Ανασυγκρότηση επί παντός. Οχι μονάχα οργανωτική. Λόγος που εισκομίζει κάτι φρέσκο, λόγος συγκροτημένος και συντονισμένος, που δεν αρκείται στην καταγγελία. Και, φυσικά, προτάσεις συγκεκριμένες –ειδικά για την οικονομία– με αξιοποίηση της κυβερνητικής εμπειρίας, αλλά και υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου… Δεν είναι εύκολη η αντιπολίτευση έπειτα από μια ήττα. Απαιτείται σφρίγος, χρειάζεται καθαρή στόχευση και επιβάλλεται να μην εξελίσσονται οι εσωκομματικές διεργασίες σε βαρετές και ανούσιες διαμάχες. Κάπως έτσι η σημερινή επιστολή προς τον Αλέξη Τσίπρα.
Κύριε πρόεδρε,
Το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, έναν χρόνο μετά την ήττα στις εκλογές, είναι τι κάνει ως αντιπολίτευση για να επιστρέψει στην εξουσία. Χαίρω πολύ για την κοινοτοπία, θα πείτε, και θα ’χετε δίκιο. Ομως δεν είμαι βέβαιος ότι μέχρι τώρα έχετε ως κόμμα ασχοληθεί συστηματικά και σοβαρά με τις βασικές πτυχές του θέματος.
Δηλαδή με τα αίτια της ήττας, το είδος της αντιπολίτευσης και την υπεράσπιση του κυβερνητικού σας έργου. Αντ’ αυτών, υπήρξε κάποια αυτοκριτική –μάλλον «για τα μάτια» θα τη χαρακτήριζα–, ασυντόνιστη αντιπολίτευση, χωρίς πυξίδα και, βέβαια, σχεδόν καμία ουσιαστική προβολή/υπόμνηση/υπεράσπιση των κυβερνητικών πεπραγμένων.
Θα αρχίσω από αυτό το τελευταίο διότι το θεωρώ μείζον. Τουλάχιστον πιο σοβαρό από τις κουβέντες, τις δηλώσεις και τις αιχμές για το… προσωποπαγές κόμμα, την Προοδευτική Συμμαχία, το νέο ηγετικό σχήμα και τα συναφή. Αναπόφευκτα αυτά, αλλά νομίζω ότι δεν συγκινούν ιδιαίτερα την κοινωνία. Ούτε καν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που σας έδωσε το υψηλό εκείνο ποσοστό.
Αμ έπος, λοιπόν. Βγήκε ο Αδωνης και παραδέχτηκε ότι είχε γίνει σοβαρή δουλειά από τον ΣΥΡΙΖΑ για το Ελληνικό. Ευθαρσώς ο Πιερρακάκης απένειμε εύσημα στους προκατόχους του (Παππάς, Κρέτσος, Φωτάκης) για το έργο τους. Ο Δένδιας «πάτησε» πάνω στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την ελληνοϊταλική συμφωνία…
Ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να επανασυστήσει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Και, βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης δικαίωσε πλήρως τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ΕΣΥ παίρνοντας πίσω τα περί ιδιωτικοποιήσεων… Αυτά, ενδεικτικώς. Αλλά για πείτε μου. Πέρα από τυπικές δηλώσεις του Χαρίτση ή κατά μόνας πρωτοβουλίες βουλευτών και στελεχών είδατε κάποια συγκροτημένη προσπάθεια να υπομνησθούν τα συγκεκριμένα –κομβικής σημασίας– έργα;
Οχι βέβαια. Θα έλεγα δε ότι με εξαίρεση τις Πρέσπες ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να μιλήσει δυνατά ακόμη και για το πολύτιμο «μαξιλάρι» που άφησε. Να τονίζει εμφατικά συνεχώς, με όρους δικαίωσης, ώστε να κατανοήσει η κοινωνία αυτό που της είχε στερήσει ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός της ΝΔ, να καταλάβει και να εκτιμήσει.
Θέλετε κι άλλα; Βγήκε προχθές ο Χατζηδάκης και είπε ότι οι παθογένειες στο Μάτι συνέτειναν στο να πάρει η καταστροφή τις διαστάσεις που πήρε. Αυτό δηλαδή που έλεγε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και τον λοιδορούσαν τρομοκρατικά η ΝΔ και η ταξιαρχία των φιλικών της μίντια (η κακή διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνησή σας είναι άλλης τάξεως ζήτημα).
Ε ούτε ένας από σας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να το υπενθυμίσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ταυτόχρονα με την αναγκαία αυτοκριτική. Και το έκανε ποιος; Ο Αρης Πορτοσάλτε! Οι δικοί σας αγρόν ηγόραζαν. Οπως κάνουν άλλωστε και για τη Μάνδρα…
Επίσης, μιας και μιλάμε για το είδος της αντιπολίτευσης που ασκείτε ως κόμμα: αργά αντανακλαστικά και γκάφα για τον «Μεγάλο περίπατο». Γκάφα για τα 32 εκατομμύρια της διαφήμισης για τον τουρισμό. Λίγα πράγματα για το μέγα θέμα με τις τράπεζες (χρηματοδότηση επιχειρήσεων από το εγγυοδοτικό ταμείο) παρά τις προσπάθειες του Παππά.
Υπάρχουν κι άλλα, ειδικά στον τομέα της οικονομίας (επιχειρείν, απολύσεις, τεχνολογία κ.ά.), για τα οποία θα πούμε προσεχώς. Και τα οποία, κύριε πρόεδρε, είναι ιδιαιτέρως κρίσιμα. Θα έλεγα ότι θα κρίνουν την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και θα απαντήσουν στο κεντρικό ερώτημα:
Αριστερός σχηματισμός εξουσίας ή κόμμα διαμαρτυρόμενης Αριστεράς;
Ασυντόνιστη, αμήχανη αντιπολίτευση, χωρίς πυξίδα και, βέβαια, σχεδόν καμία ουσιαστική προβολή/υπόμνηση/ υπεράσπιση του έργου της ως κυβέρνηση
