Ο Ρικ Πιτίνο ήρθε, είδε και απήλθε γιατί δεν πέτυχε τον στόχο της εξιλέωσης στο αμερικάνικο κοινό.
Όταν ο Ρικ Πιτίνο πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα, το έκανε έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλό του τις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός προπονητής πίστεψε ότι η Ευρωλίγκα – όχι το ελληνικό πρωτάθλημα – θα μπορούσε να είναι ο δρόμος της επιστροφής του στο ΝΒΑ, για να μην τελειώσει την καριέρα του ατιμασμένος.
Με δεδομένο το ότι εκείνη την εποχή η παρουσία του Λούκα Ντούνσιτς στο ΝΒΑ ήταν κατά το ESPN “η καλύτερη διαφήμιση της Ευρωλίγκας”, η σκέψη δεν ήταν παράλογη.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το να μείνει περισσότερο από ένα εξάμηνο στον Παναθηναϊκό ήταν το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του όταν αποφάσισε τον Δεκέμβριο να έρθει στην Ελλάδα. Κι ακόμα κι όταν άρχισε να το σκέφτεται σαν ενδεχόμενο, η αδιαφορία, ή ακόμα και η βιτριολική διάθεση που θα αντιμετώπιζαν μια τέτοια εξέλιξη τα αμερικάνικα ΜΜΕ, ήταν τρομακτικά αποτρεπτικός παράγοντας στην τελική του απόφαση.
Το μέγεθος του Πιτίνο είναι ασύλληπτο για το μέσο Έλληνα φίλαθλο. Ωστόσο, η κληρονομιά του στις ΗΠΑ έχει κηλιδωθεί από το σκάνδαλο Adidas-ΝCAA. Παρότι δεν υπάρχει κατηγορητήριο εναντίον του από το FBI, το Λούιβιλ τον άφησε ξεκρέμαστο και απροστάτευτο, απολύοντας τον. Αυτό παραμένει το μεγάλο του παράπονο και το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία.
Μοιάζει πολύ δύσκολο οποιοδήποτε άλλο μεγάλο κολλέγιο υπό τη σκέπη του εντελώς υποκριτικού NCAA να του δώσει την ευκαιρία να κοουτσάρει ξανά. Η κληρονομιά του, λοιπόν, είναι αυτό που τον καίει. Η υστεροφημία του – το οικονομικό του θέμα το έχει λύσει και για τα δισέγγονα του – τον απασχολεί. Και θεωρεί ότι μόνο μέσω της παρουσίας του στο ΝΒΑ μπορεί να σώσει την παρτίδα.
Για αυτό το λόγο, καθαρά λόγω προσωπικών γνωριμιών, πείστηκε να έρθει στον Παναθηναϊκό. Ελπίζοντας ότι μέσω της Ευρωλίγκας θα έχει μια ευκαιρία επιστροφής στο ΝΒΑ για να μην θεωρηθεί το σκάνδαλο το τέλος μιας καριέρας που περιελάμβανε μέχρι και το “Hall of Fame”. Μόνο που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ο ίδιος περίμενε.
Τα αμερικανικά ΜΜΕ αντιμετωπίσαν την παρουσία του στην Ελλάδα ως κάτι μεταξύ αυτοεξορίας και εξωτικής περιπέτειας. Οι απεσταλμένοι τους που ταξίδεψαν στην Αθήνα περισσότερο επικεντρώθηκαν στα ελληνικά παρατράγουδα, τα οποία ο Πιτίνο είχε “αναγκαστεί” να υπομένει μετά τον εξοστρακισμό του από το NCAA και όχι στις προπονητικές του ικανότητες και την πιθανή του επιστροφή στις ΗΠΑ.
Παρά τις συνεχείς δηλώσεις του με αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα από τις ΗΠΑ, το μοναδικό θέμα που προκάλεσε γενικευμένο ενδιαφέρον ήταν όσα είπε για το κάπνισμα στα γήπεδα. Και η γενικότερη εικόνα διάλυσης του ελληνικού πρωταθλήματος δεν βοήθησε τα πράγματα.
Ο Πιτίνο πέρασε καλά στην Ελλάδα, αλλά οι δύο τίτλοι που πήρε για τους Αμερικανούς δεν είναι καν υποσημείωση στο βιογραφικό του. Κίνητρο, λοιπόν, επί της ουσίας σε σχέση με την εικόνα του στις ΗΠΑ δεν υπήρχε. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε την οπτική που θα επιλέξει ο ίδιος για να παρουσιαστεί η θητεία του στα μέρη μας στο ντοκιμαντέρ που θα προκύψει.
Ήταν τρομερά περίεργη η εικόνα των τελικών, με τον Πιτίνο να κοουτσάρει και πίσω από τον πάγκο να βρίσκεται μόνιμα δικός του ηχολήπτης που τον ακολουθούσε για να καταγράφει κάθε του λέξη. Για το συγκεκριμένο τηλεοπτικό συνεργείο δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μόνο ο Πιτίνο.
Το γεγονός ότι κατάφερε να σώσει μια χαμένη σεζόν στην Ευρωλίγκα για τον Παναθηναϊκό και να πάει στα πλέι οφ, τελικά επισκιάστηκε από το 0-3 κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Τι καλύτερο θα μπορούσε να του συμβεί αν έμενε μια ακόμα σεζόν στην Ελλάδα με τα υπάρχοντα δεδομένα; Χωρίς εντέλει το μεγάλο στόχο ενός εντός έδρας φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας το 2020;
Το ελληνικό μπάσκετ, πέρα από τα όποια προβλήματα του και τις συνθήκες, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τη βασικότερη ανάγκη του Πιτίνο. Δεν μπορούσε να του δώσει την εξιλέωση στις ΗΠΑ. Και το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ακόμα κι αν ο Πιτίνο είχε πετύχει τον στόχο του, το να πάρει δηλαδή μια ευκαιρία στο ΝΒΑ μέσω των επιτυχιών του στην Ελλάδα, και πάλι θα έφευγε από την Ευρώπη.
Πηγή: Eurohoops
