Μπορεί προεκλογικά η ΝΔ να θεωρούσε την επιδοματική πολιτική και τις προσλήψεις στο Δημόσιο ως αντιαναπτυξιακό εργαλείο οικοδόμησης πελατειακού κράτους από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετεκλογικά όμως αντιλαμβάνεται τα παραπάνω ως πυλώνα άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Απαντώντας στην κριτική βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2020, ο υπουργός Οικονομικών ανέπτυξε τη θέση πως η κοινωνική πολιτική έχει στόχο την οικονομική αποτελεσματικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και παρέθεσε τους πυλώνες μέσω των οποίων η κυβέρνηση προσπαθεί να φέρει εις πέρας τους προαναφερθέντες στόχους.
Τότε, λοιπόν, πρώτο τη τάξει πυλώνα παρέθεσε τη «διατήρηση του πλέγματος κοινωνικής προστασίας μέσω επιδομάτων». Και συγκεκριμένα, των επιδομάτων που χορηγεί ο ΟΠΕΚΑ, το επίδομα παιδιού, το επίδομα αλληλεγγύης, το επίδομα στέγασης, τη συνεισφορά Δημοσίου για την προστασία της πρώτης κατοικίας, τα σχολικά γεύματα, τις προνοιακές παροχές σε χρήμα για ΑμεΑ κι άλλες πρωτοβουλίες.
Ο Γ. Σταϊκούρας αναφέρθηκε ακόμα στις ενέργειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, ενώ κοινωνικό πρόσημο προσέθεσε και στη μεταρρύθμιση του συστήματος εισφοράς της κοινωνικής ασφάλισης. Αντίστοιχο χαρακτήρα θεωρεί ο υπουργός Οικονομικών ότι έχουν οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες προκειμένου να μπει τέλος «στον παραλογισμό της υπερφορολόγησης», όπως επίσης αποκάλεσε «κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής» τις προσλήψεις στα Σώματα Ασφαλείας για την ενίσχυση της ασφάλειας του πολίτη.
Προφανώς, σε μία χώρα που εφαρμόστηκαν τρία προγράμματα προσαρμογής για να εξέλθει από τις συμπληγάδες της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, ένα διευρυμένο πλέγμα κοινωνικής πολιτικής θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαίο για λόγους κοινωνικής επιβίωσης και συνοχής. Ωστόσο, μοιάζει τουλάχιστον αντιφατικό να παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι του κοινωνικού κράτους όσοι τα προηγούμενα χρόνια χαρακτήριζαν δυναμίτη στα θεμέλια της οικονομίας την επιδοματική πολιτική, επειδή επιβράδυνε τους ρυθμούς ανάπτυξης και καλλιεργούσε λανθασμένες συνειδήσεις σε κοινωνικό επίπεδο. Το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίζει «κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής» τις προσλήψεις έστω και στην ΕΛ.ΑΣ αποτελεί ένα απτό δείγμα των εκ διαμέτρου αντίθετων πράξεων σε σχέση με όσα είχε εξαγγείλει προεκλογικά το κυβερνών κόμμα. Πού να θυμηθεί κανείς και το περιβόητο 1 προς 5 στο Δημόσιο…
