O Μπέος είναι όχι δήμαρχος, αλλά πρότυπο για ανθρώπους που κάθε Κυριακή πάνε στην εκκλησία, μαλώνουν τα παιδιά τους αν τα ακούσουν να λένε κάποιον συνομήλικο «μαλάκα» και θεωρούν ότι όλα τα μέσα είναι θεμιτά για να αποκτήσουν το αθέμιτο
Ο Αχιλλέας Μπέος είναι γνωστός και μη εξαιρετέος. Μια φορά να τον δεις και να τον ακούσεις θα καταλάβεις… Μια ματιά μάλιστα στο βιογραφικό του με τα στημένα παιχνίδια, τη φυλάκιση για κακουργήματα, την καθαίρεση από τη θέση του δημάρχου Βόλου λόγω εμπλοκής με τη Δικαιοσύνη, τα «γαλλικά» προς πάσα κατεύθυνση –η φραστική επίθεση στον Αλκίνοο ήταν πταίσμα σε σχέση με άλλες– βεβαιώνουν του λόγου (του) το ασφαλές. Ο Μπέος είναι ο επιχειρηματίας της νύχτας που έγινε παράγων του ποδοσφαίρου, αγόρασε και διοίκησε διάφορες ομάδες, έκανε τον Λευτέρη Πανταζή πρόεδρο του Πανιωνίου, έμπλεξε σε διάφορα σκοτεινά και άμα λάχει να πούμε «γαμεί και δέρνει». Το τελευταίο, το ξύλο, το δοκίμασε μέχρι κι ο Κούγιας, για να καταλάβετε.
Αυτός είναι. Απολύτως κατανοητό. Μπέης! Τα δεκάδες χιλιάδες μπεεε από δεκάδες χιλιάδες πολίτες του Βόλου είναι τα ακατανόητα. Αυτόν τον συγκεκριμένο Μπέο, με το συγκεκριμένο μητρώο, το συγκεκριμένο βιογραφικό, τη συγκεκριμένη γλώσσα και τις συγκεκριμένες πρακτικές τον έβγαλαν –πάλι!– πανηγυρικά δήμαρχο από τον πρώτο γύρο στις εκλογές του 2019. Με κάτι περισσότερο από 57%, που πάει να πει ότι έξι στους δέκα νοικοκυραίους της πόλης τον διάλεξαν για αφέντη, άρχοντα, παράδειγμα για τα παιδιά τους. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα είναι βέβαιο ότι ανατριχιάζουν όταν διαβάζουν για τους αναρχικούς των Εξαρχείων ή για το μολυντικό για την ελληνική καθαρότητά τους αίσχος των «λάθρο» και απαιτούν να επιβληθούν ο νόμος και η τάξη, κατά προτίμηση με κεφαλές επί πίνακι. Και φυσικά μισούν τους «πούστηδες με ξένο κώλο», που τα βάζουν με τον Μπέο τους και τα έργα του.
Πώς; Με ποια λογική; Με ποια ηθική; Με ποια προσμονή; Πίστεψαν ότι θα κάνει τον Βόλο Μονακό; Οτι θα αναδείξει τη θεσσαλική πόλη με την προοδευτική παράδοση σε παράδεισο; Τόσο κορόιδα δεν είναι. Πείστηκαν ότι είναι ένας αγωνιστής για το καλό της πόλης τους; Σιγά τον πολυέλαιο. Το πιο πιθανό είναι ότι τραβάει ο οργανισμός τους, το νοικοκυρίστικο DNA τους, έναν νωματάρχη με καλές, έστω και θολές, διασυνδέσεις, έναν επιτυχημένο του σάπιου καιρού μας για αφεντικό. Τον θέλουν και τον θαυμάζουν γι’ αυτό που είναι. Που πάει να πει ότι ο Μπέος είναι όχι δήμαρχος, αλλά πρότυπο για ανθρώπους που κάθε Κυριακή πάνε στην εκκλησία, μαλώνουν τα παιδιά τους αν τα ακούσουν να λένε κάποιον συνομήλικο «μαλάκα» και θεωρούν ότι όλα τα μέσα είναι θεμιτά για να αποκτήσουν το αθέμιτο: πλούτο, δύναμη και δυνατότητα να στήνουν, να καρπαζώνουν και να κακοποιούν. Ατιμώρητοι.
Αν κάποιοι από αυτούς έδειχναν κάποια ντροπή μετά τα τελευταία, θα υπήρχε κάποια ελπίδα. Αλλά πού. Μπεεε!
