Ας δούμε μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τη ΓΣΕΕ. Καταρχάς ο Γιάννης Παναγόπουλος , ο εμβληματικός αυτός ΠΑΣΟκος, ο Χαϊλάντερ του εργατικού κινήματος, είναι πρόεδρός της από τον Ιούλιο του 2007 μέχρι και σήμερα!
Ναι, σωστά διαβάσατε. Οι Έλληνες εργαζόμενοι, ανά την επικράτεια, παρά τη χρεοκοπία της χώρας, παρά τα τρία μνημόνια και τα 900 προαπαιτούμενα, παρά την ανεργία που τα πρώτα χρόνια της κρίσης εκτινάχθηκε στο 28% και τώρα βρίσκεται στο 18%, παρά τη δραματική υποβάθμιση της καθημερινότητάς τους, παρά τις ελαστικές μορφές εργασίες, τα τετράωρα και τα λοιπά παρόμοια, παρά, παρά, παρά… έκριναν και κρίνουν ότι ο Γιάννης Παναγόπουλος τα καταφέρνει μια χαρά!
Αποφάσισαν ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται έναν πιο διεκδικητικό πρόεδρο, ένα πρόεδρο που θα τους βγάλει στους δρόμους, που θα συγκρουστεί με τα ευρωπαϊκά ιερατεία, και ότι μια χαρά τα καταφέρνουν και με τον Γιάννη Παναγόπουλο ισόβιο πρόεδρο.
Τι κι αν το ΠΑΣΟΚ από το 44% του Γιώργου Παπανδρέου το 2009 έφτασε στο 6% τον Σεπτέμβριο του 2015! Ο Γιάννης ως ιερό τοτέμ του εργατικού κινήματος ακλόνητος κι ανεπηρέαστος. Πάει μια βόλτα στο εργατικό κέντρο της Ρόδου και καθαρίζει. Όπως έκανε το 2016 όταν η ΠΑΣΚΕ, η παράταξή του, πήρε 119 ψήφους και 15 έδρες. Έχασε δηλαδή μια έδρα από τις προηγούμενες εκλογές και από το 34,52% έπεσε στο 32,33%!
Και φυσικά πήρε τον κ. Κιουτσούκη της ΔΑΚΕ των 8 εδρών για γενικό γραμματέα κι όλα καλά κι ωραία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις εκλογές του 2010 στη Χαλκιδική, μετά τη χρεοκοπία της χώρας, η ΠΑΣΚΕ βγήκε ενισχυμένη κατά μία έδρα! Οι ομορφιές όμως δεν τελειώνουν εδώ. Το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ έχει βαθιές ρίζες με το εργατικό κίνημα. Για την ακρίβεια έχει αγκαλιάσει την ηγεσία του και δεν λέει να την αφήσει ακόμη κι αν στην αγορά δεν μείνει ένα εργάτης με σύμβαση εργασίας.
Πάμε τώρα και στα πιο ωραία. Και πως ψηφίζουν παρακαλώ στη ΓΣΕΕ; Ψηφίζουν οι σύνεδροι που εκλέγονται από τα 81 εργατοϋπαλληλικά Κέντρα που συγκροτούνται από σωματεία και τοπικά παραρτήματα πανελλαδικών σωματείων που έχουν την έδρα τους εντός των ορίων του κάθε νομού, και τις 73 κλαδικές Ομοσπονδίες (71 ομοσπονδίες εργαζομένων & 3 συνταξιούχων) που συγκροτούνται από σωματεία των ίδιων ή συναφών κλάδων οικονομικής δραστηριότητας.
Είναι γνωστές και στις πέτρες σε αυτόν τον τόπο οι καταγγελίες για σωματεία σφραγίδες. Είναι γνωστές και οι καταγγελίες για βιομηχανία παραγωγής νόθων αντιπροσώπων, για λίστες εργαζομένων που έπαιρναν κάποιοι, σε συνεννόηση με τους εργοδότες, σε κέντρα διασκέδασης, και κατάρτιζαν μητρώο μελών και «ψήφιζαν» οι εργαζόμενοι χωρίς να γνωρίζουν ούτε το μενού, ούτε το κέντρο!
Και μετά ήρθαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) οι οποίοι αφού δεν συνεργάζονται ούτε με το αριστερό τους χέρι προκειμένου να αλλάξει η νοσηρή αυτή κατάσταση αποφάσισαν να αρπάξουν τα στειλιάρια και να ρίξουν νερό στον μύλο των Παναγόπουλων αυτού του τόπου που μας έχουν κατσικωθεί παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ακόμη και τα ψάρια βγήκαν στη στεριά.
Μη με ρωτάτε τι θα γίνει τώρα. Δεν γνωρίζω, μερικές φορές στην Ελλάδα σηκώνεις τους ώμους ψηλά με εκείνη την χαρακτηριστική κίνηση του σώματος που μαρτυρά ότι δεν έχουμε ελπίδα καμιά, πας σπίτι σου να πάρεις καμιά ανάσα…
