Υπάρχει άραγε άλλη χώρα στον πυρήνα της ΕΕ, όπως αρέσκονται οι κυβερνητικοί παράγοντες να διαλαλούν, που ο πρω-θυπουργός της να αποκαλεί από το βήµα της Βουλής «συµµορία» τη δηµοσιογραφία; Υπάρχει άλλη χώρα στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ όπου τα Μέσα, όταν δεν εξαγοράζονται από τις διάφορες λίστες Πέτσα, διώκονται; Υπάρχει πραγµατικά κάτι τέτοιο ακόµη και στις αστικές µεταδηµοκρατίες της ∆ύσης που να µπορεί να δικαιολογεί αυτήν τη στάση του κ. Μητσοτάκη;
Μόνο στην Τουρκία του κ. Ερντογάν και την Ουγγαρία του κ. Ορµπάν µάλλον θα µπορούσε να βρει ο κ. Μητσοτάκης αντίστοιχα παραδείγµατα.
Και µπορεί ως ΜέΡΑ25 να γνωρίζαµε καλά και να επισηµαίναµε διαχρονικά ότι η µνηµονιακή φτωχοποίηση απαιτεί παράλληλα έναν ισχυρό κατασταλτικό µηχανισµό και την κατάλυση και παράλυση ουσιαστικά ακόµη και των θεσµών του ίδιου του αστικού κράτους για να µπορέσει η παρασιτική ολιγαρχία να διαιωνίζει δίχως σύνορα τις προσόδους της, όµως τα όσα µεθοδεύει το τελευταίο διάστηµα η Μητσοτάκης ΑΕ ξεπερνάνε πραγµατικά και τις πιο δυσοίωνες προ-βλέψεις.
Προφανώς αναµέναµε ότι ο κ. Μητσοτάκης για να εντείνει την επίθεσή του στα κοινωνικά κεκτηµένα πατώντας πάνω στο 4ο µνηµόνιο του κ. Τσίπρα και δροµολογώντας το δικό του 5ο θα επιστράτευε κάθε µέσο, αθέµιτο και θεµιτό, για να µπορέσει να επιτύχει τους κυνικούς, αλλά πολύ συγκεκριµένους για την κρατικοδίαιτη ολιγαρχία που τον στηρίζει, σκοπούς του. Η συγκυρία και τραγωδία της πανδηµίας όµως, µαζί µε την ακρίβεια τώρα, επιτάχυναν αυτή την πορεία.
Η αρχή λοιπόν έγινε µε τις περιβόητες και διαβόητες πια λίστες Πέτσα (και λέµε λίστες γιατί δεν ήταν άπαξ η ευερ-γεσία), οι οποίες προώθησαν σε µεγάλο βαθµό την εξαγορά Μέσων, δηµοσιογράφων και συνειδήσεων εν µέσω πανδηµίας. Αλλά η κορύφωση ήρθε τώρα, µε πρωτοφανείς διώξεις δηµοσιογράφων για σκάνδαλα τα οποία αποκάλυ-ψαν, ώστε να έρθει στη συνέχεια η ελληνική ∆ικαιοσύνη ως το µακρύ χέρι του κράτους για να τα συγκαλύψει.
Και το ερώτηµα πλέον, ιδιαίτερα µετά και τα όσα απονενοηµένα είπε ο πρωθυπουργός το προηγούµενο Σαββατοκύ-ριακο στη Βουλή, είναι σαφές και είναι το εξής ένα: Υπάρχει στη χώρα µας σήµερα, στη «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς» όπως χαρακτηριστικά λέµε εµείς στο ΜέΡΑ25, ελευθερία του Τύπου;
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι πια και εξαιρετικά εύκολη και εξαιρετικά αρνητική. Συνεπώς, δεν πρέπει να µιλάµε πια απλώς για την ανάγκη να υπάρξει προστασία της ελευθερίας του Τύπου σε τέτοιες συνθήκες, αλλά για την ανάγκη να δηµιουργηθούν οι όροι, οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για να υπάρξει ξανά αυτή. Πώς όµως γίνεται αυτό σε µια χώρα µε θεσµούς διαλυµένους εδώ και δώδεκα χρόνια, µε ένα ΕΣΡ διακοσµητικό και µε την ολιγαρχία να νέµεται τα συστηµικά Μέσα;
Για εµάς αυτό δεν µπορεί να γίνει όσο ακριβώς αυτά τα µέσα ενηµέρωσης ή εξαπάτησης –πέρα από τα παραγωγής– τα οποία επιτελούν αυτό τον ρόλο παραµένουν στα χέρια της ολιγαρχίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΜέΡΑ25 και κατά τη διάρκεια της εξεταστικής επιτροπής για τη λίστα Πέτσα, τα ΜΜΕ και τις δηµοσκοπήσεις έθεσε µετ’ επιτάσεως το επείγον ζήτηµα, για τη δηµοκρατία και την κοινωνία, της κοινωνικοποίησης των Μέσων.
Και επειδή κάποιοι θα βιαστούν να µας πουν πόσο µη ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο, ας αναλογιστούν πρώτα πόσο ρεαλιστικά είναι έστω και τα ψήγµατα της ελευθερίας του Τύπου µέσα σε αυτό το πλαίσιο και κάτω από αυτές τις συνθήκες που βλέπουµε µε απελπισία σήµερα. Αν δεν µιλήσουµε για συνεταιριστικά εγχειρήµατα και τον κοινωνικό έλεγχο του λαού πάνω στα µέσα ενηµέρωσης, θα είµαστε χαµένοι ως κοινωνία και ως δηµοκρατία.
Ο Μιχάλης Κριθαρίδης είναι εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25