Ο Νίκος Μανιαδάκης ενοχοποιεί τον εαυτό του. Στην κατάθεση που έδωσε στην ανακρίτρια του ειδικού δικαστηρίου Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου, την περασμένη Τετάρτη, ο Νίκος Μανιαδάκης αναφέρθηκε στη δίωξη που του ασκήθηκε το 2018 για παθητική δωροδοκία, από την οποία απηλλάγη με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών. Μια δίωξη για την οποία άσκησε έφεση η εισαγγελία Εφετών, η οποία επικύρωσε την απόφαση του Πρωτοδικείου. Αυτό που… ξέχασε όμως να αναφέρει στην κατάθεσή του ο Νίκος Μανιαδάκης, είναι ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών έκρινε ότι πρέπει να απαλλαγεί, ήταν επειδή ο Νίκος Μανιαδάκης, ο άτυπος σύμβουλος των υπουργών Υγείας, δεν είχε διοριστεί επισήμως σε θέση συμβούλου υπουργού. Απηλλάγη δηλαδή για ξεκάθαρα τυπικούς λόγους και όχι για λόγους ουσίας.
Ακόμη χειρότερα όμως, ο Νίκος Μανιαδάκης δεν ανέφερε στην ανακρίτρια του ειδικού δικαστηρίου, ότι όταν κατέθεσε ως προστατευόμενος μάρτυρας με την κωδική ονομασία «Ιωάννης Αναστασίου», είχε εντελώς διαφορετική ερμηνεία για την επιρροή που ασκούσαν άτομα εξαιτίας «μιας άτυπης σχέσης» με τους πολιτικούς ιθύνοντες αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων στον τομέα της υγείας. Δεν ανέφερε με άλλα λόγια ο Νίκος Μανιαδάκης, ότι όσα είχε καταθέσει ως «Ιωάννης Αναστασίου», εκθέτουν τον ίδιο, το βούλευμα βάσει του οποίου απαλλάχθηκε, αλλά και την ανακρίτρια του ειδικού δικαστηρίου, που δεν έκρινε σκόπιμο να του υποβάλλει –έστω- μια ερώτηση σχετικά με το βαθμό της επιρροής μπορούσε να ασκήσει κάποιος, όπως ο ίδιος, εξαιτίας αυτής της «άτυπης σχέσης».
Πιο συγκεκριμένα, ως «Ιωάννης Αναστασίου» είχε καταφερθεί σε κατάθεσή του εναντίον του πρώην πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά. Οταν στην κατάθεση που έδωσε την 1η Φεβρουαρίου 2018 οι πρώην εισαγγελείς διαφθοράς τού επέδειξαν την παρουσίαση του περιβόητου «Harvard project» της Novartis, ο Ν. Μανιαδάκης είχε απαντήσει μεταξύ άλλων ότι «η αναφορά στο think tank του πρωθυπουργού αφορά συμβούλους του περιβάλλοντός του και ενδεχομένως τον ίδιον τον πρωθυπουργό». Σχετικά με το ποια είναι τα άτομα στα οποία αναφέρεται η εταιρική παρουσίαση ως προς το think tank του πρωθυπουργού, ο «Ιωάννης Αναστασίου» απάντησε: «Θεωρώ ότι αφορά άτομα τα οποία εξαιτίας μιας τυπικής ή άτυπης σχέσης είχαν τη δυνατότητα επιρροής στη διαμόρφωση και λήψη αποφάσεων που αφορούν τον τομέα υπηρεσιών υγείας. Τέτοια άτομα είχαν ακουστεί ότι ήταν οι Παπασταύρου Σταύρος, Πτωχός Δημήτριος, Πεγκλής Μιχάλης και Χρύσανθος Λαζαρίδης».
Αξίζει να σημειωθεί πως το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών δεν είχε αναφέρει ότι ο Νίκος Μανιαδάκης δεν θα μπορούσε να διοριστεί επισήμως σε θέση συμβούλου υπουργού, αφού είχε ήδη την ιδιότητα του υπαλλήλου ως καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας καθώς και ότι οι επιτροπές στις οποίες συμμετείχε δεν είχαν αντικείμενο συναφές με την τιμολόγηση των φαρμάκων.
Στην ίδια τη δικογραφία άλλωστε εμπεριέχεται πληθώρα στοιχείων –πολλά εκ των οποίων αναφέρονται στο επίμαχο βούλευμα– βάσει των οποίων σκιαγραφείται σαφώς ότι ο Ν. Μανιαδάκης υπήρξε ιδιαιτέρως «στενός σύμβουλος», μεταξύ άλλων, των πρώην υπουργών Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου και Αδωνη Γεωργιάδη. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι μετά την ανακοίνωση της είδησης πως ο Ν. Μανιαδάκης απαλλάχτηκε από το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας ο Αδ. Γεωργιάδης σχολίασε περιχαρής ότι απαλλάχτηκε ο «συνεργάτης» του. Αυτό όμως μπροστά στα στοιχεία της δικογραφίας δεν είναι τίποτε.
Ο ίδιος ο Ν. Μανιαδάκης έχει παραδεχτεί τόσο στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής όσο και όταν κατέθετε ως προστατευόμενος μάρτυρας, έχοντας το κωδικό όνομα «Ιωάννης Αναστασίου», ότι υπήρξε συνεργάτης του πρώην υπουργού Υγείας Αδ. Γεωργιάδη αλλά και των Ανδρ. Λοβέρδου και Μάκη Βορίδη. Στα στοιχεία που εμπεριέχονται στη δικογραφία περιλαμβάνεται πληθώρα εγγράφων που κατασχέθηκαν από τη Novartis, βάσει των οποίων διαφαίνεται ότι ο Ν. Μανιαδάκης ήταν ο «πιο στενός συνεργάτης» του Αδ. Γεωργιάδη σε θέματα σχετικά με το φάρμακο και την πολιτική της υγείας.
Ακόμη σημαντικότερα στοιχεία της δικογραφίας είναι τα πλείστα mails που στέλνονται από τον Μανιαδάκη στο υπουργικό γραφείο του τότε υπουργού Αδ. Γεωργιάδη. Αυτά τα mails εμπεριέχουν προσχέδια υπουργικών αποφάσεων τα οποία μόλις λίγα λεπτά μετά την παραλαβή τους αποστέλλονται από τον πρώην υπουργό στα πρόσωπα που είχε ζητήσει ο Μανιαδάκης. Κάποια από αυτά τα προσχέδια αφορούσαν και τιμολόγηση φαρμάκων. Ο Μανιαδάκης βάσει των καταθέσεων των προστατευόμενων μαρτύρων φέρεται να ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της Novartis και της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, την οποία η εταιρεία ήθελε να χειραγωγήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ν. Μανιαδάκης –σύμφωνα πάντα με τους προστατευόμενους μάρτυρες– φέρεται να έδινε «δώρα» και να παρακρατούσε το 10-20% του ποσού.
Πλέον όμως, ο Νίκος Μανιαδάκης πανηγυρίζει που απηλλάγη με ένα βούλευμα με παράλογο νομικό σκεπτικό, βάσει του οποίου κρίθηκε πως δεν θα μπορούσε να είχε ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικής, επειδή ήταν άτυπος σύμβουλος των υπουργών και όχι διορισμένος. Κι ας έλεγε ο ίδιος, ως «Ιωάννης Αναστασίου», ότι άτομα με «άτυπη σχέση» διαμόρφωναν πολιτικές στον χώρο της Υγείας. Κανείς όμως δεν τον ρωτάει γιατί υπάρχει τόσο χαώδης διαφοροποίηση στο τι έλεγε όταν κατέθετε ως προστατευόμενος μάρτυρας, συγκριτικά με το τι λέει τώρα. Φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρεται πλέον να αποκαλυφθεί η αλήθεια.