Η Ελλάδα είναι από τις λίγες δυτικές χώρες, όπου η διαφάνεια παραμένει απραγματοποίητος πόθος.
Αναφέρομαι στην περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς, της μεγαλύτερης ελληνικής τράπεζας, όπου αντικαταστάθηκε σχεδόν ολόκληρη η διοίκηση αλλά δεν μάθαμε επισήμως γιατί έφυγαν τα μέλη της και γιατί χρειάστηκαν τόσοι μήνες για να οριστεί νέος διευθύνων σύμβουλος.
Μόνο δύο πράγματα έγιναν επισήμως γνωστά:
α) ότι υπήρξαν κάποια ευρήματα από την Ευρωπαϊκό Εποπτικό Μηχανισμό (SSM) για την τελευταία αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς. Ότι δηλαδή κάποια κεφάλαια που μπήκαν δεν ήταν φρέσκο χρήμα, αλλά βαπτίστηκε φρέσκο χρήμα μέσω της ίδιας της τράπεζας και συνδεδεμένων εταιρειών. Τι ακριβώς έγινε, δεν μάθαμε ποτέ, ούτε ποιοι ακριβώς συμμετείχαν σε αυτές τις ενέργειες. Σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλλε πρόστιμα σε φυσικά πρόσωπα και έστειλε τις υποθέσεις στον εισαγγελέα.
β) το δεύτερο που μάθαμε είναι ότι υπήρξε κόντρα ανάμεσα στην ομάδα μετόχων που εκπροσωπούσε ο πρώην πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Μιχάλης Σάλλας και στην ομάδα μετόχων υπό τον Αμερικανό Τζον Πόλσον. Γι’ αυτό και χρειάστηκαν τόσοι μήνες για να υπάρξει συμβιβασμός στο νέο διευθύνοντα σύμβουλο.
Κάποιοι, που εργάζονται στην Τράπεζα Πειραιώς παρομοιάζουν την τράπεζα με τον κόπρο του Αυγεία, γιατί έχει συσσωρεύσει πολλά κακά περιουσιακά στοιχεία και γιατί ενσωμάτωσε το ενεργητικό δύο εκ των χειρότερων τραπεζών της Αγροτικής και της Μαρφιν σε περίοδο κρίσης.
Δε γνωρίζουμε λεπτομέρειες, όμως μάθαμε από την εξεταστική επιτροπή στη Βουλή, ότι η τράπεζα έκρυβε κάτω από χαλί θαλασσοδάνεια που έδωσε στα κόμματα. Επίσης, κάποιοι λένε ότι η τράπεζα έδωσε θαλασσοδάνεια σε μετόχους της MIG και σε άλλους επιχειρηματίες. Πως δόθηκαν αυτές οι δανειοδοτήσεις δε θα μάθουμε ποτέ; Έχουν οι διοικούντες την τράπεζα ευθύνες ή όχι;
Πριν από τέσσερα χρόνια, η θυγατρική χρηματιστηριακή της Τράπεζας Πειραιώς εμφάνισε μία μεγάλη «τρύπα». Μετά από δημοσιεύματα η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αναγκάστηκε να επιβάλει ποινή. Η ποινή όμως ήταν πρόστιμο στο νομικό πρόσωπο, αφήνοντας τα φυσικά πρόσωπα που δημιούργησαν την τρύπα ατιμώρητα. Ανάμεσα στα πρόσωπα που διοικούσαν τότε την εταιρεία ήταν και ο υιός του Στέφανου Μάνου. Δεν ξέρουμε εάν ευθύνεται ή όχι, αλλά ο πατέρας του, που τα ξέρει όλα, δεν έδειξε κάποια ευαισθησία στο να χυθεί φως στην υπόθεση και να μάθουμε ποιοι ευθύνονται για τα εκατομμύρια που χάθηκαν.
Μια άλλη περίπτωση που χρειάζεται περαιτέρω διερεύνησης είναι αυτή που είχε αποκάλυψη το Reuters. Ένα κρυμμένο μυστικό εμπορικών σχέσεων μεταξύ μετόχων και μελών της διοίκησης με την τράπεζα. Αυτές οι σχέσεις ήταν επ’ ωφελεία της τράπεζας ή ήταν επ’ ωφελεία των συγκεκριμένων μετόχων και μελών της διοίκησης;
Προσωπικά είχα κάποτε ρωτήσει γραπτώς τους εκπροσώπους τύπου της Τράπεζας Πειραιώς για την πολιτική διαχείρισης των κόκκινων δανείων και για το μεγαλύτερο κούρεμα που έκαναν ποτέ ελληνικές τράπεζες, στην εταιρεία Χρυσός Οδηγός Α.Ε., συμφερόντων της οικογένειας Βαρδινογιάννη (μέσω οφσορ εταιρειών). Είχα απευθύνει αρκετές ερωτήσεις αλλά η τράπεζα απάντησε όπως αυτή ήθελε και νόμιζε με μία-δύο προτάσεις, χωρίς να δίνει καμία σοβαρή ενημέρωση.
Όλα αυτά και άλλα, που δεν ξέρουμε καν ότι έγιναν, πρέπει να τα μάθουμε. Τα γράφω αυτά με αφορμή τον ορισμό του νέου διευθύνοντος συμβούλου, του Χρήστου Μεγάλου. Η δουλειά του δεν θα είναι καθόλου εύκολη, τόσο γιατί έρχεται σε μία επιβαρυμένη τράπεζα, όσο και γιατί θα έχει να αντιμετωπίσει όλους αυτούς, που δεν θέλουν να σηκωθεί το χαλί.
