Την Τρίτη η κυβέρνηση επιβεβαίωσε πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλαβε επιδοτήσεις περίπου 9.000 ευρώ ως αγρότης, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως αυτό συμβαίνει εδώ και μια δεκαετία επικαλούμενη τα λεγόμενα «ιστορικά δικαιώματα» της οικογένειας του πρωθυπουργού. Κατά τον Γιάννη Οικονόμου, αυτό συμβαίνει εξαιτίας της κοινής αγροτικής πολιτικής. Λιγότερο από έναν χρόνο πίσω, ήταν η ίδια κυβέρνηση που εξαπέλυε μύδρους για την κατάργηση των ιστορικών δικαιωμάτων, και μάλιστα, δια στόματος του ίδιου του κυβερνητικού εκπροσώπου, και του καρατομηθέντος τον περασμένο Φεβρουάριο, προσωπικού φίλου του πρωθυπουργού, Σπήλιου Λιβανού.
«Είναι η λογική της κοινής αγροτικής πολιτικής. Ο πρωθυπουργός ενεργοποιεί πολλά χρόνια, τα τελευταία δέκα χρόνια, ιστορικά δικαιώματα. Είναι όρος αυτός της κοινής αγροτικής πολιτικής, σε ότι αφορά την προϋπόθεση για την καταβολή αγροτικών ενισχύσεων, από αγροτεμάχια που ανήκαν στην οικογένειά του και πέρασαν στην ιδιοκτησία του» δήλωσε συγκεκριμένα ο Γ. Οικονόμου, υποστηρίζοντας μάλιστα πως δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον να διακόψει τα δικαιώματα αυτά, και πως ο Κυρ. Μητσοτάκη ήταν… αναγκασμένος να λαμβάνει τα χρήματα.
«Όσοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κοινή αγροτική πολιτική στη χώρα μας και οι ενισχύσεις που απορρέουν από αυτή το κατανοούν και το γνωρίζουν πλήρως αυτό» ψέγει μάλιστα στο τέλος της απάντησής του στην ερώτηση του documentonews.gr τους επικριτές του πρωθυπουργού. Πράγματι, φαίνεται πως ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος γνωρίζει καλά τα ιστορικά δικαιώματα, αφού ως υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων πριν από λιγότερο από έναν χρόνο τα κατήγγειλε και υποσχόταν πως θα τα καταργήσει.
Διαβάστε επίσης: Επιβεβαιώνει το Documento η κυβέρνηση ότι ο Μητσοτάκης παίρνει αγροτικές επιδοτήσεις «τα τελευταία δέκα χρόνια»
Τι είναι λοιπόν τα ιστορικά δικαιώματα που επικαλέστηκε την Τρίτη το Μέγαρο Μαξίμου για να καλύψει τον πρωθυπουργό-αγρότη;
«Τα ιστορικά δικαιώματα είναι μία διαδικασία που όλοι θα συμφωνήσουμε πως έχει κλείσει τον κύκλο της στην ελληνική παραγωγή. Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορα πράγματα ως προς την κριτική τους. Ήταν μία πραγματικότητα που χωρίς αμφιβολία δημιούργησε μία σειρά από στρεβλώσεις ακόμη και στην ίδια περιφέρεια (σσ. δικαιωμάτων) στην οποία καταβάλλονται και που η εμπειρία δείχνει ότι δεν διευκολύνει ούτε την είσοδο νέων αγροτών στο επάγγελμα ,ούτε νέας καλλιεργητικής εκμετάλλευσης στο σύστημα. Η άποψή μας ως πολιτικής ηγεσίας και της τωρινής και της προηγούμενης είναι πως πρόκειται για διαδικασία που έχει κλείσει τον κύκλο της. Η απόφαση για την κατάργηση των ιστορικών δικαιωμάτων είναι ειλημμένη».
Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γ. Οικονόμου, λίγες ημέρες πριν τον ανασχηματισμό του περσινού καλοκαιριού, που τον έφερε στο Μέγαρο Μαξίμου και στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Στη δήλωση αυτή προχώρησε σε συνέντευξή του σε περιφερειακό τηλεοπτικό κανάλι, και αποτελεί κάθε άλλο παρά μία γενικόλογη αναφορά, αφού όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει στον ιστότοπο του υπουργείου, η κατάργηση των ιστορικών δικαιωμάτων αποτελούσε για την κυβέρνηση διακηρυγμένο και μάλιστα πρώτης τάξεως στόχο.
Δείτε το βίντεο όπου ο Γ. Οικονόμου αποδομεί το επιχείρημα που αναγκάστηκε να επικαλεστεί ο ίδιος την Τρίτη:
«Βάζουμε επιτέλους τέλος στα ιστορικά δικαιώματα με αποφασιστικότητα, δικαιοσύνη και κοινωνική ευαισθησία, ώστε να μην αδικηθεί κανείς και να μην υπάρξουν αιφνιδιασμοί. Κάνουμε αυτό που κανείς στο παρελθόν δεν τόλμησε να κάνει. Προχωράμε σε αλλαγή στην καταβολή της βασικής ενίσχυσης, με την επιλογή μέσω της σύγκλισης στο 100% της μοναδιαίας τιμής δικαιώματος ανά αγρονομική Περιφέρεια» θα δήλωνε τον περασμένο Ιούλιο ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Σπήλιος Λιβανός, θέτοντας στο στόχαστρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη τα ιστορικά δικαιώματα, τα οποία επικαλέστηκε την Τρίτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα του να λαμβάνει ο πρωθυπουργός της χώρας επιδοτήσεις ως αγρότης.
Σύμφωνα με δελτίο τύπου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τον Ιούλιο του 2021, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επρόκειτο να καταργήσει τις «ανισότητες των ιστορικών δικαιωμάτων, με στρατηγικό σχεδιασμό, σταδιακά από το 2022 με συγκεκριμένα βήματα έως το 2026», με τον υπουργό τότε να δηλώνει πως καταργούνται «αδικίες και διορθώνονται στρεβλώσεις που αφορούν σε κακοδιαχείριση επιδοτήσεων, ανισοκατανομή δικαιωμάτων, αυθαιρεσίες και ανομίες του παρελθόντος».
Αξίζει δε να σημειωθεί πως έναν χρόνο νωρίτερα, με υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τον Μάκη Βορίδη, η κυβέρνηση διακήρυσσε πως θα τα καταργήσει έως το 2023. Ο υπουργός μάλιστα διαμήνυε πως «είναι διπλά άδικο να διατηρηθούν τα ιστορικά δικαιώματα, διότι από τη μία έχει χαθεί η πραγματική αιτία για την οποία καταβάλλονται οι ενισχύσεις, και από την άλλη έχει αυξηθεί σημαντικά το κόστος παραγωγής».
Βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως την καλύτερη αποδόμηση των ιστορικών δικαιωμάτων την έκανε το Liberal και ο εκδότης του, που έγραφε τον περασμένο Ιανουάριο στην προσπάθεια να στηρίξει τον κυβερνητικό στόχο της κατάργησής τους:
«Θα υπάρξουν φωνές που θα προσπαθήσουν να καταργήσουν την … κατάργηση του μέτρου. Είναι πολλά τα στόματα που τρέφουν τα ιστορικά δικαιώματα. Και τα στόματα αυτά έχουν και χέρια, τα οποία κάθε τρεις και λίγο κρατούν έναν φάκελο και τον κουνάνε απειλητικά πάνω από μία κάλπη. Η ιστορία όμως αυτή πρέπει να λήξει. Όχι μόνο γιατί κάνει ζημιά στην χώρα. Αυτό είναι το αυτονόητο. Αλλά είναι και θέμα αισθητικής. Ακούς εκεί “ιστορικά δικαιώματα”. Είναι γελοίο!» έγραφε ο Θανάσης Μαυρίδης, έκθαμβος από την «ευρηματικότητα των γραφειοκρατών».
Από τον Ιούλιο του 2021 μέχρι και σήμερα, η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων έχει αλλάξει εκ νέου, αφού ο υπουργός Λιβανός καρατομήθηκε για τα γνωστά «γελάκια» με τον Π. Δούκα για τις φωτιές της Ηλείας και τις βαλίτσες με τα λεφτά, και ο υφυπουργός Οικονόμου προήχθη σε κυβερνητικό εκπρόσωπο. Σήμερα στον υπουργικό θώκο κάθεται ο Γιώργος Γεωργαντάς, μαζί με τον Γιώργο Στύλιο και τον Σίμο Κεδίκογλου. Άλλαξε και η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα ιστορικά δικαιώματα, ή μήπως όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό επιτρέπονται και ιστορικές εξαιρέσεις;
