Σεπτέμβρης ‘23 κάπου στο στρατηγείο της Γ’ Σεπτεμβρίου, παραξένευε η συνύπαρξη του «αντιεμβολιαστή» Πολάκη και της επιδημιολόγου Λινού. Ήταν εκ των έξι πρωτόκλητων-βουλευτών αν και η κυρία Αθηνά ανήκε στους λεγόμενους «κρυπτοχριστιανούς». Όλοι όμως την βλέπαμε, ιδίοις όμμασι, να κινείται με άνεση ανάμεσα μας. Μάλιστα το βράδυ της οριστικής νίκης Κασσελάκη με το πράο της χαμόγελο προσφέρθηκε να συντάξει την νικητήριο δήλωση του νέου Αρχηγού, τον οποίο αποκαλούσε χαϊδευτικά… στεφανάκο.
Στους έξι πρωτόκλητους προστέθηκαν σταδιακά κι άλλοι και ξεπέρασαν το 50% της ΚΟ (στους 36 που απέμειναν). Ωστόσο κι από τους 36 παραμένοντες μερικοί υπήρξαν επιφυλακτικοί από την πρώτη στιγμή, ακόμη και κάποιοι εξ όσων δεν είχαν υποστηρίξει Έφη.
Έκτοτε εκ των δύο αυτών πόλων, λίγες μόνο μετακινήσεις υπήρξαν, αφού κυρίως μετακινούντο οι ενδιάμεσοι. Η κ Λινού ήταν η πιο εμφατική μεταστροφή, δεδομένου ότι εκδηλώθηκε εκ των πρώτων υποστηρικτών της Όλγας τον Φλεβάρη και προσυπέγραψε, παρότι δεν ήταν μέλος της ΚΕ, την ανακοίνωση των 87 μελών της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του στεφανάκου…
Ο οποίος, όπως μας υποσχέθηκε εξ αρχής ο Τσίπρας, φρόντισε να μην πλήξουμε καθόλου. Ώρες-ώρες τρόμαξε ακόμη και το μάτι του Πολάκη, έτσι που γινόταν ταύρος στις συγκρούσεις του με την διαπλοκή (ΜΜΕ, τράπεζες, δικαιοσύνη κλπ). Ήταν ή έδειχνε ότι ήταν ακόμη πιο παρορμητικός κι απρόβλεπτος. Θαύμαζε δε και το στυλ αντιπολίτευσης της Ζωής, φέρνοντας διπλά ρίγη ανατριχίλας σε όλο τον καθωσπρέπει ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο πρώτος πολακιστής αλλά λέει ότι αγαπάει τον Πολάκη, γιατί είναι έντιμος κι αποκαλύπτει σκάνδαλα. Η τοποθέτηση του αυτή ξενίζει πολλούς:
Πολιτικά, δεν θεωρούν αρκούντως αριστερό το αίτημα «μη κλέφτες» γιατί λένε, ηθικοποιεί την πολιτική, όπως έκανε παλιότερα κι ο αυριανισμός. Προκύπτει ένας λόγος επιθετικός, εμπρηστικός, χυδαίος και ψευδοαριστερός, γιατί εξαιρεί το εγνωσμένο ήθος, την κουλτούρα και τις αξίες του λόγου της Αριστεράς, πέραν του ότι έτσι δίνει συχνά όπλα στον αντίπαλο.
Οι δύο αυτές ιδιότητες (εντιμότητα κι αποκάλυψη σκανδάλων) δεν συμπορεύονται εξάλλου αναγκαστικά! Για παράδειγμα όποιος αποκαλύπτει σκάνδαλα, μπορεί και να τα κονομάει από εκβιασμούς, όπως κάνουν αρκετοί δημοσιογράφοι ή να κάνει έτσι καριέρα πολιτική. Πολλοί ακροδεξιοί το έχουν ασκήσει το σπορ αλλά τελείως κακόβουλα και καθόλου έντιμα. Σημασία έχει το ποιο είναι το κίνητρο ενός εκάστου.
Αλλά και συνεπικουρικά επιμένουν, αφυπνίζει άραγε κάθε τέτοια καταγγελία συνειδήσεις πολιτικά ή απλώς τις εκτονώνει εναντίον του «άλλου» του κακού κι ανέντιμου εχθρού, καλλιεργώντας φανατισμό και μίσος;
Η δε συνήθης δικαιολογία που προβάλλεται όταν ο Πολάκης προκαλείται, είναι ότι ο πράττων θέτει υπεράνω όλων την επιδείξιμη λεβεντιά του, πάνω δηλαδή κι από την Αριστερά, κι αυτό με απόλυτη επίγνωση των συνεπειών της συμπεριφοράς του. Αυτό κι αν είναι ένα κίνητρο καθαρά ιδιοτελές κι από αυτήν την άποψη κάθε άλλο παρά έντιμος είναι….
ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ
Η πολιτική κι η ηθική είναι αδελφάκια δίδυμα και μάλιστα από το ίδιο ωάριο. Γι’ αυτό και τα τρία αυτά επιχειρήματα αντιπολακισμού είναι καθαρά ηθικά. Δεοντοκρατικό είναι το περί κινήτρου και εν πολλοίς βάσιμο, ουσιαστικά θέτει το ευρύτερο ερώτημα πόσο έντιμος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος (πχ πολιτικός) που έχει ως κίνητρο την προβολή του. Για κάτι άλλα κίνητρα, πιο συνήθη, ούτε λόγος …
Το ωφελιμιστικό επιχείρημα που εστιάζει στις συνέπειες αποτιμά διαφορετικά τις συνέπειες της δράσης Πολάκη, θεωρώντας πάντως ότι θα μπορούσε να είναι πολύ πιο αποτελεσματικός αν ήταν αλλιώς. Αμφιβάλλω γιατί είμαι βέβαιος ότι δεν εννοούμε το ίδιο. Στο όνομα του ύφους δε μπορώ να ανεχτώ να καταπίνουμε ¨τέρατα¨ του ήθους…
Έχω αντίρρηση στο αν κάποιος δικαιούται ή όχι να προτάσσει αρετές (πχ την πλατωνική ανδρεία) και να τους δίνει προτεραιότητα έναντι της πολιτικής του τοποθέτησης. Οι πλείστοι όμως των Ελλήνων αν κληθούν να επιλέξουν μεταξύ θάρρους κι αριστεροσύνης θα παραξενευτούν αλλά σίγουρα θα επιλέξουν το θάρρος.
Τέλος, σε αυτή την βαρετή συζήτηση αριστερόμετρου για το πόσο αριστερή είναι άραγε η αποκάλυψη σκανδάλων απαντώ με τον τρόπο που έχω αποφασίσει να απαντώ από τούδε σε όλα τα αριστερόμετρα. Πάρα πολύ ωραία αλλά σε ένα κόμμα που ανέκαθεν έφθανε και καταστατικά μέχρι το δημοκρατικό κέντρο γιατί άραγε ο ηγέτης ή τα κορυφαία στελέχη οφείλουν να είναι αριστερά και μάλιστα με ISO; Αν δεν είναι κάτι επαρκώς αριστερό, δεν με πειράζει καθόλου, πάμε παρακάτω.
ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ
Μερικές παρατηρήσεις τώρα για τους πολυπληθείς επικριτές του Πολάκη κι όψιμους θαυμαστές της κ Λινού, εκ δεξιών κι εξ ευωνύμων.
Που ήταν κατ’ αρχάς όλοι αυτοί όταν κανιβαλίζανε τα δεξιά ΜΜΕ προεκλογικά την κ Λινού, ως δήθεν οπαδό της ευθανασίας κι ως εχθρό της ιδιωτικής ιατρικής; Θυμάμαι ακόμη και κάτι προεκλογικές ανακοινώσεις σωματείων ελευθεροεπαγγελματιών ιατρών σε βάρος της (ίσως να φοβόντουσαν μήπως τους … επιτάξει)
Δεύτερον: Οι διαφοροποιήσεις Λινού μόλις κατά το πρώτο έτος της θητείας της, περνούν από το αριστερόμετρο;
- Παραίτηση από τομεάρχης Παιδείας στην συζήτηση για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια (ΔΕΚ 2023)
- Ευχές στον κ Αδ. Γεωργιάδη σε αγόρευση της στην Βουλή (16 ΓΕΝ 2024) για επιτυχημένη νέα θητεία στην Αριστοτέλους. όπως πάντα, χωρίς να διευκρινίσει αν με το «πάντα» εννοούσε κυρίως την Νοβάρτις, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τις απολύσεις χιλιάδων ιατρών της Α’ βαθμιας, το 5ευρο, τους 2,5 εκατομμύρια αποκλεισμένους ανασφάλιστους κλπ.
- Και φθάνουμε στις πρόσφατες εκδηλώσεις: κλαυθμοί υπέρ της μορφαζούσης για λόγους (μη) υγείας και χειροκρότημα του χουντόφρονα υπουργού στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και μάλιστα στα 50χρονα της Δημοκρατίας και της προδοσίας της Κύπρου.
Και τρίτο, κάτι που άπτεται του τομέα και της ειδικότητας της κ Λινού. Ήταν πλημμυρισμένη επί μήνες η Θεσσαλία με πτώματα ζώων κλπ, υπήρξαν μαζικές δηλητηριάσεις από το νερό στο Βόλο, τώρα έχουμε επιδημία πανώλης. Οι αυστηρά κριτικάροντες τον Πολάκη ας μου δείξουν πως ασκήθηκε εδώ η σωστή αντιπολίτευση, με ένα παράδειγμα προς σύγκριση. Επειδή είμαι μέσης ευφυίας επιμένω στα παραδείγματα.
Δείξτε μου που ακριβώς υπερείχε η εξυμνηθείσα έναντι του αποβλήτου: Στο κίνητρο; Στην αποτελεσματική αντιπολίτευση, που αφυπνίζει συνειδήσεις; Στην αριστεροσύνη; Σε κάποια άλλη εκ των αρετών; Ή μήπως στο ότι ο ΄αγριάνθρωπος΄ κάμπτεται κάπως δυσκολότερα και δεν επαρκεί το μπούλινγκ από 2-3 πληρωμένα μπιστόλια, που υποδύονται τους δημοσιογράφους.