«Γεια χαρά, είμαι ο Τσίου. Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα μένουν μόνο οι μπατίρηδες και όσοι δεν έχουν κόσμο για να πάνε έξω. Εκείνη τη μέρα θυμάμαι όλος ο κόσμος που είχε ξεμείνει στην Αθήνα ήταν πολύ τρελαμένος, όλες οι άκρες λείπανε διακοπές, δεν υπήρχε κανένας για να μας φτιάξει, δεν υπήρχε πρέζα, δεν υπήρχε τίποτε».
Δεκαοκτώ χρόνια μετά το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Τσίου, πρωταγωνιστή της πιο διάσημης underground ταινίας του ελληνικού σινεμά, τα ίδια ακριβώς λόγια ακούγονται επί σκηνής, στη μεταφορά της ταινίας στο θεατρικό σανίδι.
Η ταινία του Μάκη Παπαδημητράτου γυρίστηκε το 2005 με ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ από καταβολής ελληνικού κινηματογράφου, με μια ψηφιακή κάμερα, πολύ πάθος, κέφι, ενέργεια, αξιαγάπητες φάτσες και τρομερές ατάκες, σαρώνοντας τα βραβεία ως το απόλυτο outsider στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
«Την περιμένω την ταινία κάθε Δεκαπενταύγουστο πιο πολύ και από τα γενέθλιά μου», «Κάθε χρόνο αυτήν τη μέρα βλέπω Τσίου, είναι η συνήθεια που έγινε λατρεία», «Καλή Παναγιά, μάγκες!». Είναι μερικά από τα σχόλια στο YouTube από τους φαν της ταινίας σε ένα επετειακό λαϊκό προσκύνημα που αποδεικνύει την αξία της μέσα από την αντοχή της στον χρόνο.
Η απελπισμένη περιπλάνηση του εθισμένου Τσίου στην έρημη και «στεγνή» μεταολυμπιακή Αθήνα για να βρει λίγη πρέζα και «να την ακούσει», που εμπλέκει, μέσω της αδερφής του και του μαφιόζου φίλου της, πολλά πρόσωπα, είναι ο δραματουργικός καμβάς πάνω στον οποίο χτίζεται μια από τις πιο αγαπημένες καλοκαιρινές κωμωδίες του νεανικού –και όχι μόνο– κοινού, σε θεατρική σκηνοθεσία και πάλι του Μάκη Παπαδημητράτου.
Ο κόσμος που συρρέει στον Βοτανικό είναι η απόδειξη πως το καλό σενάριο και οι αυθεντικοί ήρωες αντέχουν στον χρόνο. Οπως και η ταινία, η παράσταση είναι απενοχοποιημένη, δεν κρίνει ούτε ηθικολογεί, βγάζει αβίαστο γέλιο με ένα κείμενο που ρέει, με τον Τσίου, τον Νώντα, την Τζένη, τη Στέλλα να ενσαρκώνουν ήρωες που τους αναγνωρίζεις, τους καταλαβαίνεις και τους αγαπάς, σε ένα απίστευτο μπάχαλο με happy end, όπως ακριβώς και στην ταινία.
Οι ήρωες ξαναζούν την ιστορία τους επί σκηνής με δράση παράλληλη σε πολυεπίπεδα στοπ καρέ στα σπίτια τους, στους δρόμους της Ομόνοιας, της πλατείας Βάθη και του Αγιου Παντελεήμονα, ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο, με τον Αλέξανδρο Παρίση (Τσίου), τον Μάκη Παπαδημητράτο (Νώντα), την Καλλιόπη Τζερμάνη (Στέλλα), τον Πέτρο Γιωρκάτζη (Κούκι), την Τραϊάνα Ανανία (Τζένη, στον ρόλο που στο σινεμά έπαιξε η Τζένη Θεωνά) και με ολόκληρο τον πολυμελή θίασο να τα δίνει όλα. Καίριες είναι οι προσθήκες, όπως ο πάντα ξεχωριστός Στάθης Σταμουλακάτος σε ένα μικρό διπλό ρόλο (τζάνκι και πελάτης) που βάζει τη δική του πινελιά στην καλοκουρδισμένη παράσταση με τα συνεχόμενα sold out.