Ο συγγραφέας του βιβλίου «Αυτή η νύχτα μένει» μιλάει για τη διαδρομή του αλλά και για τη σειρά που απόψε κάνει πρεμιέρα στον Alpha.
Οταν πρωτοήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει θέατρο, στις αρχές του 1970, ο Θάνος Αλεξανδρής δεν αναζήτησε το τηλέφωνο της Αλίκης Βουγιουκλάκη αλλά της Λούλας Αναγνωστάκη. Της χτύπησε µια ωραία µέρα την πόρτα, εκείνη του άνοιξε, έπαιξε µπροστά της ένα δικό της µονόλογο και µετά τη χαιρέτησε κι έφυγε. Το πώς αυτός ο νέος έµπλεξε µε τα σκυλάδικα β΄ διαλογής της επαρχίας, κάνοντας τον «αρχηγό» στα µπαλέτα και ενίοτε τον τραγουδιστή, είναι κάτι που ανάγεται στη σφαίρα του σουρεαλισµού. Ή όχι και τόσο. Ο ίδιος κατέγραψε τις εµπειρίες του από τη νύχτα στο βιβλίο «Αυτή η νύχτα µένει», το οποίο έγινε ταινία, µετά θεατρικό έργο και τώρα ετοιµάζεται να κάνει πρεµιέρα ως τηλεοπτική σειρά στον Alpha τον Οκτώβριο. Ηταν µια καλή αφορµή να συναντηθώ και να συνοµιλήσω µε έναν άνθρωπο χειµαρρώδη στον λόγο του που δεν θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα, µα και που θέλει να αναγνωρίζεται το όνοµά του εφόσον έχει δουλέψει και σκληρά µάλιστα.
Θάνος Αλεξανδρής: Πρoτού αρχίσουµε θέλω να σου πω ότι είµαι πολύ συγκινηµένος γιατί έχω να έρθω πάνω από 30 τόσα χρόνια στην ευλογηµένη πλατεία Βικτωρίας. Εδώ, επειδή ήταν κοντά τα καλλιτεχνικά γραφεία, δίναµε ραντεβού οι χορευτές και οι τραγουδίστριες και ήταν πολύ εύκολο για τους µαγαζάτορες να προσλαµβάνουν κόσµο. Ερχονταν οι τραγουδίστριες µε σούπερ µίνι, πάντα µεσηµέρι, κι αυτοί είχαν έτοιµες τις προκαταβολές. Καθόµασταν, πίναµε καφέδες και ουίσκια, εγώ έπαιρνα τις προκαταβολές και φεύγαµε. Ηµουν υπεύθυνος του µπαλέτου, αφού όµως µας είχε κλείσει τη δουλειά ο ατζέντης. ∆εν χόρευα, τραγουδούσα και µη νοµίζεις ότι ήταν εύκολη δουλειά.
Μόλις µου µεταφέρατε µια ωραία εικόνα όχι µόνο για την πλατεία που καθόµαστε αλλά και για ό,τι γινόταν τότε στη νύχτα.
Μιλάω για τη δεκαετία του ’80, όταν είχα τελειώσει µε την παράσταση «Οιδίπους τύραννος» από Χατζίσκο – Νικηφοράκη. Ηταν η τελευταία µου δουλειά στο θέατρο, κάναµε µια περιοδεία αλλά δεν ήταν καλά τα πράγµατα. Ετσι άρχισα τα µπουζούκια.
Το περιµένατε ότι το βιβλίο σας θα γινόταν σίριαλ;
Θυµάµαι να είµαι σε ένα βαρύ εντεχνοσκυλάδικο στη Θεσσαλονίκη και να πηγαίνω στο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου όπου θα βραβευόταν ο Γιώργος Νινιός στο ξεκίνηµά του. Είχα πάει µόνος µου, στα χαµένα, και θαµπώθηκα από τη µαγεία του φεστιβάλ. Τότε είπα: «Θα ξανάρθω, το βιβλίο µου θα έχει γίνει ταινία και θα βραβευτεί». Επειδή δούλευα µε τη Μαλβίνα και της έδινα ανταποκρίσεις είχα ενθουσιαστεί και το έλεγα στους φίλους µου. Τους φαινόταν περίεργο. ∆ύο πράγµατα έλεγα: «Θεέ µου, κάνε να γίνει ταινία που θα τη σκηνοθετήσει ο Αλµοδόβαρ και θα γράψει τη µουσική ο Κραουνάκης». Από τότε µέχρι σήµερα µε το σίριαλ πιστεύω ότι δικαιώνοµαι. Υπάρχει έντονη αποδοχή που δεν υπήρχε τότε µε την ταινία.
Η ταινία δηλαδή ήταν εντός ενός πιο κλειστού αρτίστικου κυκλώµατος;
Οχι, αναφέροµαι στην τάση που υπήρχε να οικειοποιηθούν οι άλλοι τη δουλειά σου. Η Μαξίµου και ο Κουρής, ας πούµε, οι πρωταγωνιστές, ποτέ δεν ανέφεραν το όνοµά µου. Οι δηµοσιογράφοι, αντιθέτως, µε τιµούσαν και µου έκαναν αφιερώµατα. Ηθελα να τους πιάσω και να τους πω: «Συγγνώµη, ξέρετε πού βασίστηκε αυτή η ταινία και κάνατε µεγάλη καριέρα; Εάν δεν είχα κάνει εγώ την κονσοµασιόν ή δεν είχα µείνει δώδεκα χρόνια στα σκυλάδικα, ναι µεν είστε αξιόλογοι και ταλαντούχοι εσείς, η ταινία όµως “Αυτή η νύχτα µένει” δεν θα γινόταν ποτέ. Θα µπορούσατε να είχατε κάνει µεγάλη καριέρα, όπως θα µπορούσατε να µην είχατε κάνει και τίποτε».
Την ταινία την καρπώθηκε αποκλειστικά ο auteur Νίκος Παναγιωτόπουλος;
Εγώ ήξερα ότι εν αρχή ην ο λόγος. Αυτό το «η ταινία είναι του Παναγιωτόπουλου» µπορεί να µε σκοτώσει. Τέλος πάντων… Εγώ υπέγραφα και ως σεναριογράφος είχα υποχρεωθεί σε φίλες µου τραγουδίστριες για τα κοστούµια κι επίσης είχα βρει τον χώρο στην Τρούµπα. Ο Κραουνάκης είχε φέρει µόνο τη Χαρά Ποµώνη και τη ∆ήµητρα Παπίου, τους άλλους όµως, από την Αννα Βασιλείου και την Παλόµα µέχρι τον χορευτή οριεντάλ, εγώ τους είχα κλείσει. Αν αυτό δεν ήταν δόσιµο ολοκληρωτικό από µεριάς µου, τι ήταν; Είναι η εποχή που έχει πάθει αλτσχάιµερ ο πατέρας µου και έχω παρατήσει τα πάντα. Αποφάσισα να αφήσω το Μαρούσι και να εγκατασταθώ στην Αρτάκη. Μου τηλεφωνεί ο Παναγιωτόπουλος για να ανέβω στο φεστιβάλ µε τα έξοδα όλα καλυµµένα. Η απονοµή θα γινόταν σε ζωντανή µετάδοση. Η µάνα µου περίµενε όλο αγωνία. Μου λέει η γυναίκα του Παναγιωτόπουλου: «Επειδή δεν είναι εδώ ο Νίκος, να είσαι έτοιµος να ανέβεις να παραλάβεις το βραβείο σεναρίου και να µιλήσεις». Πράγµατι, έχω γράψει λόγο, που θα τον αφιέρωνα στον Ντίνο Χριστιανόπουλο και στη µάνα µου, η οποία µε ήθελε δικηγόρο κι εγώ αναζήτησα αλλού το όνειρο. Τελικά παίρνουν όλοι βραβείο, ανέβηκε ο καθένας για να το παραλάβει και καµία αναφορά στον Θάνο Αλεξανδρή. Ανεβαίνει και η Μαριάννα Σπανουδάκη, η γυναίκα του Παναγιωτόπουλου, η οποία επίσης δεν κάνει καµία αναφορά. Το είδε η µάνα µου από την τηλεόραση και µου τηλεφώνησε στο ξενοδοχείο: «Πάλι, ρε αγόρι µου, σε κορόιδεψαν;». Βγήκα κλαµένος από την αίθουσα, ξέσπασα σε λυγµούς ενώ έβρεχε κιόλας και ένιωσα µια περίεργη αποµόνωση. Εξω ήταν ένας πλανόδιος βιβλιοπώλης και θυµάµαι να παίρνω το βιβλίο του Νικόλα Ασιµου. Μετά πήγα σε ένα σκυλάδικο, σούρωσα κι ενώ ήταν να φύγω την εποµένη το απόγευµα, τηλεφώνησα στο ταξιδιωτικό γραφείο κι άλλαξα σε πρωινή την πτήση. Φεύγοντας είπα: «Ρε πούστηδες, θα ξανάρθω εγώ εδώ, όχι ως συγγραφέας ούτε ως ηθοποιός». Κάτι ετοιµάζω τέλος πάντων.
Αρα σωστά λέτε ότι τώρα µε το σίριαλ δικαιώνεστε.
Υπάρχει και µια αγαπησιάρικη διάθεση από τον Alpha. Οταν πήγα µε αγκάλιασαν του στιλ «Θάνο, σ’ αγαπάµε, σε ξέρουµε χρόνια και αγαπάµε το βιβλίο σου». Πέραν του ότι µε προωθούν, που αυτό δεν είναι το πρόβληµά µου, λένε ότι «το έργο είναι του Θάνου Αλεξανδρή». Κάποιοι χαρακτήρισαν «λεύκωµα» το βιβλίο µου, δεν είναι όµως λεύκωµα. Πρόκειται για λογοτεχνικό έργο, το οποίο, σύµφωνα µε την κριτική της Μαλβίνας, είναι η πιο εµπεριστατωµένη κοινωνιολογική έρευνα στον ευρύ χώρο που λέγεται σκυλάδικο.
Πώς σας ηχεί η λέξη σκυλάδικο;
Αν ξανάκανα κάτι, σκυλάδικο θα το χαρακτήριζα. Μου αρέσει αυτή η λέξη. Είναι υπέροχο το σκυλάδικο.
Ο ∆ηµήτρης Πουλικάκος πάντως λέει πως µεγαλύτερη αξία έχουν τα ορίτζιναλ «σκυλιά» παρά οι έντεχνοι «κλαψοµούνηδες».
Τον αγαπώ τον Πουλικάκο κι ένας από τους πρώτους δίσκους που αγόρασα φοιτητής ήταν το «Μεταφοραί εκδροµαί ο Μήτσος». Οταν πρωτοδούλεψα µε τον Γιώργο Μαρίνο µε είχε στείλει να αγοράσω τάχα µου σατιρικούς δίσκους. Τα «σκυλιά» δεν είναι µόνο πιο ορίτζιναλ απλώς. Γνώρισα γκαρσόνια και προστάτες που µε εκτίµησαν και πέρασα υπέροχα κοντά τους. Υπήρχαν οργάνωση, ιεραρχία και ντοµπροσύνη. Το σοκ το έπαθα όταν τελείωσα µε τα σκυλάδικα και η Μαλβίνα µε έβαλε στα µίντια. Φτήνια, µιζέρια, ηµιµάθεια, τσιγκουνιά… Ο χώρος του σκυλάδικου, ξέρεις, είναι πολύ γενναιόδωρος στα αισθήµατα, στην αγάπη, στον έρωτα. Παρόλο που τα κορίτσια έχουν υποστεί κανιβαλισµό, έχουν γευτεί την ηδονή και τον έρωτα για δέκα ζωές. Νοµίζω πως για τα κορίτσια της νύχτας ισχύει η ατάκα που έχει πει ο θεός ο Ηλίας Πετρόπουλος: «Την ηδονή τη γεύεσαι, δεν την αντιγράφεις σαν τα τσιτάτα του Μαρξ».
Είναι εύκολη η µεταφορά του βιβλίου σας στην τηλεόραση;
Νοµίζω πως είναι εύκολη, γιατί το τιµ των σεναριογράφων είναι δυναµικό και πολύ έµπειρο. Θα υπάρχει βέβαια µυθοπλασία, θα γραφτούν ίντριγκες. Εγώ κρατώ τα δικαιώµατά µου και θα έχω συµβουλευτικό χαρακτήρα. Η Κανελλοπούλου και ο Μακρής είναι καταπληκτικοί σεναριογράφοι, ενώ η σκηνοθέτρια Κατερίνα Φιλιώτου είναι καταπληκτική. Να µην ξεχάσω να πω ότι είµαι πολύ ευχαριστηµένος και µε τη νέα έκδοση του βιβλίου από τον Κάκτο. Βγαίνει εµπλουτισµένο µε νέες ιστορίες. Απ’ όσο ξέρω, θα γυριστούν πάνω από 100 επεισόδια, άρα θα χρειαστεί και άλλη µυθοπλασία. Μέχρι στιγµής όλα είναι πολύ αρµονικά.
Η αλήθεια είναι πως το όνοµά σας στο τρέιλερ είναι πρώτο πρώτο.
∆εν θέλω δόξες, δεν θέλω συνεντεύξεις, θέλω απλώς να αναφέρεται το όνοµά µου. Σαν να έχω περάσει εφετείο και δικαιώνοµαι.
Πόσο σας ανέβασε ψυχολογικά όλη αυτή η ιστορία;
Πάρα πολύ. Για 14 χρόνια αποµονώθηκα συνειδητά. Χάνω τον πατέρα µου, χάνω τον αδερφό µου, χάνω τη µητέρα µου το ’14 κι εκεί τρελαίνοµαι. Ελεγα: «Παναγία µου, ας γίνει κάτι να φύγω κι εγώ». Ευτυχώς έχω κι έναν αδερφό που µε υπεραγαπά. Εγώ πιστεύω πως έπρεπε να υπάρχει νόµος που να θεωρούνται αδικήµατα η αµέλεια και η αδιαφορία απέναντι στη µάνα. Ξέρεις πόσο ζηλεύω όταν βλέπω αγόρια να κρατάνε το χέρι της µάνας τους; Τη δικιά µου την έχασα στα 91, αλλά για µένα ήταν εικοσάχρονη. Ηξερε απέξω τα κινητά µας και τα ΦΠΑ µας. Ολα τα ήξερε. «Λωξάντρα» Μικρασιάτισσα… Οταν την έχασα άρχισα να νιώθω ενοχές, ότι την αφήσαµε και έφυγε. Μισούσα πάντα το καλοκαίρι, αλλά ύστερα από αυτό που µας βρήκε Αύγουστο το µίσησα πιο πολύ. Ακολούθησε µια µεγάλη καταθλιψάρα, ώσπου το ’16 µου τηλεφώνησε η Κίρκη Καραλή: «Ασε τις µαλακίες και πάµε να κάνουµε θέατρο το “Αυτή η νύχτα µένει”». Το κάναµε στα τέλη του ’16 αρχές του ’17 και µετά ξαναγύρισα στο χωριό. Από τότε µέχρι αυτήν τη στιγµή δεν έχω πάει ούτε σε ταβέρνα ούτε σε καφέ ούτε καν στο κέντρο. Πρώτη φορά είµαι έξω τώρα για να σε συναντήσω και να κάνουµε αυτή την κουβέντα.
Ωστόσο από δω και πέρα θα χτυπάει συνεχώς το τηλέφωνό σας. ∆ίνετε συνεντεύξεις στα Μέσα.
Εχω τροµερή αγοραφοβία. Ντρέποµαι και φοβάµαι.
Το βλέπω έτσι όπως σας έχω απέναντί µου.
Υπάρχει όρος στο συµβόλαιο να εµφανίζοµαι για να διαφηµιστεί η σειρά. Είναι από τις ελαχιστότατες περιπτώσεις που συναντώ δηµοσιογράφο. Συνήθως νιώθω πιο ασφαλής να µου στέλνουν ερωτήσεις ή να µιλάµε µέσω Skype. Αρχισα να φοβάµαι πολύ µετά την απώλεια της µητέρας µου. Εβλεπα τις µανάδες και ζήλευα, έλεγα: «Γιατί να ζουν αυτές και να µη ζει η δικιά µου;». Και στο θέατρο βέβαια που έβγαινα έπρεπε να είχα πιει κάνα κονιάκ πριν.
Πάνε αυτά. Τώρα περνάτε την αναγέννηση, σαν τον φοίνικα µέσα από τις στάχτες.
Χαίροµαι που το λέτε. Πέρασα πολλά µετά την ταινία και θέλω να πω το εξής: πάντα πίστευα και πιστεύω ότι ο Κραουνάκης είναι µεγάλος συνθέτης. Οταν υπογράψαµε µε τον Παναγιωτόπουλο µε ρώτησε τι µουσική να βάλουµε. Για µένα ήταν ονειρικό να έγραφε µουσική ο Σταµάτης. «Πού θα τον βρούµε αυτόν;» µε ρωτάει ο Παναγιωτόπουλος. Τηλεφωνώ στη Μαλβίνα και µου δίνει το νούµερό του. Τότε δούλευε στο Zoom µε Ζαχαράτο και Ελένη ∆ήµου. Μιλήσαµε αλλά ψιλοχάθηκε κι εκεί µου πρότεινε ο Παναγιωτόπουλος να χρησιµοποιήσουµε παλιά τραγούδια. «Οχι, όχι, µόνο Κραουνάκης» επέµενα. Αρχισα να πηγαίνω σπίτι του και µια φορά λέγαµε να πάµε απ’ του Γιώργου Μαρίνου στο Μάτι. Μια χαρά ήταν όλα. Εκ των υστέρων, έδινε συνεντεύξεις και ευχαριστούσε τη Μαλβίνα, επειδή εκείνη τάχα µου τον είχε προτείνει. Εκεί νευρίασα εγώ, δεν είχα κανέναν άλλο λόγο.
Στο σίριαλ ποιος θα γράψει τη µουσική τώρα;
Θα υπάρχει φυσικά το τραγούδι του Σταµάτη, αλλά µε άλλη τραγουδίστρια, τη Γιώτα Νέγκα, όχι την Παπίου. Μια σκέψη ήταν να χρησιµοποιήσουµε τα τραγούδια του 1980, του Μουσαφίρη, της Πίτσας Παπαδοπούλου, αλλά τα πνευµατικά δικαιώµατα ήταν πολλά. Τελικά θα µπουν τραγούδια του Τάκη Σούκα. ∆εν τα πολυξέρω αυτά. Να γράψεις ότι θεωρώ τον Κραουνάκη εµπνευσµένο και ευλογηµένο δηµιουργό. Κι ας µε έβριζε σε όλη την Αθήνα. ∆εν είναι δυνατόν το «Αυτή η νύχτα µένει» να είναι του Παναγιωτόπουλου και του Κραουνάκη. Οχι, είναι του Αλεξανδρή σε υπέροχη σκηνοθεσία του Παναγιωτόπουλου και σε υπέροχη µουσική του Κραουνάκη.
Να υποθέσω ότι µε το που δείτε το πρώτο επεισόδιο του σίριαλ αµέσως θα τρέξετε να µάθετε πώς πήγε από τηλεθέαση.
Εννοείται, πάντα ήµουν της τηλεθέασης. Το ίδιο και στα βιβλία µου, αφού τώρα µαθαίνω ότι πάει τρελά η επανέκδοση. Το περιµένουν πώς και πώς στον Alpha.
Τι περιµένετε από τη σειρά και από την επανέκδοση του βιβλίου;
Να αγαπηθούν από τον κόσµο. Να µάθουν οι νέοι εκτός από µια περίοδο του τραγουδιού και έναν τρόπο διασκέδασης που πέρασε ανεπιστρεπτί.
INFO
Η σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» κάνει πρεμιέρα απόψε στον Alpha