Ο φόβος και η αγωνία για τις ζωές όλων μας θέτει αναγκαστικά σε δεύτερη ανάγνωση πικρές παραδοχές που αποκάλυψε η διαχείριση της πανδημίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν χρειάζεται καν πλέον να επιχειρηματολογήσει κανείς για το τι και πώς, παρά την ευκαιρία να αποκρούσουμε με καλύτερους όρους το δεύτερο κύμα, καταλήξαμε να δεχτούμε το μοιραίο γκολ στις καθυστερήσεις.
Για πάμε όμως λίγο πιο πίσω το ρολόι του πολιτικού χρόνου για να δούμε την πολιτική συμπεριφορά Μητσοτάκη και της εκφυλισμένης προς τα ακροδεξιά Νέας Δημοκρατίας. Προεκλογική περίοδος 2019: Στη φαρέτρα Μητσοτάκη τρία φαρμακερά βέλη. ΑντιΣΥΡΙΖΑ υστερία και μονομανία χωρίς μέτρο. Ενσυνείδητα ψέματα και λάσπη για το άσπρο που γινόταν μαύρο.
Ελκυστικές υποσχέσεις με όπλο ισχυρά δομημένους αυτοματισμούς κατά του δημοσίου, π.χ. «θα μειώσουμε το ανταποδοτικό τέλος της ΕΡΤ για να ενισχύσουμε την ανάπτυξη». Μισό ευρώ τον μήνα, που τελικά έμεινε στα χαρτιά. Αντιθέτως, από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα άνοιξε η νέα «λεωφορειακή γραμμή εργασίας» Πειραιώς – Αγία Παρασκευή εξπρές.
Κλείσανε το μάτι σε όλους εκείνους που έβαζαν τα στήθη τους μπροστά (ΜΜΕ και μεγάλα συμφέροντα, ΣΕΒ και ισχυροί παράγοντες) για να εκλεγεί ο μέγας πολιτικός οραματιστής και μεταρρυθμιστής Μητσοτάκης που θα καθιστούσε την Ελλάδα παράδεισο για την επιχειρηματικότητα. Με ψιλά γράμματα ό όπως αυτά των τραπεζικών δανείων, το μάτι δεν έπεφτε στον «όρο»: αρκεί να είναι λίγοι και δικοί μας.
Η ευφορία και τα τρικ του ανθρώπινου πρωθυπουργού δεν είναι φαινόμενο της Πάρνηθας. Δεν ξεκίνησαν τώρα επειδή τα έχει περισσότερο ανάγκη. Αποτελούσαν αιχμή της πολιτικής και κυβερνητικής πρακτικής Μητσοτάκη για να αποκτήσουν χώρο οι βαστάζοι του στέμματος στη νέα κατάσταση:
– Απορρυθμίζουν την εργασία, απελευθερώνουν τις απολύσεις και δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο χωρίς δημόσιο έλεγχο και προστασία θα προκύπτει μια δεξαμενή απελπισμένων ανέργων και άεργων που θα συνωστίζονται για 400 ευρώ και 15 ώρες εργασία.
– Σβήνουν σιγά σιγά και μεθοδικά τα ίχνη της Ιστορίας. Με κάθε τρόπο. Στη Βουλή, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, στον δημόσιο διάλογο, παντού. «Ενδιαφέρει τον σημερινό 17χρονο τι έγινε το ’61 και το ’89;». Οχι βέβαια, κατά τον Μητσοτάκη, για να μπορεί να προσαρμόσει τις πρακτικές τού τότε στο σήμερα. Είχε τον άσο στο μανίκι που λέγεται Χρυσοχοΐδης για να το επιχειρήσει.
– Επιζητούν να σταματήσει ο κόσμος να γίνεται αριστερός. Λες και είναι επιλογή που ελέγχεται από σύγχρονους Γεωργαλάδες τύπου Γεωργιάδη και Πέτσα. Ανθρωποι που είναι ικανοί να υποστηρίζουν ανερυθρίαστα απόψεις του στιλ «πανηγυρίζουμε για τους 110 νεκρούς και ο πρωθυπουργός που δεν τηρεί τα μέτρα στην Πάρνηθα είναι ανθρώπινος». Με βαθύτερες ρίζες και σχέδιο, όπως το αποκαλύπτουν στο περίσσευμα αλαζονείας τους, μιλώντας για ανάγκη να περιοριστεί η πολιτική ηγεμονία της Αριστεράς στα λαϊκά στρώματα. Και, εδώ που τα λέμε, τι χρειάζεται η κοινωνιολογία στα παιδιά; Για να γίνονται κομμουνιστές;
Αυτά και ακόμη περισσότερα ξεκίνησαν πριν από την πανδημία, όπως η απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας, της δημόσιας παιδείας, του κοινωνικού κράτους, αλλά και η ρεμούλα, η αδιαφάνεια, η αναξιοκρατία, τα χονδροειδή ψέματα, το «επιτελικό κράτος», η ανεπάρκεια και το αλαλούμ ο ένας υπουργός να αναιρεί τον άλλο και να βγαίνει ο Μητσοτάκης ως άλλος Αλέξανδρος που κόβει τον γόρδιο δεσμό ακόμη και για το αν θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.
Δεν υπολόγισαν όμως κάτι απλό. Η αλήθεια και οι προθέσεις του «καλλιτέχνη» αργά η γρήγορα, όσο μακιγιάζ κι αν βάλει, όσα εκατομμύρια κι αν σπαταλήσει στην εικόνα και την προπαγάνδα, μοιάζουν σαν το νερό που βρίσκει ρωγμές να περάσει και να φτάσει εκεί που πρέπει. Σε αυτό το στάδιο είμαστε και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρόνο, δυστυχώς με υπερβολικό και απάνθρωπο κόστος, θα τους ξεπεράσουν η Ιστορία και ο πολιτικός χρόνος που πυκνώνει.
Ο Χρήστος Γιαννούλης είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και αναπληρωτής τομεάρχης μεταφορών της ΚΟ
