Με υποδέχτηκε στο σπίτι του στην Άνω Κυψέλη, εκεί που τον είχα συναντήσει πριν 12 χρόνια για μία άλλη συνέντευξη μπροστά στο φακό. Δεν τη θυμόταν εκείνη την πρώτη μας συνάντηση, παρόλο που- όπως διαπιστώνει κανείς- το μνημονικό του διατηρείται σε άριστα επίπεδα.
Φορούσε τις πιτζάμες του, καθώς ήμουν έξω απ’ την πόρτα του ένα τέταρτο περίπου νωρίτερα από το καθορισμένο ραντεβού μας. Με οδήγησε κατευθείαν στον προσωπικό του χώρο, ένα μικρό στουντιάκι.
«Πάω να ντυθώ κι επιστρέφω σε πέντε λεπτά» μου είπε και αυτό έγινε.
Ύστερα ήρθε φανερά ορεξάτος για κουβέντα. Κάθισε απέναντι μου και πολύ γρήγορα βρεθήκαμε να μιλάμε σαν δύο φίλοι χρόνων. Άξονας στη συζήτηση μας ήταν η ιστορία της ζωής του – μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες και βιώματα, με αναφορές σε ιερά πρόσωπα του λαϊκού τραγουδιού μας, σε καταστάσεις και σε εικόνες μιας άλλης Ελλάδας που σε λίγο θα μοιάζει με προϊστορία των όσων βιώνουμε σήμερα στην τέχνη και την ίδια την κοινωνία.
Διαβάστε τη συνέχεια στο koutipandoras.gr
