Ο προπονητής του Ολυμπιακού Πέδρο Μαρτίνς, παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη σε ιστοσελίδα της πατρίδας του όπου μίλησε για τη ζωή του, τα παιδικά του χρόνια και την οικογένεια του αλλά και περιπέτειες που έζησε εντός και εκτός γηπέδων. Διαβάστε ορισμένα αποσπάσματα
Διαβάστε ένα απόσπασμα της συνέντευξης:
-Είσαι μοναχοπαίδι;
Όχι. Είμαστε τρία αδέρφια, όλα αγόρια. Είμαι ο νεότερος. Οι γονείς μου περίμεναν κορίτσι αντί για μένα (γέλια). Αλλά ο ένας αδερφός μας έχει πεθάνει από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
-Πότε;
Ο πατέρας μου πέθανε πριν από 14 χρόνια και τον επόμενο χρόνο πέθανε ο αδελφός μου. Και οι δύο από καρδιακά προβλήματα.
-Εσύ φροντίζεις την καρδιά σου;
Ναι, παίρνω δισκία χοληστερόλης και περιστασιακά πρέπει να παίρνω ασπιρίνη για να διαλύω το αίμα μου. Ο Άντο το έλεγχε.
-Επαγγελματικά με τι ασχολούνταν οι γονείς σας όταν γεννηθήκατε;
«Ο πατέρας μου ήταν μηχανικός αυτοκινήτων και εργαζόταν σε μια μεγάλη επιχείρηση πριν ανοίξει δική του. Εργάσθηκα εδώ στο γκαράζ του Arrifana, ένα μεγάλο επιχειρηματικό κέντρο το οποίο, δυστυχώς, τώρα νομίζω ότι έχει κάποιες οικονομικές δυσκολίες. Η μητέρα μου είχε ένα μεγάλο κατάστημα».
-Ήσουνα ένα ήρεμο παιδί ή όχι;
Ήμουν από τα ενοχλητικά. Έβλεπα μόνο ποδόσφαιρο, την κοπανούσα για να παίξω ποδόσφαιρο.
-Έφευγες από το σχολείο;
Όχι, δεν το έκανα ποτέ.
-Σου άρεσε το σχολείο;
Υπήρχαν φορές που μου άρεσε, άλλες φορές όχι τόσο πολύ. Το δημοτικό σχολείο δεν ήταν και το καλύτερό μου, αλλά στη συνέχεια, στο γυμνάσιο, άρχισα να έχω άλλη ιδέα.
-Ποια ήταν τα είδωλα σου;
Μου άρεσε ο Τζόρνταν, ο οποία, δυστυχώς, πέθανε πολύ καιρό πριν. Αλλά και ο Σαλάνα. Θυμάμαι τον Ευρωπαϊκό του 1984. Θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Έκλαιγα όταν χάσαμε και ήμουν 14 ετών. Έπρεπε να έχουμε φτάσει στον τελικό…
-Πως αποφασίσατε να γίνεται ποδοσφαιριστής;
Πάντα ήθελα να είμαι ποδοσφαιριστής. Δεν ήθελα να ασχολούμαι με τα αυτοκίνητα αλλά να κάνω καριέρα ως επαγγελματίας.
-Τι έκανες στην εταιρεία του πατέρα σου;
Ήμουν στο λογιστήριο, ήμουν υπεύθυνος για την τιμολόγηση. Ήμουν υπεύθυνος για να εισπράττω τα χρήματα από τις εταιρείες, να πηγαίνω στις τράπεζες, τέτοια πράγματα.
-Θυμάσαι την αξία του πρώτου μισθού σου;
Είκοσι δύο χιλιάδες πεντακόσιες εσκούδος (112,50 ευρώ). Υπέγραψα το συμβόλαιο και μετά από λίγο άρχισα να παίζω για την πρώτη ομάδα.
-Έχεις δεισιδαιμονίες;
Έχω κάποια πιστεύω, που είναι φυσιολογικό. Αν κερδίζουμε, φοράω το ίδιο πανωφόρι, αλλά όχι για πολύ
-Θυμάσαι τη γέννηση του πρώτου παιδιού σου;
Στην προετοιμασία με την Φειρένσε όταν τελείωσε η προπόνηση το πρωί, μου είπαν: “Κοίτα, ο γιος σου γεννήθηκε”. Δεν το περιμέναμε γιατί εκείνη τη μέρα η Λίνα είχε πάει για ραντεβού ρουτίνας στον γιατρό.
-Θυμάσαι το ντεμπούτο σου στην εθνική ομάδα;
Το ντεμπούτο μου ήταν στην Ιρλανδία και ήμουν πολύ ευχαριστημένος από όλους. Ο Luis Figo ήταν ένας εξαιρετικός αρχηγός
-Δεν κλήθηκες πάλι;
Όχι. Κλήθηκα δύο φορές. Στον ένα αγώνα έπαιξα, στον άλλο όχι.
-Γιατί νομίζεις δεν ξανακλήθηκες;
Επειδή υπήρχαν καλύτεροι από μένα σε αυτή τη θέση. Πάουλο Σόσα, Παουλίνο Σάντος, Πάουλο Μπέντο. Αλλά δεν έχω καμία απογοήτευση στη ζωή μου για την επιλογή, ζω καλά με αυτό. Οι αποφάσεις είναι αποφάσεις.
-Υπάρχει ένα κατάστημα υποδημάτων που ονομάζεται Pedro Martins …
Δεν έχει καμία σχέση με μένα. Όλοι νομίζουν ότι είναι δικό μου, αλλά όχι.
-Εκτός από το εστιατόριο, έχεις άλλη επιχείρηση;
Είχα μια αθλητική φίρμα με τον Paulo Alves. Ξεκινήσαμε με καταστήματα λιανικής πώλησης, αλλά στη συνέχεια μπήκαμε σε μπελάδες και σιγά-σιγά την εγκαταλείψαμε…