Περίεργο τρόπο διάλεξε ο Πρετεντέρης για να υπερασπιστεί τον πρωθυπουργό της καρδιάς του, λέγοντας ότι δεν έχει σημασία αν είπε και ξείπε για τον κατώτατο μισθό, τα πρωτογενή πλεονάσματα, το κοινωνικό μέρισμα, τη μεσαία τάξη και γενικώς επί παντός επιστητού, αλλά το σημαντικό είναι ότι «έδιωξε τους προηγούμενους».
Πρώτα πρώτα γιατί έτσι –ήθελε δεν ήθελε ο Μητσοτάκης– παραδέχτηκε εκ μέρους όλου του συστήματος ότι όντως είπαν τα πάντα στην προσπάθειά τους να αναλάβουν τη διακυβέρνηση και τώρα ξελένε για τα πάντα, επειδή η μόνη αλήθεια τους είναι οι «αφηγήσεις» που προσπαθούν απεγνωσμένα να κρύψουν το έλλειμμα της πολιτικής τους και την περίσσεια των ρουσφετιών τους.
Και κατά δεύτερο λόγο γιατί, περιορίζοντας τον Μητσοτάκη σε έναν ρόλο που ήδη… ολοκληρώθηκε μετά το άνοιγμα της κάλπης και τον σχηματισμό της κυβέρνησης, δείχνει ότι η «παράταξη», όπως θα έλεγαν ο Σαμαράς ή ο Μαρινάκης, μπορεί να αρχίσει να σκέφτεται και άλλες «λύσεις».
Εάν είχε δίκιο ο Πρετεντέρης, ο «λαός» –της Δεξιάς έστω– δεν ενδιαφέρεται εάν μπορεί να επιβιώσει και πώς, δεν δίνει δεκάρα για τα ελληνοτουρκικά, δεν νοιάζεται πού πάει η οικονομία και η ευρωζώνη και αδιαφορεί για το αν θα έρθουν καλύτερες μέρες ή αν πρέπει να ετοιμάζεται να δέσει μια πέτρα στον λαιμό του.
Αλλά δεν έχει! Γιατί όλα αυτά που οι Πρετεντέρηδες θεωρούν δευτερεύοντα ή άνευ σημασίας και ενδιαφέρουν τον κόσμο και θα αποκτούν μεγαλύτερο ειδικό βάρος όσο περνάει ο καιρός καθώς οι επιτελικές ανεπάρκειες θα αποκαλύπτονται περισσότερο. Γι’ αυτό τα αστειάκια και οι εξυπναδούλες των συστημικών κονδυλοφόρων φέρνουν ίσως για μια στιγμή ένα χαμόγελο στους «ημέτερους» αλλά κάνουν όλο και περισσότερους να βλαστημάνε και τις Αντουανέτες και τους Λουδοβίκους!
