«Θα ήθελα πολύ να είμαι αυτός ο πατέρας. Νομίζω ότι κάθε παιδί θα ήθελε να έχει έναν τέτοιο πατέρα». Με αυτή τη φράση περιέγραψε ο Γιάννης Μπεχράκης στον συνάδελφό του από το Reuters, Βασίλη Τριανταφύλλου, την εμβληματική φωτογραφία από την Ειδομένη.
Εκείνο το απόλυτο ενσταντανέ ενσυναίσθησης, που στη διαδρομή για το άγνωστο ένας Σύρος πρόσφυγας περπατά στο κέντρο του δρόμου υπό καταρρακτώδη βροχή κρατώντας σφιχτά την κόρη του. Για να προστατευθεί φορά μια αυτοσχέδια μπέρτα από μαύρες σακούλες σκουπιδιών και φιλά τρυφερά την κόρη του στο μάγουλο.
Στο in memoriam του Reuters, ο Βασίλης Τριανταφύλλου, μας μεταφέρει τη στιγμή και την περιγραφή του Γιάννη Μπεχράκη.
«Το πρωί που φύγαμε από το ξενοδοχείο, έβρεχε και ο Γιάννης παραπονιόταν», θυμάται ο Β.Τριανταφύλλου.
«Στο δρόμο για τα σύνορα, είδαμε αυτούς τους πρόσφυγες και άρχισε να φωτογραφίζει, μετά από λίγο του είπα: Εντάξει, ας πάμε ». Μου απάντησε: « Όχι, όχι, περίμενε, δεν έχω την εικόνα ». Περιμένω στο αυτοκίνητο και όταν επιστρέφει μου λέει: «Εντάξει, έχω την εικόνα». Ενώ την κοιτούσε άρχισε να μου την περιγράφει. Και όπως πάντα η περιγραφή του ήταν ανορθόδοξη.
«Θα ήθελα πολύ να είμαι αυτός ο πατέρας, νομίζω ότι κάθε παιδί θα ήθελε να έχει έναν τέτοιο πατέρα», μου είπε.
«Αυτή η εικόνα αποδεικνύει ότι τελικά υπάρχουν υπερήρωες, δεν φορούσε μια κόκκινη μπέρτα, αλλά μια αυτοσχέδια μαύρη μπέρτα από μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Για μένα αυτό αντιπροσωπεύει τον παγκόσμιο πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη».
Αντίο Γιάννη Μπεχράκη. Σ΄ ευχαριστούμε για όλα. Μα κυρίως γιατί κάθε φορά μας θύμιζες το νόημα της δημοσιογραφίας. «Η αποστολή μου είναι να διασφαλίσω ότι κανείς δεν μπορεί να πει… «δεν γνώριζα».
