Στις 11 Αυγούστου συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την ημέρα που ένας από τους πιο αιρετικούς των ελληνικών γραμμάτων, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, έφυγε απ’ αυτό τον κόσμο. Επειδή το βιτριολικό χιούμορ του Χριστιανόπουλου ήταν ακόμη ένα –αναλλοίωτο μέχρι το τέλος– χαρακτηριστικό του, θα δανειστώ δύο μικρές ιστορίες του συγγραφέα και προσωπικού του φίλου Θωμά Κοροβίνη, έτσι όπως μας τις αφηγήθηκε ένα βράδυ του περασμένου Μάρτη στη Θεσσαλονίκη:
Μια μέρα μπαίνει στη Διαγώνιο ο ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης. Εγώ ήμουν πολύ νέος τότε, τον γνώριζα, αλλά ένιωθα και λίγο «ψάρι» μπροστά του. Τον θυμάμαι που κυνηγούσε τα πορτοκάλια στην αγορά που του έπεφταν, ενώ ήταν οικονομικά εύρωστος. Λέει, λοιπόν, του Χριστιανόπουλου ο Βαρβιτσιώτης: «Ντίνο, μόλις πήρα το όγδοο βραβείο μου απ’ την τάδε Βιβλιοθήκη της Λειψίας»! Εκείνος τον κοιτάζει και του απαντάει: «Μπράβο, Τάκη μου. Πρόσεξε μόνο γιατί κινδυνεύεις τα βραβεία σου να είναι περισσότερα απ’ τους αναγνώστες σου». Εμένα ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί, ο Βαρβιτσιώτης όμως, παρά το «ξεχέσιμο», συνέχισε απτόητος. Οχι μόνο δεν έδειξε να προσβάλλεται, αλλά άρχισε να απαγγέλλει στίχους του στον Χριστιανόπουλο: «Αγγελοι ανεβοκατεβαίνουν στα πεζοδρόμια της Τσιμισκή» κ.λπ. Εκεί ο Ντίνος εξαγριώθηκε. Υψώνοντας τη φωνή του, απάντησε μια και καλή στον Βαρβιτσιώτη: «Τάκη μου, είσαι αιθεροβάμων και ανεδαφικός! Πού τους είδες τους αγγέλους στην Τσιμισκή; Εγώ μόνο τσόλια βλέπω και μαλακισμένες πλούσιες».
Μια άλλη μέρα καθόμασταν κάτω από ένα υπόστεγο λόγω βροχής και του πρότεινα να… βαθμολογήσουμε τον κόσμο που περνάει, από αισθητικής άποψης περισσότερο. Ενας απ’ τους περαστικούς, αν και μεγάλος σε ηλικία, ήταν ωραίος και περιποιημένος. Κάνω του Ντίνου: «Δεν μ’ αρέσει το ντύσιμό του, αλλά του βάζω 9. Πολύ ωραίος άνδρας». Ο Χριστιανόπουλος μου απάντησε έξαλλος: «Μηδέν από μένα. Είναι ελεεινός, γιατρός στο επάγγελμα. Τα παίρνει διπλά και τριπλά απ’ τους ασθενείς του». Κι όταν μετά πέρασε ένας παίδαρος και του έβαλα εγώ 9,5 και ο Ντίνος 9 είχε έτοιμη πάλι την απάντηση: «Οχι, μωρό μου, έχεις γούστο, σε παραδέχομαι, αλλά ξεχνάς κάτι. Εχει κώλο».