Μια συζήτηση με τον κιθαρίστα των James με αφορμή ην επιστροφή τους στην Ελλάδα για δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Ανήκουν αναμφίβολα στα συγκροτήματα που με κάθε επίσκεψή τους στη χώρα μας σημαίνει συναγερμός. Μόλις ένα χρόνο μετά την ιστορική εμφάνισή τους στο Ηρώδειο οι James έρχονται ξανά στην Ελλάδα για δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και το Documento μίλησε με τον κιθαρίστα της βρετανικής κολεκτίβας Σαούλ Ντέιβις για τους ιδιαίτερους δεσμούς του συγκροτήματος και του ίδιου με την Ελλάδα.
Υπήρχε κάποιο μήνυμα στον τίτλο του «Pleased to meet you» (σε ελεύθερη μετάφραση: Χάρηκα για τη γνωριμία); Ακουγόταν σαν να ξέρατε τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
Μπορεί να είχαμε τις δυσκολίες μας σαν μπάντα εκείνη την περίοδο, αλλά ακόμη βγάζαμε πολύ καλούς δίσκους και κάναμε σπουδαία live. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σχέσεις μεταξύ των μελών και τις εντάσεις που δημιουργούνταν, αλλά όχι, δεν υπήρχε κάποιο κρυμμένο μήνυμα στον τίτλο του δίσκου που μέχρι και σήμερα είναι ο αγαπημένος μου από όλη τη δισκογραφία των James. Είναι οξύμωρο γιατί λίγο μετά τα πάντα κατέρρευσαν.
Τελικά γιατί διαλύθηκαν τότε οι James; Ισχύει ότι πήρατε αυτή την απόφαση επειδή είχε λήξει το συμβόλαιό σας με τη δισκογραφική;
Εν μέρει ναι. Συνέπεσε με τη λήξη του συμβολαίου που είχαμε με τη Mercury, αλλά ο βασικότερος λόγος ήταν ότι είχε αρχίσει να χάνεται η συντροφικότητα που υπήρχε μεταξύ μας. Οταν αποφασίσαμε να διαλυθούμε το τελευταίο που περνούσε από το μυαλό μας ήταν ότι ύστερα από μερικά χρόνια θα ήμασταν ξανά μαζί να βγάζουμε δίσκους και να περιοδεύουμε. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να ξαναβρούμε τη θέση μας στη μουσική βιομηχανία, αλλά βοήθησε σε αυτό ο ενθουσιασμός του κοινού για το γεγονός ότι ήμασταν και πάλι εδώ.
Ενα από τα καλύτερα πράγματα που συνέβησαν ποτέ στους James ήταν η συνεργασία με τον Μπράιαν Ινο. Πώς και δεν συνεργαστήκατε μαζί του μετά το reunion;
Ηταν καθαρά πρακτικό το ζήτημα. Ο Μπράιαν ήταν τότε απασχολημένος με άλλα πρότζεκτ, με πρώτους και καλύτερους τους Coldplay. Επιδιώξαμε να συνεργαστούμε ξανά αλλά δεν γινόταν αφού χρειαζόμασταν κάποιον άμεσα για να δουλέψουμε πάνω στο νέο μας υλικό. Ωστόσο ο Μπράιαν με κάποιον τρόπο είναι μέσα σε ό,τι κάνουμε, μας καθοδηγεί και μας λέει τη γνώμη του ακόμη και εξ αποστάσεως. Αυτός άλλωστε μας πρότεινε να δουλέψουμε με τον Λίο Αμπραχαμς που ανέλαβε την παραγωγή στο «Yummy» (σ.σ.: ο τελευταίος δίσκος των James). Σε κάθε περίπτωση ο Μπράιαν είναι αυτός που μας έκανε αυτό που είμαστε, γιατί ήταν ο πρώτος που είδε σε εμάς πράγματα που δεν έβλεπε συχνά και απολάμβανε την ικανότητά μας να αυτοσχεδιάζουμε.
Επιστρέφετε στην Ελλάδα για να παίξετε στο Θέατρο του Λυκαβηττού για πρώτη φορά μετά το 2001. Αληθεύει ότι είναι ένα από τα αγαπημένα σας venues, στο οποίο πάντα θέλατε να ξαναπαίξετε;
Θυμάμαι ακόμη να ανεβαίνουμε με το βαν και λέγαμε ότι αυτός ο δρόμος είναι πιο πιθανό να οδηγεί σε κάποιο λατομείο παρά σε συναυλιακό χώρο. Οταν όμως φτάσαμε μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Το μέρος, η θέα της πόλης από ψηλά ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μας και ναι, ισχύει ότι ζητούσαμε από τον μάνατζέρ μας να ξαναπαίξουμε. Μας πήρε αρκετό καιρό αλλά τελικά να ’μαστε πάλι εδώ.
Είναι όμως και η περσινή βραδιά στο Ηρώδειο αξέχαστη, φαντάζομαι…
Ηταν ένα από τα highlights της καριέρας μας, αναμφίβολα. Υπάρχουν πολύ λίγα μέρη σε όλο τον πλανήτη στα οποία αναφερόμαστε στις μεταξύ μας συζητήσεις και το Ηρώδειο είναι ένα από αυτά. Ο τρόπος που είναι χτισμένο σου δημιουργεί την αίσθηση ότι παίζεις μπροστά σε ένα τείχος από κόσμο που σε κοιτάει από ψηλά. Από την άλλη, σκέφτεσαι ότι εκεί έχουν σταθεί σπουδαίες μορφές της αρχαιότητας και σε πιάνει δέος. Για μένα προσωπικά που έχω σπουδάσει αρχαιολογία και αρχαία ιστορία η Ακρόπολη είναι τόπος προσκυνήματος γύρω από τον οποίο μου αρέσει να τρέχω κάθε φορά που έρχομαι στην Αθήνα. Και μετά κάθομαι και σκέφτομαι όλα αυτά τα ζητήματα με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και το ζήτημα που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Βρετανία και μελαγχολώ.
Αυτό σημαίνει ότι τάσσεστε υπέρ της επιστροφής τους, αν καταλαβαίνω σωστά.
Σαφώς και πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα. Εδώ στην Αγγλία έχει αναπτυχθεί ένα ρατσιστικό αφήγημα ότι «αυτοί οι μελαμψοί τύποι εκεί κάτω δεν μπορούν να φροντίσουν τα τέχνεργά τους, οπότε καλύτερα να τα προσέχουμε εμείς», πράγμα που είναι εντελώς τρελό αφού έχετε μερικά από τα ωραιότερα μουσεία στον κόσμο. Ξέρω ότι το Βρετανικό Μουσείο φοβάται πολύ ότι αν επιστραφούν τα Μάρμαρα, μπορεί μετά να έρθουν και οι Σύριοι ή οι Αιγύπτιοι και να ζητήσουν πίσω αντικείμενα που σχετίζονται με τον πολιτισμό τους, όμως δεν κατέληξαν όλα τα εκθέματα του Βρετανικού Μουσείου εκεί με τον ίδιο τρόπο. Τα Μάρμαρα τα κλέψαμε και τρελαίνομαι όταν ακούω κάποιους να αναφέρονται σε αυτά με τον όρο Ελγίνεια.
Πώς θα θέλατε να θυμάται ο κόσμος τους James όταν αποσυρθούν;
Ωραία ερώτηση. Δεν ξέρω… ίσως για ό,τι καινούργιο φέραμε στη μουσική, για το ότι είμαστε μια μπάντα που είναι πολύ περισσότερα από τα τραγούδια της, που δεν ντραπήκαμε και δεν διστάσαμε ποτέ να θίξουμε σοβαρά ζητήματα. Να μας θυμούνται ως κομμάτι μιας γιορτής, όπως είναι η μουσική και ό,τι περιστρέφεται γύρω από αυτήν.
Ποια ζητήματα σας απασχολούν περισσότερο σήμερα ως άνθρωπο και ως μουσικό;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται αυτός ο διαχωρισμός, αφού η μουσική είναι μέσο έκφρασης για τους James τόσο ως κολεκτίβα όσο και για τον καθένα από μας. Κυκλοφορούν πολλά ψέματα και μισές αλήθειες εκεί έξω που σε συνδυασμό με τις προκαταλήψεις οδηγούν σε λάθος αποφάσεις. Για παράδειγμα, σκέφτομαι ότι σε δύο μήνες στις ΗΠΑ έχουμε εκλογές και περισσότερο από το αν θα χάσει ο Τραμπ τις εκλογές με απασχολεί ότι μπορεί να δούμε εικόνες πολύ χειρότερες από εκείνες που είδαμε το 2021 στο Καπιτώλιο. Σε μια χώρα με 350 εκατομμύρια όπλα σε χέρια πολιτών πολλά μπορούν να συμβούν και δυστυχώς δεν θα μας εκπλήξουν…
ΙΝFO
Τρίτη 3/9 Θέατρο Γης, Θεσσαλονίκη. Πέμπτη 5/9 Θέατρο Λυκαβηττού, Αθήνα
