Η στενά κοµµατική επιλογή της Νέας ∆ηµοκρατίας για τον θεσμό της Προεδρίας της ∆ηµοκρατίας είναι το τελευταίο κεφάλαιο τρόµου της εξαετούς υποβάθµισης των δηµοκρατικών θεσµών στη χώρα από την κυβέρνηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο ίδιος ο κ. Τασούλας κατάφεραν τρία καίρια πλήγµατα στη δηµοκρατική λειτουργία στη χώρα αλλά και στην ίδια την εµπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην πολιτική.
Διαβάστε επίσης: Πολάκης στηρίζει Καρυστιανού: Σάπιες οι ανώτερες βαθμίδες της Δικαιοσύνης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκαινίασε µια πολύ προβληµατική πρακτική στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Πιο συγκεκριµένα, νοµιµοποίησε το να λες ακραιφνή ψέµατα ως επικεφαλής της κυβέρνησης στην κορυφαία πολιτειακή διαδικασία, την αναθεώρηση του συντάγµατος. Ο πρωθυπουργός κατά την προηγούµενη συνταγµατική αναθεώρηση δεσµεύτηκε πως, παρά τον περιορισµό της απαιτούµενης πλειοψηφίας για τον πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, ο ίδιος δεν θα καταστρατηγήσει το πνεύµα του συντάγµατος που επιτάσσει ευρύτερες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, καθώς ο κορυφαίος πολιτειακός παράγοντας πρέπει να εκφράζει την εθνική και λαϊκή ενότητα.
Η επιλογή ενός εν ενεργεία βουλευτή δεν αποτελεί επιλογή συναίνεσης ή εθνικής και λαϊκής ενότητας, αλλά µια επιλογή που µας γυρίζει πίσω στις σκοτεινές εποχές του µονοκοµµατικού κράτους της ∆εξιάς. Αποφασίζοµεν και διατάσσοµεν εν ολίγοις.
Διαβάστε επίσης: «Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση», λένε στην κυβέρνηση για Ανδρέα Λοβέρδο και ΝΔ
Αυτή ακριβώς η επιλογή δείχνει έναν πρωθυπουργό ο οποίος βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο σε µια κρίσιµη στιγµή για την κοινωνική πλειοψηφία και σε µια στιγµή που οι παγκόσµιες σταθερές που γνωρίζαµε αµφισβητούνται και αναθεωρούνται. Τη στιγµή που, σύµφωνα µε τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, η οικονοµία είναι έρµαιο στα χέρια των καρτέλ, το διαθέσιµο εισόδηµα των Ελλήνων είναι το χαµηλότερο στην ΕΕ και αντί να συγκλίνει µε τον ευρωπαϊκό µέσο όρο αποκλίνει, ένας πρωθυπουργός, που θέλει να βγάλει τη χώρα από το τέλµα, επιδιώκει τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις τουλάχιστον σε αυτό το συµβολικό επίπεδο.
Αντίθετα, πρόκειται για έναν πρωθυπουργό ο οποίος δεν έχει καµία διάθεση σύγκρουσης µε τα κακώς κείµενα, κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, κανένα όραµα για την κοινωνία και επιλέγει να οχυρωθεί πίσω από την κοµµατική ενότητα και τη µετατροπή των θεσµών σε εργαλεία διευθέτησης µικροπολιτικών διενέξεων.
Διαβάστε επίσης: Τέμπη: Μήνυση συγγενών κατά Μπακαΐμη – Δεν έβαλε στη δικογραφία 683.000 κρίσιμα αρχεία, ηχητικά και εικόνας
Ο ίδιος ο υποψήφιός του για πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας λειτούργησε µε την τελευταία του πράξη ως προέδρου της Βουλής όχι σαν σύµβολο ενότητας, αλλά σαν κοµµατικός πυρήνας της εκλογικής του περιφέρειας, ένα κακέκτυπο πολιτικού που φέρνει στη συλλογική µνήµη τις παρατυπίες των εχόντων εξουσία κατά το παρελθόν µε τη «δωρεά» περίπου ενός εκατοµµυρίου ευρώ στην εκλογική του περιφέρεια.
Ολα τα παραπάνω εντάσσονται στον διαχρονικό στόχο της ∆εξιάς: την άνευ όρων διατήρηση στην εξουσία και την κατάπνιξη κάθε µορφής αντίστασης και ανατροπής του υπάρχοντος σκηνικού. Αλλά όπως έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης: «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουµε; Θα νικηθούµε; Πολέµα!».
Διαβάστε επίσης:
Έγκλημα Τέμπη: Στον Εφέτη Ανακριτή η Μαρία Καρυστιανού
Έγκλημα Τέμπη: Βολές κατά Μητσοτάκη από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων
Κώστας Αρβανίτης: Και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων εχθρός της πατρίδας;
