Ένα παραμύθι για μεγάλους και πολύ μεγάλους, εμπνευσμένο από την απίστευτη δημιουργία του γείτονα καλλιτέχνη Σάκη Κουτσαντά (aka Sakui). Το δώρο του στους φίλους του Doc Food & Drink είναι ο Τιμολέων.
Μια φορά κι έναν καιρό, στον κόσμο του βυθού ζούσε ο απόλυτος master chef, ο αστακός Τιμολέων. Ηταν chef owner στο talk of the –underwater- town εστιατόριο «Η δαγκάνα», γνωστή για τις ιδιαίτερες γαστρονομικές προσεγγίσεις του Τιμολέωντα.
Ένα υποβρύχιο βράδυ έφτασε στο μαγαζί του ο μεγαλο-εφοπλιστής Σκουμπρής με μια παρέα Γιαπωνέζων κυπρίνων, μεγαλέμπορων πολύτιμων λίθων. Ζήτησε από τον chef να ετοιμάσει κάτι super special, κάτι νέο και διαφορετικό, το οποίο θα πλήρωνε όσο όσο, καθώς είχε κλείσει νωρίτερα μια μεγάλη συμφωνία. Ο δαιμόνιος chef άρχισε να σκέφτεται τι θα μπορούσε να φτιάξει, ώστε να ευχαριστηθεί ο Σκουμπρής, αλλά κυρίως οι υψηλοί καλεσμένοι του.
Οι επισκέπτες από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου ήταν συνηθισμένοι στην «ωμή» κουζίνα και κάπως έτσι άρχισε να σκέφτεται τι συνδυασμό θα μπορούσε να κάνει. Τη λύση την βρήκε σχεδόν αμέσως, καθώς σκέφτηκε πως ένα από τα αγαπημένα φαγητά των ανθρώπων είναι τα μπαρμπούνια (με τα γνωστά μουστάκια), άρα θα μπορούσε να ετοιμάσει κάτι αντίστοιχο… με άνθρωπο. Ξεκίνησε να ψάχνει την πρώτη ύλη και ξαφνικά η τύχη του χαμογέλασε. Κοιτώντας την επιφάνεια του νερού για να εμπνευστεί, είδε τον Αλκίνοο.
Ο Αλκίνοος ήταν μάγειρας σε ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο, ψαροταβέρνα για την ακρίβεια και είχε σαν σπεσιαλιτέ του τις αστακομακαρονάδες. Στο παρελθόν είχε εξοντώσει αρκετούς από το συγγενικό περιβάλλον του Τιμολέωντα και ο master chef πήρε αμέσως την απόφαση: «Μπαρμπούνια με μουστάκια οι άνθρωποι; Μάγειρα με κρεμαστό μουστάκι εγώ!». Κινήθηκε αστραπιαία και μόλις είδε τον Αλκίνοο να κάνει βουτιά στην θάλασσα για να δροσιστεί, άπλωσε τις δαγκάνες του και τον μάγκωσε. Είχε αποφασίσει πως ακόμα και δεν γινόταν γεύμα, θα ήταν το απόλυτο ντεκόρ στο πιάτο που πήγαινε στον εφοπλιστή και τους καλεσμένους.
Αρχισε να βράζει μια εκλεκτή ποικιλία ζυμαρικών και πέταξε προς το τέλος και τον Αλκίνοο στην κατσαρόλα, ώστε να σιγοβράσει πισινός του και να ροδίσει, ώστε χρωματικά να ταίριαζει με τα υπόλοιπα υλικά. Στήνοντας το πιάτο, έστησε και τον Αλκίνοο στο κέντρο, αφήνοντας το καπέλο του για να θυμίζει κόκκαλο από κρέας και φυσικά τον τοποθέτησε με τέτοιο τρόπο, ώστε τα ψαχνά να εξέχουν, για παν ενδεχόμενο.
Ο Σκουμπρής και οι Ιάπωνες τα έχασαν. Το ζουμί που είχε χάσει ο Αλκίνοος βράζοντας στην κατσαρόλα είχε δώσει μια δόση γκουρμεδιάς, καθώς το ζυμαρικό με τον πισινό παρέπεμπαν σε κάτι exotic. Για καλή του τύχη, ο Αλκίνοος επέζησε, καθώς η παρέα του Σκουμπρή προτίμησε τα ζυμαρικά, με συνοδεία αμέτρητων μπουκαλιών κρασιού, για να γιορτάσουν την επαγγελματική επιτυχία. Μόλις αναχώρησε η παρέα, ο Τιμολέων αποφάσισε να αφήσει τον Αλκίνοο να επιστρέψει, ζητώντας του ένα και μόνο πράγμα: Να μην ξαναφτιάξει ποτέ αστακομακαρονάδα.
Μία εβδομάδα μετά, η παραλία που βρισκόταν το εστιατόριο του Αλκίνοου απέκτησε μια προχωρημένη vegan cuisine, καθώς ο μάγειρας πήρε ένα γερό μάθημα επιβίωσης. Επιπλέον, για να ταιριάζει με το νέο στυλ, ξύρισε την μουστάκα, κρατώντας μόνο τον σκούφο, που πλέον απέκτησε πράσινο χρώμα.
Τελικά έζησαν όλοι καλά, μην πω ακόμα καλύτερα…
Το Doc Food and Drink σας περιμένει στην ομάδα στο Facebook, με τις δικές σας ιδέες, προτάσεις και κυρίως δημιουργίες!
