Η ταινία που σάρωσε στα φετινά βραβεία Όσκαρ ξεκίνησε μόλις να προβάλλεται στην Ιαπωνία. Πόσο δύσκολο είναι όμως για τους κατοίκους της Χιροσίμα να τη δουν;
Οι κάτοικοι της Χιροσίμα, της πόλης που έμελε να γίνει παρανάλωμα από την πρώτη ρίψη της ατομικής βόμβας από τις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 1945, δεν μπορούν να δουν την ταινία που σάρωσε τα φετινά βραβεία Όσκαρ όπως όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, όλων των ηλικιών και ιδεολογιών, κουβαλούν πολύ βαρύ φορτίο στο DNA τους από την ανείπωτη καταστροφή με τις 140.000 νεκρές ψυχές και από τις ολέθριες συνέπειες που επακολούθησαν.
Η ταινία που μόλις έκανε πρεμιέρα στη χώρα τους είναι φυσικό να ξεσηκώνει πάθη, ωστόσο έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις κυρίως των νέων σε ηλικία θεατών, οι οποίοι παρακολούθησαν τον πατέρα της βόμβας Ρόμπερτ Οπενχάιμερ και την αμερικανική πολεμική μηχανή να σπέρνει την καταστροφή στον τόπο των συγγενών και των παπούδων τους.
Η ανταποκρίτρια του BBC στην Ιαπωνία Σάϊμα Καλίλ συνομίλησε με θεατές της ταινίας για να μάθει πώς αισθάνθηκαν μετά την προβολή του μπλογκμπάστερ που έχει συγκεντρώσει παγκοσμίως ένα δις δολάρια κέρδη στο box office από την ημέρα που βγήκε στoυς κινηματογράφους τον περασμένο Ιούλιο. Προκαλώντας μάλιστα τις αντιδράσεις των Ιαπώνων, οι οποίοι είχαν αντιδράσει στην τεράστια διαφημιστική καμπάνια «Μπαρμπιχάιμερ». Η κινηματογραφική αίθουσα στην οποία βρέθηκε για να συνομιλήσει με τον κόσμο απέχει λίγα μέτρα από το σημείο όπου έπεσε η βόμβα, όπως αναφέρει.
«Σοκαρίστηκα και αισθάνθηκα προσβεβλημένη που όλοι στην ταινία μιλούν για τη Χιροσίμα ξανά και ξανά, αλλά στις αίθουσες συσκέψεών τους δεν υπάρχει καμιά αναφορά στον ανθρώπινο πληθυσμό και στα θύματα» λέει μια νεαρή ακτιβίστρια εναντίον των πυρηνικών όπλων, ενώ ένας κάτοικος της περιοχής επισημαίνει:
Παρουσιάζουν τον Οπενχάιμερ σαν ένα τόσο σημαντικό άντρα, ο οποίος όμως δεν μπορούσε να κρύψει τη θλίψη και τις τύψεις του για ό, τι βοήθησε να συμβεί.
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα αυτή την αντίφαση». Μια θεατής περιέγραψε την αηδία που ένοιωσε «βλέποντας το μέγεθος της ικανοποίησης και τον ενθουσιασμό από την επιτυχία τους μετά από την καταστροφή» . Και φοιτήτρια αναρωτιέται: «Στην ταινία ακούμε ότι η χρήση της πυρηνικής ενέργειας σώζει ζωές κι αυτό είναι μια εντελώς άλλη οπτική, από την αμερικανική σκοπιά».
