Ένας καλός φίλος ο οποίος δεν συγκαταλέγεται στους θαυμαστές του Ευκλείδη Τσακαλώτου είχε πει κάποτε προσπαθώντας να τον περιγράψει: «ο κύριος Τσακαλώτος θυμίζει τον αστό εκείνο που κάθεται στο σαλόνι του σπιτιού του όπως κάτι ξεπεσμένοι λόρδοι, φοράει μια βυσσινί βελούδινη ρόμπα και και θαυμάζει τον εαυτό του γιατί δήθεν έχει απαρνηθεί με δική του πρωτοβουλία, αυτά που η ζωή έτσι κι αλλιώς δεν του έχει δώσει. Τηλεφωνεί στους φίλους του στους οποίους αναλύει ότι μόλις διάβασε ένα βιβλίο του Μαικλ Σαντέλ και αραδιάζει τσιτάτα με στόμφο ιδιοκτησίας του περιεχομένου. Οταν κλείνει το τηλέφωνο, πάει ως το παράθυρο, τραβάει λίγο τη βαριά ακριβή κουρτίνα και κοιτάει έξω τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του. Μόνο που το άνοιγμα της κουρτίνας είναι μικρό και βλέπει μόνο ό,τι θέλει. Και συνήθως στο άνοιγμα αυτό δεν βλέπει τον Μητσοτάκη».
Η ανάλυση του φίλου μου μού φάνηκε πολύ γουστόζικη, αλλά αν τότε που την άκουσα μου έδινε την εντύπωση πως μπορεί να αποδίδει κάποια αλήθεια, σήμερα με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, η μόνη σχέση που έχει με την παραβολή του φίλου μου, είναι η βυσσινί ρόμπα με τον οποίο πολύ εύκολα μπορώ να τον φανταστώ. Ο Τσακαλώτος, έχω την βεβαιότητα πλέον, δεν είναι ένας ιδιότροπος ελιτιστής με περιορισμένη οπτική. Είναι ένας άνθρωπος με κακεντρέχεια, την οποία εκφράζει συχνά πυκνά, με ένα λούστρο ιδεολογίας και ανωτέρου προβληματισμού. Όλες οι πολιτικές του παρεμβάσεις εδώ και μια δεκαετία, φανερώνουν έναν άνθρωπο που εχθρεύεται αυτό που δεν μπορεί να είναι. Από τον Τσίπρα, τους συντρόφους του στο κόμμα, μέχρι πλέον και την μάνα των Τεμπων, Μαρία Καρυστιανου. Οι δε δηλώσεις του γίνονται πάντα σε εποχή υψηλού κόστους γι αυτόν που θεωρεί αντίπαλο.
Δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές, ( δεν χρειάζεται να κλωτσάς αυτόν που έχει τιμωρήσει ήδη η ζωή) αν δεν έδινε χείρα βοηθείας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, στην πιο βρόμικη επιχείρησή του. Στην προσπάθεια να δολοφονήσει το χαρακτήρα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπων. Δύο χρόνια τώρα η βασική επιχείρηση προπαγάνδας του Μαξίμου, είναι να εμφανίσει ως πολιτικά υποκινούμενη και με με προσωπικές βλέψεις, την Μαρία Καρυστιανου. Να εμφανίσει δηλαδή μια μάνα που παλεύει για Δικαιοσύνη μετά τον θάνατο του παιδιού της, ως έναν απατεώνα που θέλει να επωφεληθεί. Η Καρυστιανου όπως και ο Νίκος Πλακιάς, έχουν διαψεύσει αυτά τα σενάρια. Οχι γιατί δεν έχουν δικαίωμα να πολιτευτούν, ειδικά αν θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει πολιτική καταβαράθρωση αυτού του συστήματος, αλλά γιατί δεν το θέλουν. Μετά τις μεγάλες διαμαρτυρίες στις 28 Φεβρουαρίου, οι βρόμικοι ψίθυροι επανήλθαν. Μόνο που κανένας δεν δίνει σημασία γιατί πρωτίστως κανένας δεν πιστεύει τον Μητσοτάκη. Ετσι ο πρωθυπουργός της συγκάλυψης βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ανέλαβε λοιπόν ο Τσακαλώτος να τραβήξει την κουρτίνα του σαλονιού και να ρίξει μια ματιά έξω για να διαβεβαιώσει με τον δικό του τρόπο, ότι η Καρυστιανου λειτουργεί με πολιτική σκοπιμότητα. Σε συνέντευξή του στο Attica την εμφάνισε αξιωματικά ως πολιτικό πρόσωπο στο οποίο (αφού είναι δεδομένο ότι τέτοιο πρόσωπο είναι) δίνει συμβουλές. Ειπε συγκεκριμένα στον δημοσιογράφο «Φοβάμαι πως όσο χαρισματική κι αν είναι μια γυναίκα, που είναι χαρισματική και δυναμική…Αν δεν (σ.σ. ακατάληπτο) σε αναλύσεις και πολιτικές που μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, μπορεί πολύ σίγουρα είτε να ξεφουσκώσει είτε να μην είναι πολύ πετυχημένη μια τέτοια κυβέρνηση». Τον έχει δηλαδή τον πολιτικό ρόλο η Καρυστιανου κατά πώς λέει ο Μητσοτάκης τον οποίο μάλιστα αναλαμβάνει να αξιολογήσει ο Τσακαλώτος.
Την ίδια ώρα η Καρυστιανού, δήλωνε σε εκδήλωση στο Πάντειο, για μια ακόμη φορά ότι δεν θα γίνει γρανάζι σε ένα μηχανισμό που σκότωσε τα παιδιά και συγκαλύπτει το έγκλημα. Αλλά ο λόρδος Ευκλείδης είχε τραβήξει την κουρτίνα του σαλονιού και δεν είχε επαφή με το περιβάλλον.
Πρέπει να σταματήσει η πλάκα. Ο Τσακαλώτος είτε συνειδητά εξυπηρετεί για μια ακόμη φορά τον Μητσοτάκη διασπείροντας από αριστερά την προπαγάνδα για να μην βαραίνει τον πρωθυπουργό και να αποκτά στοιχεία αξιοπιστίας, είτε εχθρεύεται την αγωνιστικότητα, την αποδοχή και την κοινωνική υποστήριξη μιας γυναίκας όπως η Καρυστιανου, που ο ίδιος δεν είχε ποτέ. Θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι ισχύει το πρώτο. Γιατί ο λόρδος της Αριστεράς, επί χρόνια είχε αυτή την τακτική, να περνά ως αριστερό προβληματισμό, όσα σχεδίαζε ο Μητσοτάκης ως ξερή και πηχτή προπαγάνδα. Έφθειρε συνειδητά και σε κρίσιμες περιόδους, το προφίλ του Τσίπρα και του κόμματός του, υιοθετούσε την «κριτική» για τον Πολάκη και τον Νίκο Παππα και φυσικά απαξίωνε το πιο ισχυρό Μέσο Ενημέρωσης που αντιπολιτευόταν τον Μητσοτάκη, το Documento. Θυμίζω πως ήταν ένας από τους έξι βουλευτές που δεν υπέγραψε Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για τη λίστα Πέτσα και τον αποκλεισμό και τις διώξεις του Μητσοτάκη στο Documento. Επί των ημερών του στο Υπουργείο Οικονομικών, στελέχη ελεγκτές του Υπουργείου κάλυψαν με διάτρητο πόρισμα το πόθεν εσχες του Μητσοτάκη και στη συνέχεια αυτά τα στελέχη αναβαθμίστηκαν παίρνοντας διευθυντικές θέσεις.
Η αστική αυτοπεποίθηση την οποία δήλωσε ότι έχει, δεν είναι το μοναδικό κοινό στοιχείο του Τσακαλώτου με τον Μητσοτάκη. Η χειρότερη τιμωρία του, είναι να τον φαντάζεται ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος με την βυσσινή του ρόμπα. Και μετά να τραβάει την κουρτίνα.
Διαβάστε επίσης: Βάζει πλάτη στον Μητσοτάκη ο Τσακαλώτος παρουσιάζοντας την Καρυστιανού ως εν δυνάμει πολιτικό
Ορκωμοσία Τασούλα: Εύζωνες, αγήματα και πηγαδάκια στην Ολομέλεια (Photos)
Εθνική Πινακοθήκη: Καρέ – καρέ ο βανδαλισμός των έργων τέχνης από τον βουλευτή της «Νίκης»
Δίκη Μάτι: Ενοχή για 12 κατηγορούμενους και απαλλαγή για 9 εισηγείται η εισαγγελέας
Μεξικό: Στο φως κρεματόρια, φούρνοι της μαφίας και ανθρώπινα λείψανα (Photos)
«Δραπέτες του Ντόναλντ»: Στο Λονδίνο για να γλιτώσουν από τον Τραμπ
Συρία: Ιδρύεται «εθνικό συμβούλιο ασφαλείας» υπό την προεδρία Άχμαντ αλ Σάρα
Αργεντινή: Στους δρόμους οι πολίτες για τις συντάξεις – Συγκρούσεις με την αστυνομία
