Ο πληθωρισμός είναι ένα από τα πιο επείγοντα προβλήματα σε όλη την υφήλιο αυτήν τη στιγμή.
Η συζήτηση όμως στη Δύση γύρω από τα αίτιά του φαίνεται να επικεντρώνεται στις διακοπές που προκαλεί η υπερβολική καταναλωτική ζήτηση στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Η συζήτηση αυτή μοιάζει να μην αποδίδει το δέον βάρος στους «σωστούς» επιβαρυντικούς παράγοντες, αν και σε διαφορετικά μέρη του κόσμου οι παράγοντες που επηρεάζουν τον πληθωρισμό είναι διαφορετικοί.
Στα γνωστά βιβλία και ταινίες με ήρωα τον Χάρι Πότερ ο κύριος εχθρός είναι ο σατανικός μάγος Βόλντεμορτ, του οποίου το όνομα «δεν πρέπει να ειπωθεί».
Η ίδια σιωπή φαίνεται σαν να έχει επιβληθεί στα δυτικά ΜΜΕ και για τα εταιρικά κέρδη και τη συμβολή τους στην επιτάχυνση του πληθωρισμού.
Το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής σε πρόσφατη μελέτη του έδειξε ότι τα κέρδη των εταιρειών συμβάλλουν στον πληθωρισμό των ΗΠΑ σχεδόν κατά 54% ενώ το μοναδιαίο εργατικό κόστος μόλις κατά 8%.
Αυτό είναι πρωτοφανές στα χρονικά της χώρας, μια και από το 1979 μέχρι το 2019 ο μέσος όρος της συμβολής ήταν αντίστροφος: 61,8% για το εργατικό κόστος και 11,4% για τα κέρδη.
Αυτή η ανατροπή θέτει εν αμφιβόλω τη μονεταριστική πανάκεια των κεντρικών τραπεζών στη Δύση, που ανεβάζουν τα επιτόκια για να περιορίσουν τη ρευστότητα διακινδυνεύοντας να ρίξουν την οικονομία σε ύφεση και τους εργαζόμενους στην ανεργία.
Με τους μισθούς να μην ακολουθούν την άνοδο του πληθωρισμού και την ύφεση προ των πυλών, η λάθος ανάγνωση της κατάστασης κινδυνεύει να κάνει τη «θεραπεία» του πληθωρισμού τοξικότερη από την «αρρώστια».
