… και κατάκτησε προσφάτως την τιμητική διάκριση του κορυφαίου φιλμ τρόμου όλων των εποχών, σύμφωνα με τους συντάκτες του «Variety».
Ήταν 11 Οκτωβρίου του 1974 όταν στις βιτρίνες κάποιων αμερικανικών κινηματογράφων αναρτήθηκε για πρώτη φορά ο τίτλος μιας ταινίας τρόμου που δεν άφηνε παρερμηνείες ως προς το ποιόν της. Το «The Texas Chain Saw Massacre » ήταν μια χαμηλού κόστους παραγωγή του άγνωστου τότε σκηνοθέτη Τόμπι Χούπερ ο οποίος είχε κάνει μόλις άλλη μία ταινία, το ψυχεδελικό «Eggshells» δύο χρόνια νωρίτερα. Ελάχιστοι έδωσαν τότε σημασία στην… σφαγή του Τέξας που βασιζόταν σε ένα αυθεντικό περιστατικό και παρέπεμπε σε b-movies της κακιάς ώρας. Οι πρώτοι θεατές όμως ξετρελάθηκαν με το φιλμ, το word of mouth έπιασε τόπο και χάρη στο πέρασμα του χρόνου, η δημιουργία του Χούπερ (σε αυτό το φιλμ οφείλουμε τη γέννηση του όρου slasher), βρήκε την αναγνώριση που της άρμοζε.
Η δεκαετία του ’70 ήταν μια περίοδος κοινωνικών αναταραχών και μετασχηματισμού για τις HΠΑ που κλυδωνίζονταν από την ήττα στον πόλεμο του Βιετνάμ, το σκάνδαλο του Watergate και την πρωτόγνωρη πετρελαϊκή κρίση του ’73. Τα βαθιά σημάδια στην αμερικανική κοινωνία αντικατοπτρίζονταν με ταινίες σαν αυτή, όπου η αληθινή δράση της οικογένειας από το Τέξας, σοκάρει. Μέλη της ο πατέρας, ιδιοκτήτης του βενζινάδικου που επιπλέον διαθέτει και εστιατόριο για τους περαστικούς ταξιδιώτες – οι οποίοι αγνοούν ότι το γευστικό κρέας που τρώνε είναι ανθρώπινο-, ο υπέργηρος παππούς και τα δύο αδέλφια, με τον μικρότερο (ο θρυλικός Leatherface) να αναλαμβάνει ρόλο γυναίκας που μαγειρεύει και σερβίρει τους υπόλοιπους στα οικογενειακά τραπέζια!
Για πολλά χρόνια απαγορευμένη σε αρκετές χώρες η ταινία βασίζεται στην ιστορία του Εντ Γκέιν του αδίστακτου «χασάπη του Γουισκόνσιν» που έφτιαχνε οικιακά και προσωπικά αντικείμενα από το δέρμα και τα οστά των θυμάτων του . Ξεκινάει ειδυλλιακά με τους πέντε νέους να πηγαίνουν εκδρομή πριν πάρουν το «λάθος δρόμο» και βρεθούν στα χέρια των τεξανών κανίβαλων. Το επιμύθιο αφορά στην ευνουχισμένη προσωπικότητα του Leatherface, (που υποτάσσεται πλήρως στον δεσποτικό και συγκεντρωτικό πατέρα) και κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά, με το αλυσοπρίονο να έχει ξεκάθαρο φαλλικό συμβολισμό. Γυρισμένη με ντοκιμαντερίστικη γραφή και ελάχιστα χρήματα (από 80 έως 150.000 δολάρια το τελικό κόστος) η ταινία άφησε εποχή λόγω της ωμής ακραίας βίας που καταγράφει και έσπασε ταμεία με εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 30,9 εκατομμύρια δολάρια. Από αυτά, τα 16 εκατομμύρια δολάρια προήλθαν μόνο από τις ΗΠΑ.
Ο μύθος όμως του «Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι» όπως βαφτίστηκε η ταινία στα ελληνικά, γιγαντώθηκε και οδήγησε σε 8 σίκουελ και πρίκουελ που γνώρισαν από σχετική έως αρκετή επιτυχία. Πριν από λίγες μέρες όμως η αρχική ταινία του 1974 έφτασε στον κολοφώνα της δόξας της καθώς σε πρόσφατη ψηφοφορία τους οι συντάκτες του «Variety» την ανάδειξαν ως την «καλύτερη ταινία τρόμου όλων των εποχών», πιο πάνω από φιλμ-τοτέμ σαν τον «Εξορκιστή» (2η θέση) και το «Ψυχώ» (3η θέση).
Διαβάστε επίσης
«Εγκληματική οργάνωση» στην Κέρκυρα αλά Χαλκίδα – Συλλήψεις εφοριακών και λογιστή
Η ΓΣΕΕ κάνει ψηφιακές… πλάτες στην κυβέρνηση