Ο Ζαν Κοκτώ έφυγε από τη ζωή στις 11 Οκτωβρίου 1963, μια μέρα μετά τον θάνατο της φίλης και συνεργάτιδάς του Εντίθ Πιαφ. Από τους πιο σημαντικούς και πλέον πολυσχιδείς καλλιτέχνες της εποχής του και μέλος της γαλλικής πρωτοπορίας, άφησε πίσω του σπουδαίο και πλούσιο έργο στην ποίηση, την πεζογραφία, στο θέατρο, στη ζωγραφική και τη γλυπτική, ενώ στον κινηματογράφο έλαμψε με έργα όπως η «Ωραία και το τέρας» (1941).
Το συγγραφικό του έργο επηρέασαν ο Ραιμόν Ραντιγκέ, ο Εντμόν Ροστάν η Κόμισσα ντε Νοάιγ αλλά κυρίως ο Αντρέ Ζιντ.
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο θυμόμαστε το βιβλίο του «Το όπιο» (εκδόσεις Αιγόκερως, μτφρ. Άρης Σφακιανάκης), στο οποίο περιγράφει την εμπειρία του με το ναρκωτικό από τη στιγμή που εθίστηκε – με αφορμή τον θάνατο του Ραντιγκέ. Το βιβλίο του είναι στην πραγματικότητα το ημερολόγιο μιας αποτοξίνωσης και βασίζεται σε σημειώσεις του 1929. Μέσα από τις ταραγμένες του σκέψεις και τα σουρεαλιστικά σχέδιά του αποδίδει με συγγραφική μαεστρία την ψυχική του κατάσταση σε ένα βιβλίο που αποτελεί σταθμό στη λογοτεχνία του είδους.
