Το νομοσχέδιο που κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας πρέπει να απορριφθεί από όλο τον λαό και τον εκπαιδευτικό κόσμο, γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ επιβάλλει –και με τη βούλα πια– η μόρφωση που δίνεται στα παιδιά του λαού να είναι με το σταγονόμετρο, ανάλογη με τις μορφωτικές και κοινωνικές δυνατότητες κάθε οικογένειας.
Πρέπει να απορριφθεί γιατί θέλει να οδηγήσει το σχολείο και συνολικά την εκπαιδευτική κοινότητα να αναζητούν συνεχώς πόρους, λες και το δικαίωμα στη μόρφωση είναι επιχειρηματικό ρίσκο, αντί η ουσιαστική στήριξη για τη λειτουργία του να ανήκει στην ευθύνη της κυβέρνησης.
Πρέπει να απορριφθεί γιατί, προκειμένου να προχωρήσουν όλα αυτά τα αντιδραστικά μέτρα, προωθεί τον ασφυκτικό έλεγχο του εκπαιδευτικού, ο οποίος μόνο στήριξη και ενίσχυση του μορφωτικού του ρόλου δεν συνιστά.
Το βασικό πρόβλημα του σημερινού σχολείου δεν είναι η έλλειψη αυτονομίας και οι δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων (π.χ. για μια εκδρομή ή μια εκπαιδευτική δράση). Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το υπουργείο Παιδείας δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για τη σωστή λειτουργία του σχολείου.
Δική τους ευθύνη είναι:
• Τα 60.000 κενά εκπαιδευτικών εξαιτίας της αδιοριστίας μόνιμου προσωπικού.
• Η μείωση των δαπανών για την παιδεία κατά σχεδόν 2,2 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009, την ίδια ώρα που είμαστε πρώτη χώρα στον κόσμο σε δαπάνες για το ΝΑΤΟ.
• Η εγκατάλειψη των σχολικών υποδομών και τα χιλιάδες κοντέινερ μες στα οποία κάνουν μάθημα τα παιδιά μας, το γεγονός ότι σε ελάχιστα σχολεία υπάρχουν σύγχρονα εργαστήρια, βιβλιοθήκες κ.ο.κ. Το νομοσχέδιο είναι ήδη καταδικασμένο στη συνείδηση του λαού μας. Γιατί η κατάσταση με το συνεχές «άνοιξε κλείσε» των σχολείων, η παρατεταμένη καραντίνα μαθητών όλων των ηλικιών και η συσσώρευση μορφωτικών κενών, τα οποία μάλιστα δεν έχουν αποτιμηθεί ολοκληρωμένα, έχουν διαμορφώσει κριτήριο για το «πού το πάει» η κυβέρνηση στην παιδεία.
Το έργο αυτό, άλλωστε, το έχουμε ξαναδεί. Η Ευρωπαϊκή Ενωση χρόνια τώρα ζητάει περισσότερη «αυτονομία» των σχολείων, δηλαδή σχολεία «πολλών ταχυτήτων» και ακόμη περισσότερων κοινωνικών φραγμών. Και σε αυτή την υπόθεση έχουν συνδράμει όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Ηδη από το 2015 έκθεση της Κομισιόν για την εκπαίδευση στην Ελλάδα αναφερόταν θετικά στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί με νόμο της «προωθεί τις κατευθύνσεις της μεγαλύτερης αυτονομίας και των διαδικασιών εσωτερικής/ εξωτερικής αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών»!
Το σχολείο που θέλει να φτιάξει η κυβέρνηση ούτε σύγχρονο ούτε δίκαιο είναι. Ίσα ίσα αποτελεί σύγχρονο εκπαιδευτικό σκοταδισμό, γιατί:
α) Ξεσκαρτάρει τους μαθητές, αντί να τους στηρίζει όλους.
β) Μονόπλευρα ενισχύει ληξιπρόθεσμες δεξιότητες για την αγορά και την εκμετάλλευση, όταν η γνώση που έχει συσσωρευτεί «φωνάζει» ότι αυτό που κυρίως απαιτείται στην εποχή μας είναι ανέβασμα του μορφωτικού υπόβαθρου των μαθητών.
γ) Απαξιώνει τον ρόλο του εκπαιδευτικού μετατρέποντάς τον σε φοβισμένο «γρανάζι», που αντί να προσανατολίζεται στη στήριξη των μαθητών θα συμπληρώνει συνεχώς γραφειοκρατική χαρτούρα.
δ) Αποσπά εκπαιδευτικούς από τη σχολική τάξη όταν υπάρχουν χιλιάδες κενά για να τους κάνει επιθεωρητές τού κατά πόσο προωθούνται οι αντιδραστικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης.
Το πραγματικό δίλημμα για τον λαό μας είναι: σχολεία των λίγων και εκλεκτών, τα οποία ζούμε χρόνια τώρα και που όλες οι κυβερνήσεις προωθούν διαχρονικά, ή παιδεία για όλους, με επιστημονικά και παιδαγωγικά αναβαθμισμένα βιβλία, με υποδομές, με ουσιαστικά επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς, που είναι και το πραγματικά σύγχρονο.
Η κυβέρνηση έχει πάρει το μέρος του παλιού και των λίγων, όμως οι πολλοί έχουν τη δύναμη να επιβάλουν το σχολείο των σύγχρονων αναγκών τους. Και αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την πάλη για να μην περάσει και να μην εφαρμοστεί στην πράξη το άθλιο νομοσχέδιο.
*Ο Κυριάκος Ιωαννίδης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του τμήματος παιδείας και έρευνας