Μάλλον το να έχεις τις πολιτικές σου απόψεις και να μην συμφωνούν με τις «δικές μας» είναι κολάσιμο.
Μετά την επίθεση που δέχθηκε για τις δηλώσεις της η Νατάσσα Μποφίλιου αρχής γενομένης από τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, ο επικεφαλής του Ποταμιού ήρθε να καταθέσει και τη δική του άποψη.
Στον Σταύρο Θεοδωράκη δεν άρεσε η «αριστερίστικη» εκδοχή της «επανάστασης», του να ανέβεις δηλαδή στο βουνό για να πολεμήσεις τις τράπεζες.
Ο επικεφαλής του ποταμιού, χωρίς να την κατονομάσει, αλλά φωτογραφίζοντάς την, τις επιρρίπτει ευθύνες γιατί οι καλλιτέχνες παρασύρουν «τους θαυμαστές σαν τα μικρά παιδιά». Τις καταλογίζει μάλιστα ότι κάνει τις δηλώσεις τις ημέρες της πρεμιέρας της «σε μια από τις μεγαλύτερες σκηνές των Αθηνών (και όχι των βουνών)».
Ο ίδιος μιλάει για «αντισυστημικές φανφάρες» χωρίς να καταλαβαίνει πως οι ίδιες του οι δηλώσεις είναι καθαρά συστημικές.
Για τον Έλληνα πολιτικό και πρώην δημοσιογράφο όλα αυτά προκαλούν «ζάλη» στη χώρα.
Ίσως η ισοπέδωση όλων των απόψεων για τον κ. Θεοδωράκη να ήταν μια λύση…
Να τι γράφει στο Facebook:
Το ‘14 γέμισαν τα κανάλια, οι εφημερίδες και το διαδίκτυο με τραγουδιστές και ηθοποιούς που έλεγαν «έλα Τσίπρα να μας σώσεις». Κάποιοι προσδοκούσαν βέβαια τη δική τους σωτηρία αλλά αυτό μάλλον επιβαρύνει τη θέση τους παρά τους αθωώνει. Ο κόσμος πήγαινε στις συναυλίες και στα θέατρα και αυτοί τους πουλούσαν πακέτο στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όσο περισσότεροι χειροκροτούσαν τόσο μεγαλύτερος ήταν ο τίτλος της προπαγάνδας στα ΜΜΕ.
Η ιστορία συνεχίστηκε και το ’15. Το ’16 ξεθύμανε. Οι μισοί ζήτησαν συγγνώμη και οι άλλοι μισοί μίλησαν για παρεξήγηση. Το καμίνι της «επανάστασης» όμως δεν έσβησε. Μετά τη διάψευση από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το επόμενο βήμα είναι να λες ότι θα ανέβεις στο βουνό για να πολεμήσεις την Ευρώπη των τραπεζών (μια αριστερίστικη εκδοχή, δηλαδή, της ατζέντας ψεκασμένων). Όλα αυτά βέβαια ειπωμένα τις μέρες της πρεμιέρας σου σε μια από τις μεγαλύτερες σκηνές των Αθηνών (και όχι των βουνών).
Χωρίς να σκέφτεσαι καθόλου τις ευθύνες σου για όλους αυτούς που σε ακολουθούν. Γιατί οι καλλιτέχνες ξέρουν ότι οι θαυμαστές είναι πολλές φορές σαν τα μικρά παιδιά. Πιστεύουν τους έρωτες που τους τραγουδάνε και ενίοτε παίρνουν στα σοβαρά τις αντισυστημικές τους φανφάρες. Αφού ισχύει ότι «έρχονται οι μέρες του φωτός και μια εποχή τελειώνει», γιατί να μην ισχύει ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια δικτατορία»;
Έτσι κάπως οι άνθρωποι τρελαίνονται, η κοινωνία δεν μπορεί να βγει από την περιδίνηση και η Ελλάδα παραμένει μια χώρα ζαλισμένη.