Με φόντο τις κοινωνικές συγκλίσεις, το ΠΑΣΟΚ αναζητά διέξοδο εκλογικής επιβίωσης
Είναι νόμος της πολιτικής… βαρύτητας, με τον συστημικό φόβο περί κυβερνητικής αστάθειας να ετοιμάζονται προεκλογικά οι πολιτικές εφεδρείες για το μετεκλογικό σκηνικό σε περιόδους ρευστότητας. Ανεξαρτήτως αν εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο ή αν αποτελεί αυτοτοποθέτηση στη μετόπη της αρχιτεκτονικής (δήθεν) υπερκομματικών οικοδομημάτων, η κίνηση του συνταγματολόγου και πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου να «καλωσορίσει» τον Κώστα Καραμανλή «στη σφαίρα της μεταπολιτικής» έχει ενδιαφέρον.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ευάγγ. Βενιζέλος προσεγγίζει σε δημόσιες παρεμβάσεις του τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, φτάνοντας σχεδόν να τον υπερασπίζεται στη συναινετική του στάση για «κυβέρνηση συνεργασίας των νικητών, κυβέρνηση προοδευτικών δυνάμεων των νικητών».
Παράλληλα, «πιέζει» εκ του αντιθέτου τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη να παρατήσει την… αυτοδύναμη ρητορική άρνησης συνεργασιών. Αν και ο Ευάγγ. Βενιζέλος επαινεί το ΠΑΣΟΚ στην προοπτική να προτείνει προγραμματική συμφωνία με βάση τα αποτελέσματα των πρώτων εκλογών, προειδοποιεί τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκο Ανδρουλάκη για τους κινδύνους που ενέχει η θέση του ότι «δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσωπα καθόλου, μας ενδιαφέρει η προγραμματική συμφωνία επί της ουσίας» (ΕΡΤ – 21.2.2023).
Ομως, την ίδια ώρα, ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν σταματά να διεμβολίζει την… επικαιρότητα με αιχμηρές πληροφορίες για κύμα νέων προσχωρήσεων στελεχών από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ. Μάλιστα, δεν θεωρείται τυχαίο ότι η Πειραιώς έχει ρίξει τα… δίχτυα της στην περιοχή της Κρήτης επιχειρώντας να αυξήσει τη «γαλάζια» εκλογική επιρροή. Πάντως, η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη επιχειρεί τον απεγκλωβισμό της από την ερώτηση «με ποιους θα συνεργαστεί;» και ανοίγει την κοινωνική της ατζέντα. Προσπαθεί, με επίκεντρο τους πλειστηριασμούς και το ιδιωτικό χρέος, να ξαναθυμηθεί και να ξαναθυμίσει ότι στη ρητορική της η σοσιαλδημοκρατία, όποτε το χρειαζόταν, επανέφερε τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Ο Ν. Ανδρουλάκης προσπαθεί να σκιαγραφήσει αυτήν τη «γραμμή» μέσω των λύσεων που προτάσσει για κοινωνικά θέματα, σε συνδυασμό με τα ζητήματα παραβιάσεων των ατομικών δικαιωμάτων με τις υποκλοπές από τη ΝΔ και την υποβάθμιση των ανεξάρτητων αρχών.
