Ξεπερνώντας κάθε όριο πολιτικού αμοραλισμού η κυβέρνηση καθημερινά παραδίδει μαθήματα πολιτικού τυχοδιωκτισμού.
Ως προς αυτό ο Ιωάννης (βαπτιστής) Πρετεντέρης έγραψε κυνικά: «Διότι τι υποσχέθηκε βασικά ο Μητσοτάκης; Να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έδιωξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν ψήφισε τον Μητσοτάκη για την αύξηση του κατώτατου μισθού ή για πλουσιότερο κοινωνικό μέρισμα ή για να βρει διοικητή στο νοσοκομείο της Καρδίτσας».
Σταράτα λόγια της «αντρικής σχολής» Σαμαρά.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν πορεύεται απλώς στο ίδιο αποτύπωμα αλλά αποτελεί το κλωνοποιημένο εξάμβλωμα της κυβέρνησης Σαμαρά. Αλλωστε έχει στο DNA της τη σαμαρική ακροδεξιά (Βορίδης, Γεωργιάδης) αλλά και τις πρόσφατες μεταστάσεις της (Μπογδάνος, Πλεύρης, Μαρκόπουλος, Παπαδημητρίου).
Η πανομοιότυπη μετεκλογική «διακήρυξη της ανεξαρτησίας» των δύο κυβερνήσεων περιλάμβανε την αποδέσμευσή τους από κάθε ηθική δέσμευση και από οποιονδήποτε αξιακό κώδικα.
Η πολιτική τους πρακτική (πανομοιότυπη επίσης) ασκείται με κυνισμό, αναλγησία και τσαμπουκά, υπηρετώντας το πολιτικό τους σχέδιο που είναι η παλινόρθωση της «κανονικότητας» με σκοπό το ξαναμοίρασμα της πίτας σε ένα πολυεπίπεδο και δαιδαλώδες σύμπλεγμα συμφερόντων και διαπλοκής, αφού αθωωθούν οι από το παρελθόν λαδοπόντικες.
Και μη βιαστούν κάποιοι να προβάλουν τις τωρινές διαφορές των δύο αντρών (Σαμαράς, Μητσοτάκης) σε καίρια ζητήματα της ακολουθούμενης πολιτικής (μακεδονικό, προσφυγικό) και του –κατ’ επέκταση– κηρυγμένου αλλά (ακόμη) υπόγειου πολέμου που σοβεί, γιατί το χαμηλό βαρομετρικό στις σχέσεις τους δεν διαμορφώνεται από τις κλιματολογικές συνθήκες της επικράτειας αλλά από το μικροκλίμα του Αντώνη στη διεκδίκηση ρόλου από τον Κυριάκο. Γιατί μπορεί τα πρόσωπα να άλλαξαν, όχι όμως και η περπατησιά.
Βεβαίως και ο Κυριάκος ανέκρουσε πρύμναν στο μακεδονικό και από πολέμαρχος των «Μακεδόνων σαρισομάχων» έγινε νουνεχής πολιτικός ανακαλύπτοντας πόσο «αμοιβαία επωφελής» είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Οπως ανέκρουσε πρύμναν και στο προσφυγικό και από υπέρμαχος του «ο Τσίπρας προσκαλεί τους πρόσφυγες», ανακάλυψε ότι «αποτελεί γεωστρατηγικό ζήτημα όλης της Ευρώπης και όχι ελληνοτουρκικό πρόβλημα».
Να θυμηθούμε όμως ότι και ο Αντώνης από αντιμνημονιακός αρχηγός, που έφτασε στο σημείο να διαγράψει την Ντόρα (γιατί ψήφισε το 1ο μνημόνιο) και βγήκε πρωθυπουργός με το σίκουελ του Ζαππείου (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ), τελικά υπέγραψε το 2ο μνημόνιο (χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση) και ζήτησε ταπεινά συγγνώμη ως πρωθυπουργός από τη Μέρκελ, χρησιμοποιώντας τη βιβλική φράση «ουδείς αναμάρτητος».
Στο προσφυγικό ζήτημα μπορεί η κυβέρνηση να εξαναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι είναι γενικότερο ευρωπαϊκό πρόβλημα, μπορεί έξι μήνες μετά να επανασύστησε το υπουργείο Μετανάστευσης που είχε καταργήσει, αναθέτοντας (τότε) τη διαχείρισή του στα όργανα της τάξης, όμως ο πυρήνας της λογικής της και σε αυτό το ζήτημα είναι της «αντρικής σχολής».
Προωθεί τη δημιουργία κλειστών κέντρων (στρατόπεδα συγκέντρωσης) και δημοσιοποιεί την αντίληψή της για τους «εισβολείς» με τον Αδ. Γεωργιάδη που δηλώνει στον Αnt1 (την ώρα που πρόσφυγες κινδύνευαν ανοιχτά των Παξών): «Σκεφτείτε πόσο καλά προετοιμασμένοι είναι, που γνώριζαν ότι λειτουργεί και το 112 και πήραν τηλέφωνο. Εχουμε πέσει θύματα ομαδικής προσπάθειας αλλοίωσης της χώρας αλλά θα το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση», ενώ ο Κ. Μπογδάνος τάχθηκε υπέρ της αποστολής προσφύγων σε ερημικά νησιά, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «πρέπει να ξεπεράσουμε τα κόμπλεξ».
Οι επικίνδυνοι ελιγμοί στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και η αλλαγή στάσης στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, που επικρότησε τη δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου Σουλεϊμανί, είναι βγαλμένη μέσα από το εργαστήριο της «αντρικής σχολής».
Ο πρωθυπουργός είναι ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που επιδοκίμασε την εκτέλεση, δηλώνοντας: «Είμαστε σύμμαχοι με τις ΗΠΑ. Στεκόμαστε στο πλευρό των συμμάχων μας σε δύσκολες περιόδους. Καταλαβαίνω πως η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ και στηρίζουμε αυτή την απόφαση». Αργότερα ο Μ. Παπαδημητρίου σε τηλεοπτικό πάνελ απευθυνόμενος στον Πάνο Ρήγα έκανε την απίστευτη ερώτηση: «Δεν χαρήκατε καθόλου πάντως που έφαγε μπόμπα ο Σουλεϊμανί;».
Στην ίδια πολιτική αντίληψη και πρακτική (της «αντρικής σχολής») εντάσσονται και οι εκκαθαρίσεις της αστυνομίας από τον μέγιστο «εσωτερικό εχθρό» στα Εξάρχεια και στο Κουκάκι.
Η εφαρμογή και αυτού του δόγματος εξηγείται από τα λόγια του ποιητή Achille Chavée: «Δεν πρέπει ποτέ να αμαυρώνεις την κακή σου φήμη».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
