Την ανάγκη επιλογών της Μάργκαρετ Θάτσερ, πρωθυπουργός της Αγγλίας από το 1979 έως το 1990, υπογράμμισε ο πρόεδρος της FIFA Τζάνι Ινφαντίνο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το μεγάλο πρόβλημα της βίας στο ποδόσφαιρο της Ευρώπης.
Μία επίκληση που σίγουρα ανοίγει πολλές συζητήσεις, μιας και είναι πολλοί εκείνοι που και στις δυο πλευρές της Μάγχης αμφισβητούν το ενδιαφέρον και την διάθεση της «Σιδηράς Κυρίας» να εξαλείψει την βία από τα γήπεδα.
«Οι αθλητικοί παράγοντες πρέπει να χαμηλώσουν τους τόνους, γιατί δημιουργούν ορισμένες φορές επιθετικότητα η οποία στη συνέχεια οδηγεί σε ρατσισμό ή βία. Μερικές φορές οι τόνοι δεν είναι κατάλληλοι για ορισμένα στελέχη. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένα μέτρα για να σταματήσει η βία και ο ρατσισμός στα γήπεδα», είπε ο πρόεδρος της FIFA από το Ντουμπάι , όπου βρέθηκε για παγκόσμια αθλητική διάσκεψη, μιλώντας στο SKYSPORT.
«Αισθάνθηκα λύπη και οργή για τη ρατσιστική επίθεση μέρους οπαδών της Ιντερ για τον παίκτη της Νάπολι. Είναι αδιανόητο ότι μπορεί κάποιος να πεθάνει για ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Χρειάζονται σκληρά μέτρα, να πάμε να βρούμε έναν προς έναν εκείνους που δημιουργούν τη βία και να τους αποβάλλουμε. Όπως έκανε η Θάτσερ στην Αγγλία. Πρέπει να εφαρμοστούν ή να αλλάξουν οι νόμοι. Αυτοί που δημιουργούν βία δεν είναι πολλοί. Πρέπει να βρεθούν να τεθούν εκτός ποδοσφαίρου. Έτσι θα σπάσουμε τον φαύλο κύκλο», πρόσθεσε ο Ινφαντίνο.
Ο θλιβερός απολογισμός στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Λίβερπουλ και στη Γιουβέντους,στις Βρυξέλλες, στις 29 Μαΐου 1985, κατέγραψε 39 νεκρούς, εκ των οποίων οι 32 ήταν Ιταλοί οπαδοί της Γιουβέντους και πάνω από 600 τραυματίες.
Η Θάτσερ σε συνεννόηση με την UEFA , αποφάσισε να αποκλείσει για 5 χρόνια όλους τους αγγλικούς συλλόγους (έξι η Λίβερπουλ) από τις διοργανώσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων.
«Δεν υπάρχουν λέξεις, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Το φταίξιμο είναι αποκλειστικά της Αγγλίας. Πρέπει να πατάξουμε τον χουλιγκανισμό και θα διαβούμε ξανά τη θάλασσα για να παίξουμε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μόνο αν και όταν τελειώσουμε με αυτό το πρόβλημα», είχε πει η Θάτσερ.
Μία πρωτοβουλία που πολλοί, ανάμεσά τους και ο Ινφαντίνο τώρα, φέρουν ως παράδειγμα. Αρκετοί όμως, προχωράνε περισσότερο, σημειώνοντας σε αναλύσεις τους ότι το φαινόμενο του χουλιγκανισμού δεν εξαλείφθηκε, απλά μετατοπίστηκε έξω από τα γήπεδα, δαιμονοποιώντας το παιχνίδι κι τους φιλάθλους, ως πολίτες κατώτερης κατηγορίες.
Άλλωστε το Χίλσμπορο που ακολούθησε το 1989 τους επιβεβαίωσε, ενώ και τα έργα και οι ημέρες των Άγγλων χούλιγκανς σε μεγάλα γεγονότα εκτός Αγγλίας, κάνουν το ίδιο.