Ο πόλεμος της αριστερής βιβλιοθήκης…

Ο πόλεμος της αριστερής βιβλιοθήκης…

Προεδρικοί, νεοπροεδρικοί, 6+6, ομάδα Αχτσιόγλου, ομάδα Τεμπονέρα, Κίνηση Μελών, Ρενέ, ΠΑΣΟΚογενείς, 53+, Ομπρέλα και μην ξεχνάμε επίσης, αριστερή πλατφόρμα, αριστερό δίκτυο, Γέφυρα, Κομμουνιστική τάση, Πλατφόρμα 2010 και σίγουρα ξεχνάω κι άλλες. Οι τάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια είναι περισσότερες κι από τα τριήμερα του Μητσοτάκη. Έχασαν τη μπάλα, έχασαν τα πασχάλια, έχασαν και τον κοινό αντίπαλο.

*** Για τους ΣΥΡΙΖΑίους μπορεί να πει κάποιος πολλά, σίγουρα όχι ότι δεν έχουν άποψη και θέση. Γι’ αυτό και συνασπίζονται. Βρίσκουν κι άλλους που έχουν διαβάσει τα ίδια βιβλία και ψάχνουν να βάλουν απέναντι κάποιους άλλους που είναι μεν σύντροφοι, αλλά έχουν διαβάσει άλλα βιβλία.
Ο «πόλεμος της αριστερής βιβλιοθήκης» μου έλεγε ένας φίλος και δεν έχει άδικο.

*** Ποτέ κανένα κόμμα δεν είχε στις τάξεις της τόσες πολλές τάσεις, τόσες πολλές διαφορετικές απόψεις, σε σημείο που οι ψηφοφόροι του να μην γνωρίζουν τι εκφράζει η κάθε μία. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανάλωσαν τόση φαιά ουσία τις τελευταίες εβδομάδες που πλέον έχουν ξεχάσει ότι αντίπαλός τους είναι ο Μητσοτάκης. Βγαίνουν και στον ΣΚΑΪ σχεδόν καθημερινά για να κράξουν ο ένας τον άλλον, ε, δεν θέλει και πολύ…

*** Κι ακόμα κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι ο κόσμος ψήφισε Κασσελάκη όχι επειδή σε αυτόν είδε τον επόμενο, μετά τον Τσίπρα, μεγάλο ηγέτη, αλλά επειδή ακριβώς κουράστηκε αυτή την αέναη εσωκομματική αντιπολίτευση, τις μπηχτές, τις υπονομεύσεις, τα στενά κομματικά πλαίσια, την καμαρίλα. Τα 140 χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές εξουσιοδότησαν τον «ξένο» από το Αμέρικα να βάλει τέλος σε όλα αυτά. Το καταλαβαίνω όμως γιατί δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Πώς να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει στην κοινωνία, αν συζητάς μόνο με συντρόφους που έχουν διαβάσει τα ίδια βιβλία; Αυτό είναι το σύνδρομο της βιβλιοθήκης…

*** Καλό θα ήταν να μην έλεγαν αυτά που είπαν Φίλης, Σκουρλέτης, Βίτσας, Τζουμάκας, καλό θα ήταν να μην πέταγαν μπηχτές Αχτσιόγλου και Τσακαλώτος, καλό θα ήταν να μην συζητούσαμε για διαγραφές, καλό θα ήταν να μην αποχωρούσαν τα ιδρυτικά στελέχη Κυρίτσης και Μηταφίδης από την ΚΕ, καλό θα ήταν να μην αποχωρούσαν τα 46 στελέχη της Ομπρέλας, καλό θα ήταν να σέβονταν όλα τα κομματικά στελέχη τη δημοκρατική εσωκομματική διαδικασία των εκλογών, αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε.
Τα γουστάρουν όλα αυτά. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Είχαν σωπάσει με τον Τσίπρα και ξέδωσαν τώρα με τον Κασσελάκη. Σκεφτείτε μόνο ποιοι ήταν αυτοί που γκρίνιαζαν (η πλειοψηφία τουλάχιστον) επί Τσίπρα και ποιοι γκρίνιαξαν από την αρχή με την εκλογή Κασσελάκη. Βλέπετε κάτι κοινο;

*** Και στο τέλος τέλος, κανέναν κανονικό ψηφοφόρο δεν τον ενδιαφέρουν οι τάσεις, οι… υποτάσεις και οι… παρατάσεις. Ο κόσμος θέλει έναν ενιαίο και δυναμικό ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί και θέλει να ασκήσει ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι στη χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Όποιο κομματικό στέλεχος δεν ταυτίζεται με αυτό που θέλει και έχει ανάγκη ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει τους ομοϊδεάτες συντρόφους του και να φτιάξει νέο κόμμα, με στόχο το 3%. Και δώσ’ του τσίπουρο και δώσ’ του μεζέ και δώσ’ του συζητήσεις επί συζητήσεων για το τι σημαίνει Αριστέρα…

*** «Η μόνη τάση θα είναι η Δημοκρατική τάση», είπε ο Στέφανος Κασσελάκης. Για ρωτήστε τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ: Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί; Κι άλλα πολλά είπε ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ίσως θα έπρεπε να πει ο Τσίπρας μετά την ήττα της 7ης Ιουλίου του 2019. Αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη φορά…

H NTAMA

Documento Newsletter