Η Αμπίδα Ισάκ ήρθε από το Πακιστάν στην Ελλάδα το 2015, μαζί με τον σύζυγο της Ουαρές Αλί. Έφυγαν από την Γκουχρανχουάλα του Πακιστάν για ένα καλύτερο αύριο, και βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στον Ελαιώνα, με τρία παιδιά και χωρίς νόμιμα έγγραφα. Η Αμπίδα περιγράφει στο documentonews.gr πως κάτω από το άγχος της επιβίωσης ο άνδρας της, Ουαρές Αλί, πέθανε από καρδιακή προσβολή μέσα στις τουαλέτες του Ελαιώνα, όπου και τον άφησαν νεκρό επί πέντε ώρες μέχρι να τον παραλάβει ασθενοφόρο:
«Τη Δευτέρα 29 Αυγούστου κοντά στη 01:00 μετά τα μεσάνυχτα, ο άνδρας μου άρχισε να έχει ένα έντονο πόνο στο στήθος. Προσπαθήσαμε να τον κάνουμε να νιώσει καλύτερα, αλλά ήταν μάταιο. Απευθύνθηκα λίγο μετά τις 02:00 στους υπευθύνους στο camp και ζήτησα να έρθει ασθενοφόρο. Έπειτα πήγα εκεί που κοιμόμαστε για να μαζέψω τα πράγματα του, ώστε να τα πάρει στο νοσοκομείο, ενώ ο Ουαρές πήγε στην τουαλέτα. Εκεί έπαθε καρδιακή προσβολή. Η πόρτα ήταν κλειστή και δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, οπότε έσπασα την πόρτα και τον είδα στο έδαφος, μέσα στα αίματα και με σπασμένη τη μύτη του. Το άψυχο του σώμα βρισκόταν στην τουαλέτα για πέντε ώρες μέσα στα αίματα. Ο Ουαρές πέθανε πριν τις 4:00, αν είχαν καλέσει το ασθενοφόρο που ζητήσαμε, θα μπορούσε να είχε σωθεί. Κανείς δεν τον βοήθησε, και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτόν.
Ο Ουαρές ήταν πάρα πολύ αγχωμένος γιατί δεν είχαμε άδεια παραμονής, και στον Ελαιώνα δε μας βοηθούσαν καθόλου. Ακόμη και τα παιδιά μας που γεννήθηκαν εδώ δεν έχουν χαρτιά, θεωρούνται και αυτά παράνομα. Ο άνδρας μου πέθανε, το σπίτι μας και τα ρούχα μας στον Ελαιώνα κάηκαν, το μόνο που ζητάω είναι βοήθεια και δικαιοσύνη.
Πήγα στην αστυνομία και οι αστυνομικοί ζήτησαν τα χαρτιά μου. Όταν τους είπα ότι δεν έχω, είπαν στους ανθρώπους που με συνόδευαν να πάρουν τα παιδιά μου γιατί θα με συλλάβουν και θα με απελάσουν. Βρίσκομαι επτά χρόνια εδώ, και θέλω να φύγω από την Ελλάδα και να πάω στην Ιταλία στα αδέρφια μου. Είμαι πάρα πολύ φοβισμένη, αγχωμένη και τα παιδιά μου είναι τρομαγμένα και δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ. Είναι αδύνατο για εμένα να ζήσω εδώ. Ζητάω να πάρω τα χαρτιά μου για να πάω στην Ιταλία. Θέλω να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη, ότι η ελληνική κυβέρνηση δε βοηθά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δε δικαιοσύνη μόνο για εμένα, αλλά και για όλους τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες που βρίσκονται στην Ελλάδα».
Τα αδέρφια της Αμπίδα κατοικούν στο Φουζινιάνο της Ιταλίας και μόλις έμαθαν τα δυσάρεστα νέα αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα. Η Σαμίνα και ο Αμπίντ μιλούν στο Documento ζητώντας να δοθούν χαρτιά στην αδερφή τους για να την πάρουν μαζί τους στην Ιταλία:
«Νιώθουμε συντετριμμένοι με ό,τι συνέβη. Η ελληνική κυβέρνηση δε βοηθά και το νομικό σύστημα είναι πολύ κακό. Ζητάμε δικαιοσύνη και τα χαρτιά της Αμπίδα για να την πάρουμε μαζί μας στην Ιταλία. Δε θέλουμε να μείνει ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω εδώ. Είμαστε πολύ φοβισμένοι για τη ζωή της και την υγεία της και δε μπορούμε να μείνουμε εδώ να τη φροντίζουμε».
Η φίλη της Αλίσα που μένει και αυτή στο Φουζινιάνο μιλά για την κατάσταση στην οποία βρήκε το camp του Ελαιώνα όταν επισκέφτηκε την Αμπίδα:
«Το camp του Ελαιώνα είναι απαίσιο, πάρα πολύ βρώμικο και με πολλές κατσαρίδες. Είναι αδύνατο να επιβιώσεις εδώ. Είναι αδύνατο ακόμη και για τα ζώα να ζήσουν εδώ μέσα, πόσο μάλλον άνθρωποι. Δε ξέρω τι απέγινε η ανθρωπιά στην Ελλάδα, πως μπορούν να βλέπουν ανθρώπους να ζουν μέσα σε κατσαρίδες, με σπασμένες τουαλέτες και χωρίς φαγητό».
