δημοσιογραφικών ερευνών, μετήλθε η ίδια… αναληθή ισχυρισμό και μάλιστα σε ζήτημα ουσίας.
Συγκεκριμένα με την απόφασή της έκρινε ότι:
«Τα αναφερόμενα γεγονότα είναι ψευδή, διότι κατά το χρόνο σύνταξης του δημοσιεύματος (23-7-2017) καμία εισαγγελική ή δικαστική έρευνα δεν διεξαγόταν σε βάρος του ενάγοντος. Και τούτο, διότι η επικαλούμενη προκαταρκτική δικογραφία με εμπλεκόμενο τον ενάγοντα σχηματίστηκε σε χρόνο μεταγενέστερο του ένδικου δημοσιεύματος».
Τα αποδεικτικά μέσα αλλιώς
Η εν λόγω «κρίση» της κ. Σιώμου συνιστά ενσυνείδητη διαστρέβλωση των αποδεικτικών μέσων και της ίδιας της αλήθειας.
Και αυτό γιατί:
-Διαψεύδεται καταρχήν από την ίδια την απόφασή της, αφού όπως αμέσως πιο κάτω γίνεται δεκτό στην απόφαση: «…προκύπτει ότι στο Γραφείο Εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς εκκρεμεί στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης δικογραφία, στο πλαίσιο της οποίας έχουν συνενωθεί δύο σχετικές δικογραφίες του … 2015 και του 2016».
Δηλαδή δικογραφίες που είχαν σχηματιστεί σε χρόνο πολύ προγενέστερο του επίδικου δημοσιεύματος, πλην όμως αυτό όχι μόνο αποσιωπάται αλλά πολύ περισσότερο εντέχνως μετατίθεται ως χρόνος σχηματισμού της «δικογραφίας» η ημερομηνία της συσχέτισης των δύο παλαιότερων δικογραφιών, η οποία μάλιστα φέρεται να έχει γίνει εφτά ημέρες μετά το επίδικο δημοσίευμα.
-Για τη θεμελίωση της «κρίσης» της παραποιεί την αποδεικτική δύναμη των επίσημων έγγραφων στοιχείων που προσκομίστηκαν από τον Κ. Βαξεβάνη, αφού λαμβάνει τα πραγματικά περιστατικά, που αποδεικνύονται από τα εν λόγω έγγραφα, ως αναγόμενα στον χρόνο σύνταξής τους.
Και ναι μεν πράγματι τα έγγραφα έχουν ημερομηνίες μεταγενέστερες του επίδικου δημοσιεύματος, πλην όμως αυτές δεν αφορούν τον χρόνο σχηματισμού της επίμαχης δικογραφίας αλλά τον χρόνο σύνταξής τους (γιατί τότε ζητήθηκαν από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές για χρήση στο δικαστήριο).
Πρόκειται για έγγραφα που αναφέρονται στην ύπαρξη και την πορεία της εισαγγελικής έρευνας για τις καταγγελίες Αβατάγγελου και από το περιεχόμενό τους προκύπτει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που «εκρίθη». Δηλαδή ότι σε βάρος του Παν. Λυμπερόπουλου υφίσταται εκκρεμής μέχρι και σήμερα ποινική δικογραφία, η οποία σχηματίστηκε μετά τη συνένωση δύο παλαιότερων δικογραφιών του 2015 και 2016, δηλαδή σε χρόνο πολύ προηγούμενο του επίδικου δημοσιεύματος.
-Στην απόφασή της η κ. Σιώτου προκαταλαμβάνοντας τις εξελίξεις αποδέχεται σχετική πειθαρχική αρχειοθέτηση ως «αθώωση» του κ. Λυμπερόπουλου από την υπόθεση. Κι αυτό ενώ για τη δικογραφία στην οποία εμπλέκεται το όνομά του εκκρεμεί ακόμη η ποινική προκαταρκτική εξέταση, για την κατάληξη της οποίας τον λόγο έχουν αποκλειστικά και μόνο οι εισαγγελείς κατά της διαφθοράς που τη διενεργούν.
