Έχουν περάσει 40 χρόνια από την πρώτη προβολή της ταινίας «Ρεμπέτικο» σε σκηνοθεσία Κώστα Φέρρη και σενάριο του ίδιου και της Σωτηρίας Λεονάρδου.
Σαράντα χρόνια μετά κι αν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια θα ήταν δύσκολο να φανταστώ πως μπορεί το σπουδαίο αυτό έργο να παραμένει τόσο σύγχρονο διατηρώντας ακέραιες όλες τις αρετές του.
Αυτό που παρακολουθήσαμε στην πρόβα, παραμονή της συναυλίας, ήταν συγκινητικό. Ο Σταύρος Ξαρχάκος κατάφερε να μετατρέψει τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής σε ρεμπέτικο πάλκο.
Την Τετάρτη και Πέμπτη, 17 & 18 Ιανουαρίου 2024, αντίστοιχα, το κοινό θα έχει μια μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσει τον εμβληματικό συνθέτη σε μια μυσταγωγική συναυλία.
Ο συνθέτης με εφηβική ορμή συνομιλούσε με τον κάθε μουσικό ξεχωριστά. Με πατρική φροντίδα πλησίαζε τους συνεργάτες του και τους ψιθύριζε στο αυτί οδηγίες.
Η σκηνή του Μεγάρου σείστηκε όταν η Ηρώ Σαΐα τραγούδησε με όλο της το σώμα το «Καίγομαι» θυμίζοντας αμανέ.
Λίγο αργότερα ο Σταύρος Ξαρχάκος ερμήνευσε το «Πρακτορείο» έχοντας το βλέμμα του χαμηλά και κάνοντας την πλατεία να ανατριχιάσει θυμίζοντας την χαρακτηριστική σκηνή από την ταινία.
Ανοίγοντας τα χέρια του αφουγκράζονταν όλη την ορχήστρα που περίμενε το παραμικρό του νεύμα. Ένα πειθαρχημένο, ομοούσιο σώμα μας σύστησε ξανά το καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι.
Το σαντούρι του Βαγγέλη Πασχαλίδη και οι δοξαριές του Βεράνη Καλογιάννη συναντήθηκαν με τις βυζαντινές φωνές του Χάρη Τρασάνη, του Λάζαρου Κουμεντάκη και του Θανάση Ανδρεάδη.
Στη χθεσινή πρόβα ο Σταύρος Ξαρχάκος είχε έναν ακόμα βοηθό που, δυστυχώς, οι θεατές δεν θα μπορέσουν να απολαύσουν. Σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς ο γιος του συνθέτη στεκόταν στην άκρη της σκηνής και ως μικρός μαέστρος τίναζε τα χέρια του σε κάθε νότα.
Ο συνθέτης με περισσή ευγένεια ευχαρίστησε όλους εμάς που είχαμε την τιμή να τον παρακολουθήσουμε σε μια αναμφίβολα σπουδαία στιγμή για το ελληνικό τραγούδι.
Το «Ρεμπέτικο»
Αργυρή Άρκτος στο 34ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου και τέσσερα Βραβεία στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι μόνο κάποιες από τις διακρίσεις της ταινίας.
Η ιστορία της μεσοπολεμικής Ελλάδας, από το 1920 έως το 1960, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη μέσα από το ρεμπέτικο τραγούδι.
Το «Ρεμπέτικο» στάθηκε η αφορμή να συναντηθούν για ακόμη μια φορά ο Νίκος Γκάτσος με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Μετά το «Νυν και Αεί» ο συνθέτης μελοποιεί τους στίχους του Γκάτσου και η μουσική του «Ρεμπέτικου» περνάει στην αθανασία.
Ταυτότητα παράστασης
Σταύρος Ξαρχάκος
~ Ρεμπέτικο ~
40 χρόνια μετά
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών | Αίθουσα ΑλεξάνδραΤριάντη
Τετάρτη 17 &Πέμπτη 18 Ιανουαρίου | 20:00
Με αλφαβητική σειρά:
Ανδρεάδης Θανάσης: ψάλτης
Βασίλας Γρηγόρης: μπουζούκι, τραγούδι
Βεράνης Καλογιάννης: βιολί
Βεργόπουλος Φώτης: μπουζούκι, τραγούδι
Δρογκάρης Βασίλης: ακορντεόν
Ζάκκας Ηρακλής: μπουζούκι, τραγούδι
Καρούνης Ζαχαρίας: τραγούδι
Καψοκαβάδης Αλέξανδρος: τζουράς, τραγούδι
Κολοβός Κωνσταντίνος: ψάλτης
Κουμεντάκης Λάζαρος: ψάλτης
Λίβανος Δημήτρης: μπουζούκι, τραγούδι
Μέρμηγκας Θοδωρής: κιθάρα, τραγούδι
Νεοφυτίδης Νεοκλής: πιάνο
Νικόπουλος Γιώργος: κιθάρα, τραγούδι
Σταύρος Ξαρχάκος: ενορχήστρωση – διεύθυνση ορχήστρας
Παππάς Γιώργος: μπουζούκι, τραγούδι
Πάππος Μανώλης: μπουζούκι, τραγούδι
Πασχαλίδης Βαγγέλης: σαντούρι
Ρέππας Δημήτρης: μπουζούκι, τραγούδι
Σαΐα Ηρώ: τραγούδι
Τζίκας Αντώνης: κόντρα μπάσο
Τρασάνης Χάρης: ψάλτης
Διαβάστε επίσης:
Είδαμε την παράσταση «Ταγκαλάκι» για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο
Γιάννης Νιάρρος: «Με συγκινούν τα εξπρεσιονιστικά και κουλά έργα»
Εθνικό Θέατρο: Ηχηρό μήνυμα των σπουδαστών – «Όχι στην εμπορευματοποίηση της παιδείας»
