Ο Αντριου Γουίλσον επιμελητής της αναδρομικής έκθεσης του Ντέιβιντ Χόκνεϊ στην Tate Britain μιλά στο Documento για το σημαντικότερο εν ζωή ζωγράφο της Αγγλίας λέγοντας ενδεικτικά: «Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 το σχέδιό του ήταν πολύ λιτό και απέριττο: μια και μόνο γραμμή έφτανε για να δώσει τον όγκο, την ένταση, τον χώρο, το συναίσθημα».
Η γνωστή συγγραφέας Αλκη Ζέη μιλά στην Αφροδίτη Ερμίδη για τη ζωή της που συμπίπτει με τη νεότερη ελληνική ιστορία και υποστηρίζει ότι «σήμερα δεν είναι η εποχή των μεγάλων του πολιτισμού»
Συνέντευξη της Όλιας Λαζαρίδου στη Στέλλα Χαραμή με αφορμή το μονόλογο της Γουίνι στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ όπου πρωταγωνιστεί σε σκηνοθεσία της Σύλβια Λιούλιου.
Μαρτυρία μιας Ελληνίδας που έζησε την Κωνσταντινούπολη στην καρδιά του 20ού αιώνα και αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή της. Η Ευδοκία Καρατζά θυμάται πως «όταν πέθανε ο Ατατούρκ ήμουν μαθήτρια και το σχολείο μας πήγε στην κηδεία του, στο Ντολμάμπαχτσε»
Ο Γιώργος Κοντραφούρης δέκα χρόνια μετά από την κυκλοφορία του «The Storyteller» επιστρέφει με ένα άλμπουμ, τα «Στοιχειωμένα ποιήματα», βασισμένο στο πιάνο και έξι ποιήματα που είχε γράψει σε νεαρή ηλικία και μας διηγείται τη σχέση του με τη τζαζ.
Στη νέα της στήλη «Άκου τι έγραψαν» η Νόρα Μολυβιάτη εντοπίζει τα μαργαριτάρια με τα οποία υποδέχτηκε ο αθηναϊκός Τύπος την «χοντροκομμένη» «Μαντάμ Σουσού» του Δ.Ψαθά τον Ιούλιο του 1942.
Μια σημαντική έκθεση ξεκινά αυτή την εβδομάδα στο Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης με 130 αρχαία αριστουργήματα από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου να εκτίθενται στους χώρους του, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με τους τρόπους που εκφράζουμε ή μιμούμαστε συναισθήματα στις σύγχρονες κοινωνίες.
Ο Tάσος Κατρής Θεοδωρόπουλος αισθάνεται αμηχανία πριν να ξεκινήσει το κείμενο του για τον Θανάση Χειμωνά, αλλά μετά βρίσκει το δρόμο του.
