Ο σπουδαίος stand-up comedian George Carlin (1937-2008), ιδιοφυής και οξυδερκής προσωπικότητα με αστείρευτο χιούμορ και ασύγκριτη ρητορική ικανότητα, προκειμένου να περιγράψει τις διασυνδέσεις μεταξύ του πολιτικού προσωπικού και της ολιγαρχίας στις ΗΠΑ είχε πει το αμίμητο: It’s a big club and you ain’t in it.
Σε ελεύθερη μετάφραση: Πρόκειται για ένα μεγάλο club, και εσύ δεν είσαι μέσα σε αυτό…
Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας Documento για την υπόθεση Αυγενάκη μάς δίνουν μια ελληνική εκδοχή αυτής της ιδέας. Εκπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας σε αγαστή συνεργασία με μέλη του υποκόσμου να εξυπηρετούν παράνομες δραστηριότητες με κύριο ωφελούμενο έναν ιεράρχη. Ο ιεράρχης δεν είναι άλλος από τον Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου και Μυκόνου, ο οποίος φαίνεται να εμπλέκεται στην παράνομη μετατροπή των ταμάτων των πιστών σε πλάκες χρυσού. Αν φανεί ότι στην υπόθεση συμμετείχαν ένας δικαστής και ένας δημοσιογράφος τότε θα πρόκειται για την πιο γνήσια περιγραφή του μαφιόζικου τρόπου με τον οποίο ασκείται πολλές φορές η εξουσία στην Ελλάδα.
Βλέπουμε τον κ. Αυγενάκη να έχει προνομιακές σχέσεις με έναν επιχειρηματία, τον κ. Παναγιώτη Μπαμπάμτση, με τον δεύτερο να αναφέρεται στις ειδυλιακές στιγμές που πέρασε με τον Κρητικό πολιτικό:
«Αλλά πήγαμε και διήμερο με το σκάφος μαζί με τον Αυγενάκη και αυτά, είναι πολύ καλός άνθρωπος. Και πολύ δυνατός. Θα γίνει σίγουρα υπουργός. Είναι πρώτος στην Κρήτη. Φαντάσου ότι έφαγε τον Κεφαλογιάννη».
Το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με την εφημερίδα ο κ. Μπαμπάμτσης, δηλώνει μηδενικό εισόδημα παρόλο που οδηγεί πανάκριβα αυτοκίνητα και συμμετέχει σε στοιχηματικές δραστηριότητες τεράστιων ποσών. Μάλλον η ευλογία του Μητροπολίτη Σύρου είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και ο κ. Μπαμπάμτσης αν και άπορος απολαμβάνει όλα τα αγαθά της θεϊκής δημιουργίας. Ταυτόχρονα, ο Μητροπολίτης Σύρου, Δωρόθεος, δεν ενοχλείται καθόλου από το γεγονός ότι βασικό μέλος της ομάδας Μπαμπάμτση, είναι ο κ. Παπουτσάκης (καταδικασμένος για εμπόριο ναρκωτικών από τον Μάρτιο του 2017, φυγόποινος και πρόσφατα συλληφθείς). Θα είχε ενδιαφέρον να αναζητηθούν κηρύγματα του ιεράρχη τα οποία αναφέρονται στη μάστιγα των ναρκωτικών.
Ταυτόχρονα, ο κ. Αυγενάκης μνημονεύεται από τον προσωπικό του φρουρό στις συνομιλίες που είχε ο τελευταίος με τον κ. Μπαμπάμτση για τη βοήθεια (και εικάζουμε ότι δεν επρόκειτο απλώς για τσιγάρα και εφημερίδες) που προσέφερε σε έναν από τους φυλακισμένους για την απαγωγή του επιχειρηματία Περικλή Παναγόπουλου:
«Εγώ λοιπόν ήμουν κάτω, αγκαλιές φιλιά με τον Πετράκη και λοιπά, αδελφέ κ.λπ. Και του λέει, σε θυμάμαι από τότε, του λέει, Λευτέρη, στη δύσκολη στιγμή πήρες τηλέφωνο στις φυλακές για να μη με πειράξουνε. Να ξέρεις, τέτοιο παιδί είναι ο Λευτέρης. Είναι πολύ εντάξει.»
Ο γραμματέας της μεγαλύτερης συντηρητικής παράταξης της χώρας φέρεται να κάνει παρακρατικές εξυπηρετήσεις σε έγκλειστους των φυλακών. Να συνεργάζεται με φυγόποινους εμπόρους ναρκωτικών και με διεφθαρμένους ιεράρχες. Να παίρνει δωράκια από επιχειρηματίες μηδενικού εισοδήματος. Αφού «τέτοιο παιδί είναι ο Λευτέρης».
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κάποια αρχικά συμπεράσματα είναι τα εξής:
1) Εκπρόπωποι του πολιτικού κόσμου συμμετέχουν είτε οι ίδιοι είτε μέσω στενών συνεργατών τους σε κυκλώματα παράνομων δραστηριοτήτων.
2) Άτομα του κοινού ποινικού δικαίου έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση μέσω της σχέσης τους με βουλευτές.
3) Ένας ιεράρχης εκτός από θεματοφύλακας του κηρήγματος του Ευαγγελίου, είναι και εμπλεκόμενος σε μια διαδικασία παραγωγής πλούτου αμφισβητούμενης ή πλήρως απούσας νομιμότητας.
4) Ηγετικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν μια ιδιαίτερα «ελεύθερη» αντίληψη για το πώς πρέπει να γίνονται οι επιχειρηματικές δραστηριότητες. Φαίνεται ότι η δημιουργία ενός ευνοϊκού προς το επιχειρείν περιβάλλοντος συνδέεται με «πουκάμισα Paul Shark», «διήμερα με σκάφη», και εκβιασμούς.
5) Ο κ. Αυγενάκης είναι ακόμα Γραμματέας της ΝΔ. Αυτό ίσως είναι και το σημαντικότερο. Ελάχιστοι θα πίστευαν τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχουν εκπρόσωποι του νομοθετικού σώματος που δεν σέβονται ιδιαίτερα τη νομιμότητα, έχουν χαλαρή σχέση με την ηθική, και συνεργάζονται με βασικά στελέχη του υποκόσμου. Αυτό που όμως εκπλήσσει δυσάρεστα είναι η πλήρης απουσία ευθιξίας, ενός αισθήματος ντροπής όταν πλέον και ο τελευταίος Έλληνας καταλαβαίνει τη φαυλότητα του πολιτικού που πιάστηκε με την κατσίκα στον ώμο. Θυμάμαι ένας υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Σάββας Τσιτουρίδης, μετά την αποκάλυψη ότι διευκόλυνε τη μεταγραφή σε άλλο πανεπιστημιακό ίδρυμα του γιου του, παραιτήθηκε αμέσως. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πολιτικό που συνομιλεί με μαφιόζους, κάνει εξυπηρετήσεις σε έγκλειστους φυλακών και υπόσχεται τη βοήθειά του σε παράτυπες δραστηριότητες με βάση την πολιτική του δύναμη αλλά δεν παραιτείται ούτε καλείται σε παραίτηση. Όσο μεγάλη είναι η πολιτική του δύναμη, τόσο μικρή είναι η αξιοπρέπειά του.
Το ίδιο ισχύει και για τον ελλογιμώτατο ιεράρχη Δωρόθεο. Θεωρεί πιθανότατα ότι το έργο του είναι θεάρεστο και εξυπηρετεί τη διάδοση του λόγου του Θεού. Κανένα πρόβλημα συνείδησης για τον Μητροπολίτη Δωρόθεο ότι το εκκλησιαστικό σώμα θα ακούει το όνομά του και θα σκέφτεται τις πλάκες χρυσού.
Πρόκειται για ένα μεγάλο club… Όχι μόνο παντοδύναμων πολιτικών, διεφθαρμένων ιεραρχών και καταδικασμένων ναρκέμπορων. Αλλά και για ένα μεγάλο club ανθρώπων χωρίς το παραμικρό ίχνος αξιοπρέπειας.
*Ο Νίκος Μυλωνάς είναι Υποψήφιος Διδάκτορας του Durham University
