Η κατάσταση στο Καζακστάν παρουσιάζει περαιτέρω σταθεροποίηση μέρα με τη μέρα και ο Πούτιν γιορτάζει τη νίκη του εναντίον της «ξένης τρομοκρατίας», παρότι η εξουσία της καζακικής κυβέρνησης μοιάζει να στέκεται σε πήλινα πόδια.
Ο Πούτιν επίσης δήλωσε πως οι στρατιωτικές δυνάμεις που απέστειλε ο Οργανισμός της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας θα απομακρυνθούν όταν ολοκληρωθεί το έργο της αποκατάστασης της τάξης στο Καζακστάν ενώ ανέφερε πως η Μόσχα δεν θα ανεχθεί «πολύχρωμες επαναστάσεις» στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Οι παραπάνω δηλώσεις του Ρώσου προέδρου υποδεικνύουν τη βούληση του για επιπλέον επιρροή στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες που έχουν αποφύγει τον εναγκαλισμό με τη Δύση βλ. Ουκρανία και Γεωργία.
Επομένως, το μήνυμα του στρέφεται κυρίως προς τις χώρες της Κεντρικής Ασίας (Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιστάν) που αντιμετωπίζουν κατά προσέγγιση τα ίδια προβλήματα με το Καζακστάν (φτώχεια, διαφθορά, αυταρχισμό κλπ.) και διατρέχουν πάντοτε τον κίνδυνο φονταμενταλιστικής ανάφλεξης.
Στην ουσία η ρωσική μάχη για το Καζακστάν κερδήθηκε αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται αφού η υπόληψη και η ισχύς του καθεστώτος δεν είναι ούτε σταθερή ούτε θεσμοποιημένη.
Η νομιμοποίηση της καζακικής εξουσίας βρίσκεται στα τάρταρα και κρατήθηκε μόνο από την έγκαιρη και δυσανάλογη βία που ασκήθηκε προς τους διαδηλωτές τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τις ξένες δυνάμεις.
Όσο δεν λύνονται τα εγγενή προβλήματα αυτών των κοινωνιών τόσο οι εσωτερικές και εξωτερικές αντιθέσεις θα ωθούν αυτές τις κοινωνίες προς βίαιες εκτονώσεις.
Με άλλα λόγια, ο Πούτιν όντως κέρδισε στο Καζακστάν, πύρρεια όμως ήταν η νίκη του.
