Η παντός χρώματος Αριστερά έχει εμπειρία χρόνων στον εσωκομματικό διάλογο. Και είναι παράλειψη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν συνόψισε σε έναν οδηγό το απόσταγμα αυτής της πείρας
Θα βοηθούσε τουλάχιστον να προλάβουν οι αρμόδιοι τα χειρότερα – και να αισθάνονται οι αναρμόδιοι καλύτερα. Με την εκ προοιμίου αυτοκριτική για τις ελλείψεις γίνεται παρακάτω μια προσπάθεια κάλυψης αυτού του σοβαρού κενού. Για όσους και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν στον τρέχοντα εσωκομματικό διάλογο.
1. Μην αφήνετε να εκδηλωθεί η εντελώς δικαιολογημένη βεβαιότητά σας ότι έχετε δίκιο. Χαμηλώστε το ύφος της παρέμβασής σας μέχρι το επίπεδο της αριστερής σεμνότητας. Θα έχετε σίγουρα καλύτερο «πέρασμα» αν κάνετε πως ακούτε και τους άλλους.
2. Μην τα βάζετε ποτέ ευθέως με την ηγεσία. Αυτό προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς. Μπορείτε με υπαινιγμούς, με ερωτήματα, με εκτιμήσεις για την κυβερνητική θητεία, για την πορεία του κόμματος, για το εκλογικό αποτέλεσμα, για λάθη και παραλείψεις ή και με κριτική για κάποιες διαδικασίες, για προσωποπαγή όργανα και απόπειρες αδιαμεσολάβητων σχέσεων, ό,τι κι αν σημαίνει το τελευταίο, να πετύχετε το επιδιωκόμενο χωρίς αιματοχυσίες. Το πριόνι έχει αποδειχτεί στη διάρκεια του χρόνου πολύ πιο αποτελεσματικό και ασφαλές από το λεπίδι.
3. Αποφεύγετε να παρεμβαίνετε κατά μόνας. Άπειρα παραδείγματα δείχνουν ότι η παρέμβαση έχει μεγαλύτερο βεληνεκές και αντίκτυπο στα ΜΜΕ όταν τη στηρίζουν πέντε, δέκα, πενήντα ένας, πενήντα τρεις ή ογδόντα τέσσερις.
4. Να θυμάστε ότι την πολιτική ανάγκη να καταλάβετε μια θέση την υπηρετεί καλύτερα η αποκάλυψη των αδυναμιών εκείνου που την κατέχει παρά η προβολή των δυνατοτήτων εκείνου που τη διεκδικεί.
5. Για το ίδιο θέμα. Εφόσον έχετε πειστεί, αναλύοντας αντικειμενικά την πραγματικότητα, ότι όλα θα πάνε καλύτερα για το κόμμα αν κατακτήσετε μια θέση ανώτερης ευθύνης, μην το διαλαλείτε. Καιροφυλακτεί η κατηγορία του εγωισμού και του ναρκισσισμού. Είναι καλύτερο να στηρίξετε επιδεικτικά την ηγεσία εφόσον είστε βέβαιοι ότι θα εξακολουθήσει να είναι ηγεσία. Ή να ενταχθείτε στους είμαστε δυο – είμαστε τρεις εφόσον πιστεύετε ότι θα γίνουν χίλιοι δεκατρείς.
6. Χρησιμοποιείστε το «αλλά». Είναι το κλειδί για κάθε ομαλή μετάβαση. Π.χ.: Είναι απαράδεκτο το face control. «Αλλά» όχι και να δεχόμαστε φθαρμένους αυτουργούς του παλιού καθεστώτος. Ή: Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε πολλά. «Αλλά» στα ζητήματα οικονομικής πολιτικής έγιναν λάθη. Έτσι λέτε αποδεκτά πράγματα, εισπράττουν όμως και το αποκρυπτογράφημα όσοι εντρυφούν στους εσωκομματικούς κώδικες.
7. Μην διστάζετε να χρησιμοποιείτε λέξεις – κλειδιά. Tags, που προσδίδουν ιδεολογική αποφασιστικότητα στην παρέμβασή σας. Αριστερά, ριζοσπαστική, κινήματα, Βελουχιώτης, ανατροπή, ρήξεις, αλλά και διαχείριση, υποταγή, συμβιβασμός, ενσωμάτωση είναι μερικά από αυτά.
8. Μην οργίζεστε, φτύνετε, χαρακτηρίζετε, παραιτείστε. Το αριστερό καθαρτήριο είναι πλήρες.
9. Μην τα βάζετε με αντιπαθείς αρθρογράφους. Και με συντάκτες εμπειρικών οδηγών διαλόγου.
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού δημοσιεύτηκε στην Αυγή της Κυριακής στις 2 Φεβρουαρίου 2020
